Black Soil 2007 biedt veel diversiteit

Vrijdag 23 november, Thalia Lounge, Rotterdam

Black Soil 2007 wordt feestelijk geopend in de hippe, chique Thalia Lounge in Rotterdam. In een goed gevulde zaal is te voelen dat iedereen zin heeft in de film die zo gaat beginnen; Wu – The Story Of Wu Tang Clan, een documentaire over één van de meest invloedrijke hiphopgroepen ooit.

Wu – The Story Of Wu Tang Clan
In Wu wordt het verhaal verteld van de opkomst van de Wu Tang Clan, gelardeerd met exclusieve interviews en beeldmateriaal van concerten. Maker van Wu is vriend van de crew en tevens maker van de eerste clips Gerald Barclay. Wat dat betreft goed vergelijkbaar met de onlangs uitgekomen Dilated Peoples-docu The Release Party, waarin vriend van de band en clipmaker Jason Goldwatch de groep volgt.

De documentaire wordt verteld door mensen om de groep heen en niet door de Wu-leden zelf. Vooral Mitchell Diggs, manager van de Clan en broer van RZA is een goede verteller. In de talrijke interviews met hem vertelt hij over de ups en downs van het leven met de Wu-Tang Clan. Ook een mooi figuur is Poppa Wu, een oom van Ol’ Dirty Bastard, die zijn baan als boekhouder opgaf om als roadmanager met de groep mee te gaan. Het grappige is dat Poppa Wu er ook echt uitziet als een boekhouder, maar zich toch helemaal op zijn plek voelt. Het beeldmateriaal is erg tof. Zo zien we oude beelden van een New Yorks hiphopprogramma waar de leden met een goedkope camera worden geinterviewd nog vóór het verschijnen van eerste album Enter The Wu – 36 Chambers. Prachtig om te zien hoe hongerig RZA was als jonge hond.

Hoewel de documentaire een mooi document is; volledig is de film allerminst. Zo wordt er niet ingegaan op de vele solo-albums (die eigenlijk toch verkapte Wu Tang-albums zijn, maar ok) en wordt derde groepsalbum The W niet eens genoemd (!). Ook wordt er wel heel veel tijd besteed aan het overlijden van Ol’ Dirty Bastard. Natuurlijk is dit een ingrijpend moment in de geschiedenis van de crew, maar je krijgt haast het gevoel alsof hij dé ster van de Wu is/was. De kracht van de Wu-Tang Clan is juist dat er geen duidelijke ster is, maar dat alle leden individueel uitblinken. Wel mooie beelden, dat zeker.

Een andere passage waar relatief veel tijd aan wordt besteedt gaat over een informant binnen de Clan die opdracht heeft om verdeeldheid te zaaien binnen de formatie. Wie die informant is, wat hij binnen de Clan deed en in hoeverre hij daarin geslaagd is, blijft echter onduidelijk.

Wu – The Story Of Wu Tang Clan is echter zeker de moeite waard en een must voor iedere oprechte hiphopfan.

Zondag 25 november, De Unie, Rotterdam

Op een regenachtige zondagmiddag is zaal De Unie in Rotterdam het decor van Black Soil. Niet de meest tot de verbeelding sprekende locatie, vanwege het weinig sfeervolle café, maar met de filmzaal is niets mis natuurlijk. Aan het begin van de middag is het nog vrij rustig (Sonny Carson), maar langzaam maar zeker stroomt het redelijk vol. Tegen de tijd dat Bling: A Planet Rock wordt vertoond is de zaal goed gevuld.Vijf films worden vertoond: The Education Of Sonny Carson, Okaymentary, Bling – A Planet Rock, Inside The Circle en een film over het Rotterdamse Hiphophuis. De eerste drie films heb ik achter elkaar bekeken.

The Education Of Sonny Carson
Een heftige blaxploitation-film uit 1974 over een opgroeiende jonge zwarte Amerikaan, Sonny Carson. In de openingsscene krijgt de jonge Carson, gespeeld door de indrukwekkende Rony Clanton, een eervolle vermelding als de beste scholier van zijn junior high school. In de volgende scene zien we hoe hij na een winkeldiefstal in de jeugdgevangenis terechtkomt en hoe hij bij terugkomst in zijn buurt vliegensvlug in het gangleven wordt gezogen. Als lid van The Lords vecht hij menig bloederig gevecht uit met rivaliserende gang The Hawks en gaat het van kwaad tot erger met de jonge Amerikaan. Een van de meest ingrijpende passages is een martelscene waarin hij als slaaf wordt mishandeld door de politie. De scene duurt geen twee minuten ofzo, maar zeker tien en is extreem in-your-face.

Als hij weer terugkomt in zijn buurt na een gevangenisstraf is zijn beste vriend en zijn vriendin een crackverslaafde. Sonny vraagt zich vertwijfeld af wat hij met zijn leven gaat doen. Geen happy end, maar een open einde dat eigenlijk veel beter bij de bepaald niet vrolijke, erg rauwe film past.

Okaymentary
Niet alleen deze site heeft een grote on-line community, er zijn ook Amerikanen die een poging wagen. De site van de Roots, Okayplayer is een populaire site onder hiphopfans in de VS en ver daarbuiten. Een stel okaplayers (zoals ze zichzelf noemen) leek het een tof idee om een documentaire te maken over de mensen achter de posts. Veel verschillende mensen komen aan het woord en vertellen dat ze soms wel 80 % van hun werktijd op Okayplayer doorbrengen. Het is te hopen dat hun baas de docu niet te zien krijgt…

Daarnaast zijn er beelden van de jaarlijkse bijeenkomsten van de forumtijgers. Ieder jaar is een andere grote Amerikaanse stad de plek waar de ontmoeting plaatsvindt. In Philadelphia kwam The Roots zelfs persoonlijk langs tot grote vreugde van de Okayplayers. Naast een uitlaatklep blijkt de site nog meer te zijn. Zo was het huis van een van de members afgebrand en werd er via Okayplayer in een mum van tijd 11.000 dollar verzameld om hem te helpen en kwamen sommige Okayplayers zelfs helpen met de wederopbouw van zijn huis. De Nederlandse inbreng in de film is ook mooi: Nicolay vertelt over zijn hook up met Phonte via het forum. Deze connectie heeft geleid tot het internationaal zeer gewaardeerde album Connected onder de toepasselijke naam Foreign Exchange.

Okaymentary is een leuke, onderhoudende documentaire. De muziek in de film is tevens door een aantal okayplayers gemaakt en is heel dope.

Bling: A Planet Rock
Diamanten, goud en andere bling zijn een belangrijk uiterlijk kenmerk van veel rappers. Filmmaker Raquel Cepeda vatte het idee op om een aantal prominente exponenten van de (Zuid)Amerikaanse bling-cultuur mee te nemen naar Sierra Leone om ze te confronteren met de erbarmelijke leef- en werkomstandigheden van de plaatselijke bevolking. Paul Wall, die zelf juwelier is en zijn rechterhand, Raekwon en reggaeton-coryfee Tego Calderon stapten in het vliegtuig. In Sierra Leone zien de Amerikanen met eigen ogen hoe erg het land getroffen is door de oorlog om de zogeheten conflict diamonds. Hun gids, Ismael Beah, is een voormalig kindsoldaat die geadopteerd is door een New Yorks echtpaar. Voormalige kindprostituees, burgers met afgehakte ledematen lijken soms te veel voor de Amerikanen.

De documentaire is interessant om een aantal redenen. Ten eerste omdat je ziet hoeveel leed er schuilt achter de conflict diamonds. Sierra Leone haalt zelden het nieuws in de westerse wereld, dus dit is een goede wake up call voor iedereen. Ten tweede omdat het de hypocrisie van de rappers genadeloos blootlegt. Vooral Raekwon komt slecht naar voren op een aantal momenten. Bij een bezoek aan een diamantenmijn bedankt hij uitvoerig de mijnwerkers voor de mooie diamanten. Die vinden het op hun beurt geweldig dat een Amerikaanse rapper op bezoek is. Een bittere scene. Paul Wall en Tego Calderon houden wijselijk hun mond gedurende het grootste deel van de film. Vooral Calderon lijkt aangeslagen, al is het maar zeer de vraag of hij minder sieraden zal dragen in zijn clips. De toekomst zal het leren…

Black Soil 2007 was een kwalitatief sterke editie. Van het mooie tijdsbeeld Wu-The Story Of Wu Tang Clan tot de indringende blaxploitation-film The Education Of Sonny Carson en van de luchtige documentaire Okaymentary tot de confronterende film Bling: A Planet Rock; het programma was divers en boeiend. Black Soil is al jaren onmisbaar in hiphop-Nederland en als de kwaliteit van de films zo hoog blijft, kan het festival nog jaren doorgaan. Big up!

Meer info: Black Soil

Geplaatst door bowie op 9 december 2007