De rapper Qwel uit Chicago krijgt zijn allereerste faam als battle MC, zo’n 10 jaar geleden. Niet al te lang daarna vormt hij met Denizen Kane en Qwazaar de formatie Typical Cats waar Qwel bewijst dat hij meer is dan een battle rapper. Na de Typical Cats komt Qwel met zijn debuut solo album genaamd: If It Ain’t In A Pawnshop, It Can’t Play The Blues. Dit album overtrof alle verwachtingen en met veel doordachte en provocerende rijms liet Qwel zien dat hij zichzelf goed kan redden in de underground hiphop. Na dit album bracht hij nog The Rubber Duckie Experiment en The Harvest uit. Voor het vierde album van deze Galapagos 4 MC heeft hij de hulp ingeroepen van beatmaker Jackson Jones. Wat geen onbekende voor de MC is aangezien ze eerder samenwerkten op de release Rapid Eye Movements.
Wat het eerst opvalt aan de cd is de cover. Het is een hele sombere cover met zwarte raven en een grijze lucht er op. Wanneer je de cd in je speler doet, merk je dat de cover de gehele lading van de cd dekt. Donkere, trage en sombere beats van Jackson Jones komen voorbij op het album Dark Day. Beats die goed passen bij de lyrics die Qwel dropt, vergeet jiggy shit of party tracks, dit is rauwe underground. Qwel komt met een langzame, donkere flow waar hij zijn ‘art of storytelling’ met ons wil delen. Van de eerste tot de laatste track heeft Qwel wel wat te vertellen. Zo rapt hij in de openingstrack The Ladder Builder over het dialoog tussen de ladderbouwer van de toren van Babel en zijn werkgever wanneer de ladderbouwer realiseert waar hij mee bezig is. Hier kan je goed zien dat Qwel een religieus man is, aangezien deze tekst verwijst naar het boek Genesis (11:1 “" 9). Verder vertelt hij over de frustratie die je krijgt wanneer iedereen wat van je wil terwijl je het niet hebt zoals bijvoorbeeld huisbazen die om de huur blijven zeuren. Dit doet hij in de track Blood From The Stone, het enige nummer wat iets meer up tempo is. Wanneer je naar de variatie van de onderwerpen kijkt, wordt het duidelijk dat Qwel ons graag iets wil vertellen. Hij doet dat dan ook het liefst in zijn eentje, elf van de twaalf nummers worden verzorgd door Qwel alleen. Op het nummer Fallout roept hij de hulp in van mede Galapagos 4 MC’s Robust en Mestizo. Voor de afwisseling is dit wel leuk gedaan, want door de herhaaldelijk donkere beats van Jackson Jones en de langzame flow van Qwel wordt het na een tijdje een beetje saai door het gebrek aan variatie. Het schijfje duurt slechts 48 minuten, dit is in feite precies genoeg, wanneer dit langer was geweest zou het gebrek aan variatie hinderlijk zijn geweest.
Al met al is Dark Day een goed underground album. De naam zegt het al: verwacht geen jiggy shit, verwacht geen nummers met hit potentie. Qwel en Jackson Jones laten je horen waar die rauwe underground voor staat. Dit schijfje staat vol met donkere beats en verhalende lyrics. De sfeer wordt goed weergegeven, alleen ligt de variatie niet erg hoog. Hierdoor gaat het album op den duur vervelen. Het is geen nadeel dus dat het album ‘slechts’ 50 minuten duurt. Voor de mensen die van die rauwe en donkere underground hiphop houden, is Dark Day een aanrader, de mensen deze sound minder kunnen waarderen kunnen deze plaat rustig laten liggen.
Meer info: http://www.galapagos4.com
Tracklist:
01. The Ladder Builder
02. Blood From The Stone
03. Dark Day (Plague Of Nations)
04. 1221
05. Fallout feat. Robust & Mestizo
06. The Glass House Effect
07. Flotsam
08. A Beautiful Thing
09. Spit Your Lit
10. Brainstorm
11. Bread & Circuses
12. Vincent Van Gogh Coke Ad
