Kraantje Pappie heeft zijn Crane-reeks afgerond en op de dag dat zijn inspiratiebron voor die reeks -Lil Wayne- zijn eigen albumreeks afsluit met Tha Carter 5, komt Kraan zelf met DADDY. Een veelzijdig album vol speelse beats en verrassende samenwerkingen.
Op het nieuwe album werkt Kraantje niet exclusief met één producerteam zoals op Crane t/m Crane III. Waar op die platen Noisia onder de noemer Nightwatch hem voorzag van heftige elektronische beats, geweldige catchy breaks en bombastische bassen, heeft hij nu een team om zich heen verzameld van de beste producers die bij Noah’s Ark zitten of er sterk aan gelieerd zijn. Ramiks, Project Money, Yung Felix zorgen voor het grootste gedeelte van de spannende beats. Toch heeft Kraan geen afscheid genomen van Nightwatch. Ze staan bij drie nummers gecredit dus het is aannemelijk dat ze voor bijvoorbeeld de heerlijke break in radioknaller Liefde In De Lucht hebben gezorgd.
Ook wat gasten betreft zijn er een aantal verrassingen te vinden. Een collabo van Kraantje met Sevn Alias ligt niet heel erg voor de hand, maar werkt prima op een met fluiten gevulde productie van Ramiks. De twee benaderen de trage beat allebei op een hele andere manier, waarmee ze een mooi contrast creëeren. Sevn komt ingetogen, haast mompelend en de gastheer klinkt juist opgetogen als hij refereert naar oldschool acts: “Ik zweer het je Dare Iz A Darkside, kan je constant in de war zijn / maar gaat achteruit als The Pharcyde!”
Dat Kraan moeiteloos kan wisselen tussen bars en feest, weten de fans van het eerste uur al lang. Dus volgt hij de venijnige track met Sevn op met het tropische Ik Heb Je Nodig, waarop labelgenoten en mede-hitkanonnen Bizzey en Jonna Fraser te horen zijn. Het moet raar lopen wil dit geen herfsthit worden. In Pak Je Tas daagt de Groningse rapper zichzelf uit om te flowen op een flamenco-achtige productie van Project Money, terwijl een track erna Yung Felix een DJ Mustard-like dansproductie neerlegt die hij soepel invult met nog een verrassende featuring: Josylvio. De rappers hebben genoeg van dames die hen naaistreken leveren en hoeven hen dan ook nooit meer te zien.
Vocoders en 80’s disco (Wat De Nacht Ons Brengt), tokkelende gitaren en een pianopartij (Sigaret), duistere trapbeats (Young), uptempo hiphop (Codes, met fijne bijdrage van nieuwe ‘Arkadian’ S10 wanneer de beat verandert); Kraantje Pappie levert met DADDY andermaal het bewijs een hele fijne pen te hebben. Zijn refreingame is unfuckwithable, en de souplesse waarmee hij een divers palet aan instrumentaties aanvalt is bewonderenswaardig. Waar hij eerder twijfelde of zijn derde Crane-album ook zijn laatste album zou zijn, lijkt hij nu nog lang niet uitgespeeld.
