Bij binnenkomst in de zaal van Paradiso schrok ik even. Op het podium stonden meer dan 'two turntables and a microphone', er was een hele back line aanwezig. Public Enemy deed Nederland weer aan en dit keer met een gehele live band.
Bij binnenkomst in de zaal van Paradiso schrok ik even. Op het podium stonden meer dan ‘two turntables and a microphone’, er was een hele back line aanwezig. Waarom moeten zij nou ook met liveband spelen?, vroeg ik mezelf meteen af. Ik had er niet zo’n lekker gevoel bij. Toen de show begon, was ik even helemaal de kluts kwijt. Het podium stond vol met livemuzikanten, S1W’s (met samoerai zwaarden!), Professor Griff en Chuck D, maar achter de draaitafels stond geen boomlange Terminator X, maar DJ Law. Muzikaal gezien maakte het niet echt uit, want Law is een veelzijdige turntablist die ook heeft meegedaan aan de DMC kampioenschappen (Terminator heeft het zeker te druk met het fokken van struisvogels). En where the hell was Flavor Flav? Tijdens het gehele eerste nummer was er geen spoor te bekennen van ‘the cold lamper’. Hij zit toch niet in de bak ofzo?. Je kan toch geen PE show geven zonder Flavor? vroeg ik mezelf af. Bij het tweede nummer liep er een klein mannetje in oversized kleding en een gele klok om zijn nek het podium op. Ik slaakte een diepe zucht. Yeaaaaaaaaaaaaaaahhhhh boyyyyyyyyyyyyyyyyyy!
De liveband zette een vette sound neer en Chuck D en zijn makkers blijven die charismatische veteranen die, voor hun leeftijd, nog altijd energiek heen en weer springen. De tweeënhalf uur (!) die volgde rockten ze al hun klassiekers als ‘Bring The Noise’, ‘Rebel Without A Pause’, ’Don’t Believe The Hype’, ‘911 Is A Joke’ en ‘Fight The Power’. Paradiso was tot de nok toe gevuld en het merendeel was aan het springen of aan het dansen. Op een gegeven moment nam Chuck D even pauze en mocht Flavor Flav het publiek solo vermaken met zijn klassiekers ’Can’t Do Nothing For Ya Man’ en ‘Cold Lampin With Flavor’. Public Enemy bestaat al zo’n 16 jaar en Flavor kondigt al 13 jaar zijn soloalbum aan. Dit deed hij vanavond dus weer. Ik heb sterk het vermoeden dat zijn ‘debuutalbum’ dit jaar in de schappen ligt. Hij gaf ons een voorproefje, maar deze langzame track vond ik eigenlijk het minpuntje van de show. Flavor maakte het weer goed toen hij achter het drumstel plaatsnam voor een heuse drumsolo! Daarna stapten Chuck D en zijn crew weer het podium op en gingen ze verder met de show. Public Enemy zou Public Enemy niet zijn als de show geen politieke lading zou bevatten. Ze stonden lang stil bij de ‘War On Terrorism’. Als Chuck D fuck George who riep, dan vervolgde het publiek luidkeels met fuck George Bush Het was een goede opwarmer voor hun anti-oorlogsnummer Son Of A Bush. Verder was er nog een open mic met niet bijzondere emcees en eerde Professor Griff Rage Against The Machine door ‘Loud As A Bomb’ te spelen.
De show was lang, maar goed in elkaar gezet. Chuck D en Flavor voelen elkaar nog altijd feilloos aan; de liveband was strak, funky en ruig en de S1W’s voerden hun militante danspassen overtuigend en synchroon uit. Na 16 jaar krijgt Public Enemy nog steeds de zaal op zijn kop. Oneliner van de avond: Make Love, Fuck A War
Fixtures:
Hoogtepunt: de hele show
Dieptepunt: de langzame track van Flavor Flav
Bier: 1,80 euro
Wc: wat jij wil
Garderobe: 1,- euro
Fotograferen: yeah
Geluid: matig
Bezoekers: tot de nok gevuld
Damage: 19 euro ex. lidmaatschap bla
Cijfer: 9
