Twee crowdpleasers rocken voor het eerst samen een show in Nederland. Dit kan toch niet minder dan legendarisch zijn geweest?
Drie jaar geleden stonden ze aan het einde van de show van Redman al eens samen op het podium van De Melkweg. Helaas bleef het toen ondanks de totaal losgaande menigte bij een enkele rijm van Method Man. “If their ain’t no dough then their ain’t no show.” zou Redman later uitleggen. De Effenaar was daarmee de eerste Nederlandse zaal die met Red en Mef op één flyer zeker zou zijn van een gezamenlijke show.
Dit zorgde op de avond zelf voor een gigantische rij die wel tot één uur wachttijd kon oplopen! Het voordeel van dit nadeel is dat als je eenmaal binnen bent, je niet lang meer hoeft te wachten op de hoofdact. In de tussentijd kreeg DJ Mass ondanks zijn fijne platenkeuze de op een haar na uitverkochte zaal maar niet echt warm. Na een half uur technisch gerommel op het podium begon DJ Dice zijn “This is how it should be done”-routine en plots stonden Metical en de Funkdoc op stage. Een nogal onverwacht lauwe opkomst van de heren die best als superhelden binnengehaald hadden mogen worden. Deze intro zal typerend voor de avond blijken. Er zijn constant een man of 50 vooraan die de handen hoog houden, brullen, jointjes afgeven en met truien zwaaien maar vanaf de derde rij is het rustig. Redman en Method Man hebben het ondanks dat prima naar hun zin. Je ziet ze niet alleen lol hebben, maar ze zeggen ook dat ze genieten. Andersom valt er voor het publiek ook genoeg te genieten. Beide MC’s hebben natuurlijk een fantastische eigen catalogus die in het eerste half uur dan ook centraal staat. Om de één of twee tracks wisselen ze van rol en ook dat is erg tof om te zien. Géén onbenoemde homie maar twee grootheden die elkaars back-ups verzorgen. Redman blijkt hier zeer bedreven in en weet door zijn grimas en een enkele armbeweging alle kanten van de zaal te bedienen. Zelfs bij de mindere nummers van Mef’s laatste albums blijf je dus geboeid staan kijken. Ondanks al deze inspanningen komt de zaal pas na een uur volledig in beweging. Er zijn dan al bangers als Bring The Pain, Time 4 Sum Aksion en Method Man gebracht maar Reggie’s Let’s Get Dirty (I Can’t Get In The Club) krijgt voor het eerst alle handen in de lucht.
Waar de solo-optredens van Red en Method met Da Rockwilder eindigen gaat het vanavond nog vrolijk verder; “We ain’t doing no half an hour shows like them others.” Een instelling die meer Amerikaanse artiesten zouden moeten hebben, maar na vijf kwartier is de koek eigenlijk wel op. Na kort overleg starten ze nog een track van Blackout 2 en mag Red’s protegé Ready Roc nog een verse komen droppen op Blow Treez. In plaats van een spetterend einde blijven de mannen uit New Jersey en Staten Island te lang op het podium hangen om het publiek maar vooral ook alle haters te bedanken. Met het vooruitzicht van Redman en Method Man samen op één podium ga je van niks minder dan een legendarische avond uit. Ze blijven beide live imponeren, maar echt memorabel was het deze keer niet. Uiteindelijk kan een ietwat tegenvallende avond toch nog als één van de beste bijgeschreven worden.
Fixtures:
Hoogtepunt: Method Man loopt op de bar en op handen weer terug
Dieptepunt: De herhalende podiumprojectie van de letters ODP tijdens een O.D.B. tribute!
Bier: 1,80
Wc: Gratis
Garderobe: 1 euro
Merchandise: T-shirts, mixtape-cd’s en Redman boxershorts!
Fotograferen: ja
Geluid: Stemmen goed, beats nogal schel
Bezoekers: Zo goed als uitverkocht
Showtime: 22.45 uur
Curtains closed: 00.15 uur
Damage: € 32 vvk
Cijfer: 8
