Pimp C – Long Live The Pimp

Postuum uitgegeven albums zijn per definitie twijfelgevallen. Aan de ene kant ben je als muziekliefhebber benieuwd waar een artiest nog bezig mee was, hoe een nieuw album eventueel geklonken zou hebben en misschien zelfs naar wat voor materiaal hij of zij van zichzelf uiteindelijk afkeurde. Het zijn inkijkjes in het creatieve proces die interessant kunnen zijn voor degenen die geinteresseerd zijn in meer dan enkel luisteren naar het eindresultaat daarvan. Aan de andere kant kunnen ze natuurlijk nooit eerlijk vergeleken worden met die eindresultaten die de artiest zelf tijdens zijn leven uitbracht. Er wordt door derden in de schetsen rondgesprokkeld om uiteindelijk een plaat met iemands naam te ondertekenen, terwijl diegene dat onmogelijk nog zelf kan doen. In het gunstigste geval biedt het dus een extra glimp van de persoon die heengegaan is, in het ongunstigste gevoel is het uitmelkerij die de naam van de overledene alleen maar bezoedeld.

pimp2clonglive

Het is inmiddels alweer acht jaar geleden dat Pimp C overleed en dit jaar werd op 7 december, zijn sterfdag, het derde album sinds zijn dood uitgebracht. Hoe springlevend zijn geluid nog steeds is valt onder meer op door de vierde track van het album. Wavybone heeft naast de Pimp zelf A$AP Rocky, Juicy J en UGK-partner Bun B op de vocalen en klinkt als iets dat naadloos zou passen in het album van A$AP Rocky, die immers meer dan een beetje door UGK beinvloed is. Dat de bodem van het door Pimp C achtergelaten materiaal nu wel in zicht komt blijkt helaas ook uit diezelfde track, want het ís er ook daadwerkelijk één van A$AP Rocky’s eerder dit jaar uitgekomen album. Dat doet niets af aan de kwaliteit, maar de schaamtelzoe recycling ervan doet weinig goeds vermoeden voor de rest van de plaat. Gelukkig bestaat de rest van Long Live The Pimp wel uit vooralsnog onontgonnen terrein, al vormen de interludes waarop je Pimp C enkel hoort praten terwijl er een beat onder rolt ook sterk de indruk dat we hier met opvulling te maken hebben. Wat betreft de beats klinkt de plaat voor een groot deel wel als vintage Pimp C. De funky orgels in 3 Way Freak (met Lil Wayne) en Ain’t Said Shit (met Ty Dolla $ign en Devin The Dude) zijn exact van het soort waar hij tijdens zijn leven al bekend om stond. Zijn heerlijke cocktail van dirty south hiphop, blues en gospel, door hem zelf “country rap tunes” genoemd, staat nog steeds als een huis en is direct in deze tracks te herkennen.

Long Live The Pimp is, met al die trucage, nauwelijks nog een Pimp C album te noemen.”

De hoeveelheid features op de plaat geeft wel aan dat veel van de nummers afgerond moesten worden door anderen, en vooral David Banner doet dat in True To The Game op indrukwekkende wijze, door een persoonlijke anekdote te rappen over het moment waarop hij hoorde dat Pimp overleden was. De rest van de features passen gelukkig ook allemaal bij de reeds gevestigde UGK sound en vele van hen werkten tijdens het leven van Pimp C ook al met hem samen. De grote getale waarmee ze op komen draven geeft echter wel aan dat er nogal wat kunstgrepen verricht moesten worden om nog complete tracks uit de overgebleven schetsen van Pimp C te krijgen. Met name in de refreinen is dat jammer. Op Friends (met Nas en Juicy J) levert Pimp C zelf een prima hook, maar in de meeste tracks wordt er met knip- en plakwerk uit andere vocalen een refreintje gefabriceerd dat hem een sterkere aanwezigheid op de track moet geven dan hij in werkelijkheid heeft.

Uiteindelijk is Long Live The Pimp met al die trucage nauwelijks nog een Pimp C album te noemen. De trukendoos wordt weliswaar respectvol toegepast maar er lijkt simpelweg te weinig archiefmateriaal te zijn om hier een echte solo plaat in te ontdekken. Wat overblijft is meer een verzamelalbum dat op een aantal momenten een geslaagd eerbetoon aan Chad ‘Pimp C’ Butler vormt, maar vaak ook pijnlijk onderstreept hoe weinig de man er zelf nog mee te maken heeft gehad. Dat de plaat wel nog steeds zeer eigentijds klinkt zonder daar enige stilistische veranderingen voor toe te hoeven passen, geeft wel aan hoe invloedrijk Pimp C was, en hoe zeer zijn stijl nog doorklinkt in de hedendaagse hiphop. Wil je de oorsprong daarvan horen kun je echter beter een willekeurig UGK album opzetten, hoe oneerlijk die vergelijking uiteindelijk ook is.

Tracklist:

01. Long Live the Pimp
02. 3 Way Freak (ft. Lil Wayne)
03. Ain’t Said S**t (ft. Ty Dolla $ign & Devin the Dude)
04. Wavybone (ft. A$AP Rocky, Juicy J & Bun B)
05. Spittin’ Game (Interlude)
06. Trill (ft. A’doni, Slim Thug, Esg & Lil Keke)
07. Bitch Get Down (ft. Bun B, 8 Ball & Mjg)
08. Payday (ft. Juicy J)
09. Slab Music (ft. Lil Keke)
10. True to the Game (ft. David Banner)
11. Triflin’ Hoe (Interlude)
12. To Lose a Whore
13. Friends (ft. Juicy J & Nas)
14. Southside
15. Butta Cookies
16. Country Thang (Outro)
17. Twerk Something (ft. T.I.)

Geplaatst door bowie op 18 december 2015