Pure hiphop zegeviert tijdens finale Grote Prijs 2008

Surya & Robian, Concrete, Audio Elixer, The Fringe, M.O. & Brakko en Manu: op de avond van 13 december 2008 vormt Paradiso het platform voor de 26ste finale van de Grote Prijs van Nederland in de categorie Hiphop/R&B. In tegenstelling tot de voorgaande jaren is de zaal niet bepaald afgeladen, maar gelukkig is er ruim voldoende positieve energie voor een dope avond.

Tijdens de voorrondes hebben Surya & Robian de meeste stemmen van het publiek in de wacht gesleept. Vandaar dat het tweetal, ook bekend als De Delegatie, de opening van deze Grote Prijs-finale verzorgt. De rappers wisselen solotracks af met gezamenlijke joints, en ze doen dat overtuigend. Beide heren hebben in de afgelopen jaren op verschillende battles door heel het land hun naam gevestigd. Ook vanavond laten ze zien waarom ze twee van de meest gevreesde battlecats zijn: een jongen en een meisje betreden het podium, laten verschillende woorden zien aan de MC’s, die daar moeiteloos een aantal freestyles op baseren. Helaas vergeten ze de opzet van dit intermezzo uit te leggen aan de toeschouwers, waardoor niet iedereen meekrijgt wat er zo bijzonder aan is. Al met al geeft De Delegatie een opmerkelijk sterke openingsshow weg, zeker voor een act die niet op basis van een juryoordeel in de finale terechtgekomen is.

Concrete is onmiskenbaar gegroeid sinds zijn debuutalbum, With Music…, vorig jaar dropte. Afgelopen januari verzorgde de Rotterdammer nog een vrij rommelige show tijdens Mic Check in 013, toen hij op het laatste moment werd ingeschakeld om MOD the Blackmarvel te vervangen. Vanavond klopt de performance van begin tot eind. Het grote winstpunt is dat de vele praatpauzes zijn weggelaten, en dat aDiSon tijdens de hele show als sidekick fungeert. Concrete maakt maatschappijkritische muziek met een spirituele rand, zonder de wortels van hiphop ergens te verloochenen. Toch is het soms zoeken op welk vlak de ‘Black Starliner’ zich van de middelmaat onderscheidt. De lyrics zijn nice, de beats zijn nice, de flows zijn nice, maar wat maakt deze MC nu eigenlijk tot een interessantere artiest dan zijn collegae? Na het overtuigende optreden van vanavond is hij echter een outsider voor de titel.

Kastro de Kraai, Rein de Vos en Dave de Das, een drietal dat gezamenlijk door het leven gaat onder de naam Audio Elixer, gooien het vervolgens over een heel andere boeg. Het trio komt op de proppen met een eigenaardige mix van zonderlinge beats en minimalistische flows. Helaas kan de show nooit echt overtuigen. De sfeer in de zaal daalt geleidelijk tot een nulpunt – tot grote frustratie van Dave de Das, die uit alle macht probeert het publiek in beweging te krijgen. Het probleem van dit gezelschap is dat er wel veel aandacht besteed is aan een imposante verschijning – getuige ook de schitterende leren broek van Kastro de Kraai –, maar dat de mannen uit Rotterdam en Zwolle geen enkele positieve vibe teweeg weten te brengen. Ja, ze profileren zich best stoer en masculien, maar wekken bij de neutrale toeschouwer voornamelijk ergernis op. Audio Elixer is veel geblaat en weinig wol, zo bewijst het trio vanavond.

Dan is het tijd voor een nieuwe aflevering van ‘Kinderen voor Kinderen’, want The Fringe betreedt het podium. Voor wie niet met deze act bekend is: neem de Jeugd van Tegenwoordig zonder vetklep, vervang de overige twee nietsnutten door twee junior Brainpowers met een jaren ‘80-brilletje op het hoofd, voer het aantal BPM’s op tot het niveau van bijna-house en het resultaat is de vierde finalist van deze editie van de Grote Prijs. Ondersteund door twee DJ’s maken ze er een gezellig feestje van – een partijtje voor het aanwezige TMF-publiek en ander klapvee. Eén van de kleuters op het podium laat inderdaad blijken daar enkel en alleen voor de crowd te staan, als hij – tussen het overmatige loeren in de camera’s door – de magische volzin ‘at your service’ uitspreekt. Waar hebben we dat eerder gehoord? Goed, na twintig minuten is het al twintig minuten meer dan genoeg geweest. Snaveltjes toe, jongens: het is weer tijd voor hiphop.

Gelukkig is dat genre M.O. & Brakko op het lijf geschreven. Deze hardcore MC’s uit de Bijlmer spelen een thuiswedstrijd, wat duidelijk te merken is aan de uitzinnige crowd. Vanaf de eerste seconde gaat Paradiso volledig los op de rauwe en oprechte boombap die Mohammed Oemar en Brakko Trixxx ten gehore brengen. Niet geheel onterecht overigens: de mannen hebben het afgelopen jaar een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Stonden ze in mei van dit jaar tijdens Definitie van Dopeheid 14 nog wat onwennig en ingetogen op het podium, tijdens deze finale is daar niets meer van over. M.O. & Brakko trappen af met twee krachtige nieuwe tracks, die geheel in lijn liggen met het oudere werk. De rest van de show wordt gevuld met bekende tracks, zodat de aanwezigen in staat worden gesteld hele lappen tekst letterlijk met de rappers mee te spitten. De Amsterdammers besteden veel aandacht aan de interactie met het publiek, waarbij M.O. enigszins knullig tracht zijn kant van de zaal het woord ‘staat’ te laten scanderen. Zijn partner slaagt er met ‘straat’ een stuk beter in, waarna Staat En De Straat, de absolute banger van Catharsis, genadeloos inzet. De mannen uit Zuid-Oost geven een snoeiharde boombapshow weg, en dat is precies wat de liefhebbers willen horen!

Hoewel de shows de laatste tijd wat minder geïnspireerd overkwamen, zet de Goudse Manu samen met zijn broer Neo al jaren een ijzersterke performance neer. Vanavond heeft de revolutionair gezinde MC, tegenwoordig woonachtig op een boerderij aan de rand van Amsterdam, de hulp van vier strijkers ingeroepen. Het resultaat mag er zijn: alle tracks behouden hun authentieke sound, maar dankzij de strijkinstrumenten wordt het dramatische karakter van de show krachtig geaccentueerd. Het voorste deel van de zaal gedraagt zich tijdens deze show onophoudelijk als een stel omwentelingsgezinde hooligans. De charismatische Manu komt dan ook on point als nooit tevoren. Voor de gelegenheid heeft hij twee nieuwe a capella’s geschreven, die hij zeer gepassioneerd ten gehore brengt. Tussen neus en lippen door plaatst hij een kritische noot bij het biermerk dat als sponsor van de Grote Prijs fungeert, en vraagt hij zich openlijk af of hij zijn deelname eigenlijk wel met zijn principes kan rijmen. Met Feniksvleugelen, de intense afsluiter van deze performance, krijgt de Gouwenaar ten slotte de vleugels van iedereen in de zaal gespreid.

En dan is het wachten geblazen. De zaal stroomt leeg en de rookruimte vol. Terwijl de jury zich van de zware taak kwijt om tot overeenstemming te komen, verzorgen de Bosschenaren Cartes en Kleine Jay, de winnaars van vorig jaar, voor een halflege zaal nog wel een enthousiaste show, maar het is duidelijk dat het publiek daar niet voor is gekomen. Na een klein uur is het eindelijk zover en kunnen de winnaars van de Grote Prijs van Nederland 2008 in de categorie Hiphop/R&B bekendgemaakt worden. De spanning is te snijden. Het zal toch niet zo zijn dat The Fringe wint? Dan móet deze muzikantenprijs wel oplichterij zijn. Nee, er zijn maar een paar acts die op basis van hun show aanspraak op de titel mogen maken.

De host van de avond, Pax, weet de spanning lang te rekken. Wie heeft volgens het publiek het sterkste optreden verzorgt? Surya & Robian misschien, net zoals in de voorrondes? Nee, het is The Fringe! Zouden er dan toch meer twaalfjarige breezersletjes dan hardcore hiphopheads aanwezig zijn in Paradiso? Hoe dan ook, het is al langer bekend dat de stem van de massa lang niet altijd de beste stem is. Maar wie zou dan de muzikantenprijs in de wacht slepen? Manu met zijn strijkers? Audio Elixer met die experimentele sound – of beter gezegd: die bak herrie, die lang niet zo experimenteel is als het drietal graag wil doen geloven? Of Concrete misschien, met zijn dromerige producties? Nee, nee en nee. De muzikantenprijs wordt vanavond opgeëist door… de producers van The Fringe!

Als dit viertal nu ook de hoofdprijs pakt en daarmee een onvervalste hattrick scoort, is er iets goed mis met de smaak van muziekminnend Nederland. Pax leutert nog wat onzin om de spanning op te voeren. Derde plaats: Concrete. De teleurstelling is van het gezicht van de Rotterdammer af te lezen. Twee plaats: Manu. Had hij de sponsor dan toch niet moeten dissen? Ach, misschien is dat wat al te gemakkelijk geredeneerd. Wellicht is er gewoon een act die nog beter gepresteerd heeft. De spotlights moeten uitwijzen wie dat dan geweest is. Terwijl de lichten over het podium flitsen leest Pax het juryoordeel vast voor. Voor verschillende toeschouwers is de winnaar al duidelijk als hij vertelt dat ‘deze act vanavond de hele zaal mee wist te krijgen.’ Twee doldwaze fans bespringen het podium en omhelzen hun helden.

Het licht blijft stilstaan.

M.O. & Brakko winnen de Grote Prijs van Nederland!

Eindelijk gerechtigheid.

Paradiso ontploft. De stage wordt bestormd door de losgeslagen menigte die achter de rappers aangekomen is vanuit Café De Duivel, waar eerder op de avond een preparty gehouden werd. M.O. & Brakko hebben gevochten voor wat ze waard zijn en het is voldoende gebleken. Nu mogen de MC’s zich met recht Bijlmers Trots noemen. Nog lange tijd schudt het podium op zijn grondvesten. Recht-voor-je-raap-rap over rauwe boombapbeats: de puurste heeft gewonnen. En hoewel sommigen nog altijd anders zullen vermoeden, heeft deze avond ook uitgewezen dat de Grote Prijs van Nederland niet per se doorgestoken kaart hoeft te zijn. Want over de volgorde van de nummers 1, 2 en 3 kan wellicht gediscussieerd worden, en dat is ook inherent aan zo’n verkiezing, maar er is inderdaad geen twijfel over mogelijk dat die plaatsen voor M.O. & Brakko, Manu en Concrete bestemd zijn. Kort daarna komen Surya & Robian en pas veel, heel veel later mogen Audio Elixer en The Fringe van zich laten horen.

Fixtures:
Entree: €13,–
Bier: €2,–
Garderobe: €1,–
Geluid: redelijk
Hoogtepunt: de uitzinnige reactie van het publiek op de overwinning
van M.O. & Brakko
Dieptepunt: The Fringe
WC: gratis
Fotograferen: ja
Bezoekers: ongeveer 800
Cijfer: 7,5

Geplaatst door bowie op 14 december 2008