Daar moet uiteraard wel de kanttekening bij geplaatst worden dat Lost Jewlry in tegenstelling tot de twee eerder genoemde albums geen ‘volwaardige’ release is. De naam geeft al een hint naar de status: het is een verzameling restmateriaal van opnamesessies die als warmhouder in de aanloop naar Shallah Raekwon’s F.I.L.A. (Fly International Luxurious Art) gratis wordt aangeboden op het internet. Dat is sympathiek, maar het verschil tussen (wel of niet gemixte) mixtapes, ‘street albums’, retail albums en wat er nog meer te verzinnen valt, is in de afgelopen jaren verwaarloosbaar klein geworden. In de zee van (legaal) gratis te verkrijgen muziek is de beste manier om op te vallen gewoon kwaliteitsmateriaal leveren, en op die manier verschilt het verkozen formaat dus weinig van betaalde releases. Vanuit dat licht bezien komt Lost Jewlry er wel wat bekaaid vanaf.
Raekwon verkeert nog steeds in een uitstekende vorm en beschikt over een heel eigen slang en een zeer beeldende manier van schrijven, that real live extra rap calligraphy good shit, zoals hij ‘t zelf noemt in Prince Of Thieves. Dat hij af en toe een erg makkelijke vergelijking kiest (Swim like Phelps over beats) is makkelijk te vergeven als er ook achteloos pareltjes vol binnenrijm als Prince of thieves, catch me in the trees / Four long under the sleeves covered in leaves / Dark nights shooters, Rugers / Black capes folded over wranglers / The gold dobermans with keys / Run the town cracksmiths, we clack kids / we want a ransom uit de juwelenkist komen. In een paar zinnen weet Raekwon situaties neer te zetten die je je direct voor kan stellen en deze met details te vullen die zijn verhalen, ondanks dat de man al bijna 20 jaar leeft van rap, in plaats van straathossel, geloofwaardig maken. In Die Tonight bijvoorbeeld, rapt Raekwon over het doelwit van de avond, dat hij met zijn vriendin samenwoont (Yo, he live with his wiz) en dat voor de dame in kwestie in het verleden weinig overredingskracht nodig was: For a buck, she would guzzle your kids / And let you kick a tall-boy Heineken up in the shit.
Tekstueel is het allemaal bekend terrein in Raekwon’s oeuvre, maar de oude rot is er nog steeds even goed in. Dat de jonge garde voor hem uit dient te kijken, wordt ook fijntjes uitgelegd in Young Boy Penalties waarin hij zich effectief als geharde veteraan neerzet, zonder in de valkuilen van zure oude-mannen rap over ‘echte’ hiphop te vallen. Bij een project als dit verwacht men niet echt een rode draad qua onderwerpen te vinden, maar helaas zijn de beats ook behoorlijk wisselvallig. Er zijn enkele uitschieters, zoals Came Up met zijn bekende Kraftwerk sample, opener Prince Of Thieves en New Day samen met Freddie Gibbs, maar door een vlakke mix lijkt muzikaal alles naar de achtergrond te verdwijnen. De geluidsniveaus lijken ook per track te verschillen en de balans tussen het volume van de beat en de vocalen lijkt niet zelden volledig verkeerd afgesteld. Na een tijdje gaat alles op Lost Jewlry daardoor, ondanks de relatief korte speelduur, een beetje hetzelfde klinken en wordt het lastig de aandacht vast te houden.
Al met al is er heus wel wat te genieten op Lost Jewlry, maar hoewel het een gratis project is, had een investering in beter afmixen de plaat goed gedaan. Desalniettemin laat Raekwon horen nog steeds uitstekende tracks te kunnen schrijven en het feit dat hij deze lyrics zelf niet eens album-waardig achtte, voorspelt veel goeds voor zijn volgende plaat. In die zin bereikt Lost Jewlry dus precies waar het voor bedoeld was: Raekwon’s naam bij het publiek in gedachten houden en ze naar het aankomende album F.I.L.A. uit laten kijken.
Tracklist:
