ATMOSPHERE in Nederland! 2 shows met Promoe van Looptroop als voorprogramma! Dat kon je niet missen! Lees op eigen risico hoe de show in de Melkweg verliep en als je er niet bij was ga dan op je kamer Like Today draaien…
Poeh, na vier jaar wachten kwam hij dan ook echt naar Nederland. In de Melkweg stond zondag 4 april Atmosphere op het programma. Na de dag hiervoor een show in Rotterdam gegeven te hebben was het dit keer dus de bedoeling Amsterdam op z’n kop te zetten. Het voorprogramma was ook niet een van de minste, namelijk Promoe van de groep Looptroop. Genoeg redenen dus om je voor maandag ziek te melden, te spijbelen, een crematie te regelen of wat dan ook.
Bij aankomst in de Melkweg was het al goed gevuld. Eigenlijk was de hele oude zaal al vol. In de hal stond een kraampje met merchandise waar voor en na het optreden hetgeen verkocht werd uitgestald stond. De sfeer in het gebouw was overigens goed te proeven. Toen Promoe zijn show begon met “Marathon” werd de vibe al aardig gezet. Promoe kwam strak en duidelijk en zette zo met zijn backup-MC en DJ een lekkere show neer waar zijn nieuwe plaat The Long Distance Runner het meest aan bod kwam. Het publiek kreeg de smaak al aardig te pakken, maar erg overtuigend was het optreden niet. Promoe bespeelde de zaal nog met enkele grappen over het Murder Inc. kamp en ging goed met de aandacht om en zo gaf de excentrieke MC uit Zweden een zetje in de rug voor de show wat hierna komen zou…
Het publiek was trouwens zeer divers, wat ik wel opmerkelijk vond. Mensen waarbij je ze bijna de weg zou uitleggen naar de Urban Mega Festatie of iets dergelijks, maar ook rockers die misschien in een gothic party verderop moesten zijn of hiphop heads die dachten dat dit de “nieuwe Eminem” was naar aanleiding van de clip op tv. Zo zie je maar weer, never judge a person on the outside! Ik vond het in ieder geval heel dope dat er zoveel verschillende mensen voor Slug kwamen. En juist die liefde voor de muziek creëerde een hele fijne sfeer in de zaal. En zo na een korte pauze kwam dan eindelijk Mr. Dibbs zijn plaats achter de draaitafels zich toe-eigenen.
Mr. Dibbs begon als bandiet met een huiverende scratch sessie en bracht dope agressieve juggles op bekendere beats. Hierna verschenen uit het niets Slug met zijn backup Luckyiam van Livin’ Legends. Meteen werd “Trying To Find A Balance” opgezet en het publiek stuifde als een golf naar voren. De twee MC’s brachten duidelijk met enthousiasme de teksten met goede articulatie, maar vooral Slug had een ietwat mysterieuze presentatie. Dit werd omgezet in een persoonlijke benadering, want Slug heeft ongetwijfeld iedereen in de zaal in de ogen gekeken. Hij zocht het contact ook echt op. De connectie met het publiek was echt optimaal, alsof hij voor iedereen persoonlijk een nummer deed. Na onder andere “Shrapnel” werd er even gebabbeld, de MC’s stelden elkander voor en ons werd verteld dat we bij het woord Bush, allen met “boeoeoeoe” moesten antwoorden. Het publiek pakte dit snel op en de volgende tracks werden ingezet. “Party for the Fight to Write” werd luchtig met unieke gezichtsuitdrukkingen gepresenteerd en vooral het refrein “..We don’t get along but we sing the same song..” werd door iedereen vrolijk mee geblèrd. De haat bij nummers als “Fuck You Lucy” kwam ook enigszins goed over en met allemaal middelvingers in de lucht eindigde dit natuurlijk weer met een “boeoeoeoe” voor meneer Bush. Dit hield tevens de humor in de show.
Opvallend was ook de chemistry tussen Luckyiam en Slug die echt prima op elkaar afgestemd waren. Livin’ Legends kwam ook nog aan bod doordat het nummer “Nightprowler” opgezet werd. Luckyiam dropte met hart en ziel de lyrics waarna Slug zijn verses deed. Spontane veranderingen in de show waren ook aanwezig. Zo waren er enkelen beats zoals die van “Shook Ones” van Mobb Deep die opgezet werden en er Atmosphere lyrics overheen kwamen. Maar het toppunt van verandering was toch wel de inbreng van Rage Against The Machine waar het nummer “Killing in the name of” voor een ware hype zorgde in de zaal. Overal waren springers in het oog, Slug en Luckyiam deden razend snel mee met springen, de stroboscoop stond op hyperspeed en het leek wel een optreden van Kid Rock of whatever. Water en ellebogen vlogen je om de oren en ja de meningen hierover zijn verdeeld. Een mislukte stagedive van iemand in het publiek was het resultaat en zorgde voor diegene een persoonlijk dieptepunt van de party. Ook bezeerde hierbij een dame zich wat de aandacht van Slug trok en die zich zo zijn bezorgdheid uitte wat weer aantoont hoe de vibe met het publiek was.
Alle albums van Atmosphere kwamen aan bod waarbij tracks van “Overcast” het onderspit moesten delven. Hiervan kwam alleen “Scapegoat” aan de orde. Desondanks kwamen tracks als “Reflections”, “Like Today”, “Mamma Had A Baby And His Head Popped Off”, “Lovelife”, “One Of A Kind”, “Modern Man” voorbij die af en toe aanelkaar gemixt werden om de vaart in de show te houden, en natuurlijk “God Loves Ugly” dat ook weer met veel vreugde werd mee gerapt door het publiek. Ook dropte Slug nog een acapella brief naar wie anders dan George. W. Bush (“boeoeoeoe”) die naast poëtisch zeer doordacht en een op feiten gebaseerde aanval was op het beleid van deze vaak besproken man. Ook kwam de frustratie over “those fuckin’ Pigeons” nog even naar boven bij Slug. Tevens kwam hij met het idee gewoon deze te voeren aan zwervers. Daarnaast hadden we nog enige issues met “Shoes” en werd gelukkig “The Woman With The Tattoed Hands” opgezet. Je kon merken dat iedereen in de zaal dit wel als een van de favoriete songs beschouwde, want overal waar je keek werden er wel teksten mee gezongen. Nadat ze zogenaamd dan toch echt het podium zouden verlaten kwamen ze nog snel terug om de track “Always coming back home to you” te doen. Slug bedankte het publiek meerdere malen voor de geweldige vibe en dat hij in ‘onze community’ zoveel liefde kreeg. Bij deze geen dank…
Na een show van bijna 2 uur was de positieve sfeer in het gebouw overweldigend. Lukyiam en Slug hadden het druk bij de merchandise en waren niet te beroerd om met je op de foto te gaan of gewoon een praatje te houden. Ik kan me niet voorstellen dat ook maar één iemand de Melkweg heeft verlaten met een naar gevoel, mits hij misschien teveel gedronken heeft. Ik ben vol lof over het optreden en hou me vuist in de lucht om te supporten dat deze beste mannen vaker ons fijne landje gaan bezoeken!
Fixtures:
Hoogtepunt: De acapella brief naar Bush. “boeoeoeoe”
Dieptepunt: Ik kon geen dieptepunt vinden, maar de enthousiaste stagediver had ongetwijfeld een dieptepunt.
Bier: 2.00 euro
Wc: gratisss
Garderobe: 1 euro
Fotograferen: Jazeker! Check die Gallery!
Geluid: Goed
Bezoekers: Volle Zaal!
Damage: 11 Euro (excl. Lidmaatschap)
Cijfer: 9
