Het weer is nu definitief omgeslagen naar herfstachtig. Dat gegeven brengt natuurlijk ook beats met zich mee die perfect samengaan met het vallen van bladeren, of tikkende regendruppels. Dit overzicht zit vol met gruizige samples en ijskoude drumpartijen, maar kent ook epische melodieën en warme akkoorden. Je moet er even naar zoeken tussen de kille instrumentaties, maar dan heb je ook wat. Dit zijn de vijf platen die we aanraden voor aankomend weekeinde, begeleid door een kleine recensie.
Na onder contract te hebben gestaan bij Rotterdam Airlines en daarna zijn label 1OAK te hebben ondergebracht bij Top Notch, is het nu tijd voor Sevn Alias om op eigen benen te staan. Zijn nieuwe album Bogey 4 The Win verschijnt geheel independent via zijn eigen 1OAK Entertainment. Bogey is een term uit de sport golf; het betekent dat een golfer één stroke meer nodig heeft dan het voorgeschreven aantal slagen par op die hole. Sevn heeft het gevoel dat hij altijd een stapje meer moet doen dan anderen in de game en diept dat uit op zijn nieuwe album. Bogey 4 The Win drijft op melodieën, kent r&b-invloeden en vocal chops, maar is vooral Sevn’s warmste plaat tot nu toe.
Het recept voor een Westside Gunn-album is inmiddels bekend, en de chefkok uit Buffalo heeft dat recept niet aangepast voor zijn langverwachte officiële Shady Records-debuut. Who Made The Sunshine bestaat ‘gewoon’ weer uit een dikke lading stoffige drumloops en dito samples. Dit keer mist zijn producerteam de verrassing in die samples. En het is jammer dat hij het Shady-podium niet optimaal gebruikt om zichzelf te laten zien. Gunn wordt voor het grootste deel van het album ondergesneeuwd. De ene keer bijvoorbeeld door twee uitstekende featurings van legende Slick Rick, het volgende moment door een vurig klinkende Busta Rhymes en weer wat later een hele sloot aan east coast-mc’s op de heerlijk vals-klinkende productie van Frank Murphy. Who Made The Sunshine kent enkele hoogtepunten die boven het vlakke algeheel uitsteken, maar wij zetten toch maar weer gewoon Pray For Paris op.
Na in 2018 maar liefst zeven projecten te hebben uitgebracht, remde Willie The Kid even af. De broer van Wu-Tang affiliate kwam vorig jaar nog door met de EP City Lights, maar in 2020 pakt hij het weer groots aan. Zijn nieuwe album Capital Gains is ronduit ambitieus te noemen; in de tien tracks die de plaat duurt, vind je featurings van onder meer Curren$y, Roc Marciano en aloude bekende Action Bronson, terwijl ook het personeel achter de boards niet mis is. Beats zijn er van onder meer Evidence, V Don, Muggs en The Alchemist.
Het lijkt het begin van de slechtste mop ooit, maar niets is minder waar. Hij produceert op de twee voorgenoemde platen, maar The Alchemist brengt vandaag ook op eigen titel een plaat uit. A Doctor, Painter & An Alchemist Walk Into A Bar is een aangename verrassingsrelease, die je voor een kwartiertje even uit de waan van de wereld trekt. Presidentiële besmettingen, mondkapjesplichten en ontheffingen voor poppodia; je vergeet het voor ruim een kwartier. Donkere soundscapes, drumroffels en andere op het eerste gehoor lelijkheid worden versmeden tot moois. De nieuwe beattape van Alchemist (inclusief één featuring, van Westside Gunn) is kort, krachtig en bovenal smerig. Niet in de laatste plaats omdat er op een aantal van de -nu instrumentale- producties coupletten van bijvoorbeeld Freddie Gibbs, Benny The Butcher en Royce da 5’9” niet hadden misstaan.
“Ik heb het gevoel dat ik de wereld een soloproject verschuldigd ben”, zei Hairo toen we hem vorige maand spraken naar aanleiding van zijn nieuwe single Hoodie Season. Nu lost hij die belofte al in met Motivatie (wat verdacht goed rijmt op Hairotatie), zijn nieuwe EP. Daarop is natuurlijk die single te vinden én produceert hij zelf twee nummers. De ingetogen productie van introtrack Algoritme komt van zijn hand, net als het oosterse getokkel in Officieel. De rest van de productionele taken laat hij over aan Presto. Uit elke track spreekt de titel van de EP; Hairo klinkt gemotiveerd, plezierig en heeft een doel voor ogen. Zijn terugkeer is er eentje die alleen maar doet smachten naar meer.
