Vrouwelijke MC’s zijn zeldzaam, maar er is voor Apani B. Fly Emcee (die momenteel aan haar tweede solo-album werkt) toch een goede vervangster gevonden. Op de bonus track Poly Idol horen we van Poly-lid Shabaam Sahdeeq dat er een heuze verkiezingswedstrijd is geweest om het nieuwste lid van de ‘supergroep’ te worden. Als de grappige bonus track op waarheid is berust dan is het niet zo vreemd dat Tiye Phoenix uiteindelijk heeft gewonnen. Tiye is namelijk een multi-talent die kan produceren, piano spelen, zingen en rappen. Op Break Glass maken we kennis met haar laatste twee giften en dat doet ze zeker verdienstelijk. Je zal mij in ieder geval niet horen zeggen dat Apani B. op Break Glass gemist wordt.
Over de spittende Polyrhythm heren ben ik stukken minder te spreken. Shabaam Sahdeeq viel in zijn Rawkus periode nog op door de combinatie van een scherpe stem en een enorme honger naar de mic, maar enkel de stem is gebleven en de honger lijkt gestild. Shabaam rapt redelijk, maar je moet echt zoeken naar een wervelende metafoor of een knock-out punchline. Mr. Complex houdt het in tegenstelling tot zijn naam allemaal simpel en is zijn standaard flow wel erg trouw. Op het internet circuleert een promo-filmpje van Complex in de studio tijdens de opname van Get Ghost. Hier is te zien hoe moeilijk hij het heeft wanneer hij van Spinna van zijn flow moet afstappen. Niet echt reclame voor dit album.
De vier gastrappers tillen dit album stuk voor stuk wél naar een hoger niveau. Pharoahe Monch dropt een simpel refrein met een knipoog naar zijn klassieker Simon Says: “Tiye Phoenix – Fellas hold ya penis.” Ook Large Professor is gevraagd voor een refrein, maar spuugt bovendien het vierde couplet van The Purist. Het vrolijk stampende One Chance is ook zonder Planet Asia misschien wel de beste track, maar de gast van de westkust maakt het wel helemaal af. Phonté van Little Brother zorgt met Tiye Phoenix voor een passend refrein voor het soulvolle It’s My Life en stopt in zijn kleine aantal regels ook nog eens de grootste wijsheid: “… all ya gotta do is rap / I said I wish it was easy as that / But slavin’ for these crackers everyday does not make a match / Besides I’ma be good regardless where I’m at / Phonté is an artist, not an act, what u know about?”
DJ Spinna levert zonder meer goed werk af met dit album. Break Glass is in zijn geheel bij hem thuis opgenomen en gemasterd, maar dat doet niks af aan de geluidskwaliteit. Integendeel, na meerdere luisterbeurten lijkt het erop dat alleen hij zich voor de volle 100% heeft gegeven. De teksten van de MC’s zijn niet sterk genoeg om de nummers te dragen en dus heb je regelmatig het gevoel dat de beats verkeerd besteed zijn. Neem bijvoorbeeld Ugly World waarbij je tijdens de eerste 20 seconden, met je ogen dicht, de koude wind door je Northface voelt waaien. Wanneer Mr. Complex vervolgens aan zijn rijm begint is de magie weg.
Als groep klinken de Polyrhythm Addicts het beste als ze onderwerploos kunnen braggen en boasten op bengende beats. Smash, het eerder genoemde One Chance en Kerosene (met een toffe scratch van ODB in de chorus) zijn dan ook de beste nummers op het album. Helaas maken de drie MC’s alleen op What The Problem Is gebruik van het feit dat ze om-en-om kunnen spitten. Het album gaat vooral over hoe hip-hop was en hoe het zou moeten klinken en gaat nergens de diepte in. Het citeren van artiesten uit de jaren ‘80 en ’90 gebeurt op Break Glass zo vaak dat het gaat irriteren. Jammer want de MC’s hebben prettige stemmen en een goed eigen verhaal zou de mindere flows zonder meer kunnen camoufleren.
Tracklist:
01. Poly Poly
02. Smash
03. Kerosene
04. Zonin Out
05. Reachin featuring Pharaohe Monch
06. Ugly World
07. The Purist featuring Large Professor
08. Get Ghost
09. Goin Down
10. Revamp
11. Thoughts Of You
12. We Kno
13. One Chance featuring Planet Asia
14. What The Problem Is
15. It’s My Life featuring Phonté van Little Brother
16. Four Corners
17. Zonin Out (Remix)
18. Poly Idol (Hidden Bonus Track)
Meer info: Polyrhythm Addicts
