Nederland heeft inmiddels redelijk kennis gemaakt met Appa na het “Wilders-incident.” De Amsterdammer werd in een klap landelijk bekend na zijn uitspraken aan het adres van de leider van de Partij voor de Vrijheid (ahum). Het moge duidelijk zijn dat vandaag de dag zo’n beetje heel Nederland een mening heeft over deze rapper. Zoals hij zelf al zegt: “Voor de een ben ik gek, voor de ander geniaal.”
Appa wil afrekenen met de mensen die hem bestempelen als “gek” en dat lukt hem redelijk. Straatfilosoof is een erg persoonlijk, uitgebalanceerd album geworden. Het voormalig lid van THC redt zich prima in z’n eentje, alleen qua zang zijn er bijdragen geleverd. De Amsterdammer laat zien dat hij echt iets te melden heeft, van de eerste tot de laatste track. Op dit album zal je dan ook absoluut geen tracks vinden die nergens over gaan. Dat was bij zijn oudere werk nog wel eens anders. Nu krijg je in ruim een uur de boeiende levensgeschiedenis van deze gretige MC op je bord. Het album begint bij het boeiende verhaal van zijn vader als gastarbeider en eindigt bij wat hij nu is en doet.
Een ijzersterk punt van dit album is de variatie in onderwerpen. De 24-jarige rapper heeft niet alleen maar kritiek, maar brengt ook vaak een persoonlijke noot aan in z’n teksten. Zo blikt hij in Mijn Verhaal kritisch terug op zijn pubertijd en Mijn Allerbeste Vriend is een (ietwat 13 in een dozijn) ode aan zijn pen. Maar ook onderwerpen als armoede, liefde en vriendschap passeren de revue en met Mijn Filosofie wordt Straatfilosoof in stijl afgesloten. Helaas grossiert Appa daar soms in kortzichtige uitingen (“en diegenen die mij niet begrijpen, die snappen het leven niet”).
En daarmee kom ik meteen op een behoorlijk heikel punt van het album. Appa heeft momenten waar de objectiviteit (voor zover die bestaat) en relevantie wel heel ver te zoeken is. Zo slaat hij op Beste Mr. Balkenende de plank compleet mis. Het idee van de track is duidelijk en helder, maar de boodschap was beter overgekomen als de Amsterdammer wat minder kortzichtig overkwam. Bovendien heeft het weinig zin om iemand op een dwingende, bijna lacherige manier te benaderen. Ook overtuigen Armoede, Zoekende en Revolutionair op bepaalde punten niet. Simpelweg omdat bepaalde passages te kort door de bocht zijn.
Straatfilosoof is een biografisch album geworden waar Appa duidelijk zijn mannetje staat. Ondanks dat hij meer volwassen over komt dan vroeger, is het echt jammer dat Appa op een aantal tracks toch te ongenuanceerd overkomt. Juist hij kan met zijn bekendheid en aanhang écht een sterk statement maken. Wel is het zo dat de luisteraar een goed beeld krijgt van wat er nou leeft onder de (vooral) Marrokaanse jeugd, wat zeker niet onbelangrijk is bij een zinvolle dialoog. Het lukt Rachid el Ghazoui goed om de luisteraar te prikkelen en na te laten denken. De titel Straatfilosoof is dan ook prima gekozen. Vanuit het oogpunt van een straatrat filosofeert Appa over de dingen die er toe doen. En daarom wil Appa geen fans maar luisteraars, want de meeste fans tegenwoordig zijn huichelaars (Mijn Verhaal).
Tracklist:
01. Straatfilosoof
02. Gastarbeider
03. Armoede
04. Kijk Door M’n Ogen ft. Mr. Probz
05. Mijn Verhaal
06. Straatrat Naar Zakenman ft. Neenah
07. Bekentenis ft. Sanguita
08. Definitie Van Een Bradda
09. Weet Wie Je Groet ft. Laurrhie Brouns
10. Allerbeste Vriend ft. Neenah
11. Beste Mr. Balkenende
12. Ik Weerleg M’n Ziel ft. Omar Soulay
13. Al Mu’alim (by Neenah, original by Sami Yusuf)
14. Zoekende
15. Revolutionair
16. Mijn Filosofie
Meer info: Appa
