Partyreview: Public Enemy en Osdorp Posse (Melkweg, Amsterdam)

Yeah boiii! Public Enemy viert zijn twintigste verjaardag met een tournee en daar kan natuurlijk een stop in Nederland niet in ontbreken. Chuck D, Flava Flav en Professor Griff wisten de vernieuwde Melkweg uit te verkopen en HIJS checkte of het de moeite waard was

Een tijd geleden zag ik een interview met Chuck D in de Henry Rollins Show. Chuck vertelde de voormalige Black Flag frontman dat het neerzetten van een dikke liveshow voor een artiest het allerbelangrijkste moet zijn. Met deze woorden in mijn hoofd trok ik met hoge verwachtingen naar een uitverkochte Melkweg.

‘Het is weer een gezellig oude mannenfeestje!’ schreeuwt Def P vanaf het podium. De rapper van de Osdorp Posse (door de Engelstalige host aan- en afgekondigd als de Oosdorp Posse) heeft gelijk. Ik weet dat ik niet de enige was met open mond stond te kijken toen Appa in Yo!VPRO Raps toegaf nog nooit naar Public Enemy geluisterd te hebben, maar hij is duidelijk niet de enige. Mijn generatie (ruim genomen tussen de 17 en 23 jaar) was vrijwel onzichtbaar. De Melkweg was vooral gevuld met dertigers, sommigen hadden zelfs hun kinderen meegenomen. Of het de pittige toegangsprijs of de onwetendheid over Public Enemy was laat ik even in het midden.

Ook de openingsact valt ook onder de categorie oude mannen, de Osdorp Posse timmert immers ook al meer dan twintig jaar aan de weg. Het is echt tof om het viertal (bijgestaan door een DJ met echt vinyl, daar kunnen veel mensen nog iets van leren) over het podium te zien rennen en springen. Het plezier dat de Posse heeft in optreden is aanstekelijk. Als de volledige Onderhonden groep dan ook nog het podium beklimt, is het echt feest. Het klinkt niet allemaal even strak (mede ook door het slechte geluid) en het ziet er niet gelikt uit, maar dit is gewoon lekker lol hebben op het podium. Voorin stonden de die-hard OP fans luid mee te schreeuwen en een glimlach vormt zich op mijn gezicht. Of je nu fan bent van de OP of niet, ze gaan er wel voor en zijn blij met wat ze doen.

Als na een kleine onderbreking met wat oldschool knallers Public Enemy het podium betreedt, is de spanning door de hele zaal te voelen. De opening knalt als een gek en het podium is goed gevuld met Chuck D, Professor Griff, DJ Lord, S1W’s (die zich geheid dood hebben gezweet in de hete Melkweg), een drummer, gitarist, bassist en natuurlijk Flava Flav, door Chuck D terecht aangekondigd als de oudste teenager ooit. De ene knaller na de andere beukt de Melkwegspeakers uit, helaas op veel momenten zeer slecht verstaanbaar door het bizar droevige geluid. De glimlach die ik bij de Osdorp Posse al op m’n gezicht had heeft zich verspreid over de hele zaal. Iedereen springt, schreeuwt, gooit zijn of haar vuisten in de lucht en door m’n hoofd flitst de gedachte dat dit misschien wel het vetste concert is dat ik ooit gezien heb. En net als je denkt dat het niet beter kan worden, vertelt Flava Flav doodleuk dat we zo nog twee uur door gaan. Bijna val ik op m’n knieën om hogere machten te bedanken voor deze avond.

Maar dan gaat het roer om, de energie op zowel het podium als in de zaal zakt wat in. Eerst denk je dat het wel meevalt, je kunt immers niet twee uur voluit gaan. Maar het probleem is dat het niet beter wordt.Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts. Er wordt te veel geluld, vooral Flava lijkt z’n bek niet te kunnen houden. DJ Lord mag nog een toffe sessie achter de draaitafels doen, de band wordt uitgebreid voorgesteld, er komt een tribute naar wat oldschool rapartiesten, en na een tijdje verdwijnt Chuck zelfs van het podium waardoor het Flava Flav’s domein wordt.

Flava Flav is als je vader die te veel drank op heeft. Eerst is het best grappig om Flava rare pasjes op het podium te zien doen en ‘Hooooooooo’ en ‘Yeah Boiii’ te horen gillen totdat z’n strot het begeeft, maar op een gegeven moment zet het gevoel zich om in plaatsvervangende schaamte. Flava geeft minutenlange shout outs aan een zooi onbekenden, bedankt ons voor het succes van zijn show op VH1 en gaat vervolgens wat nieuwe solotracks doen. De glimlach op mijn gezicht was inmiddels omgebogen tot een treurige blik, want ik heb zelden zo’n hoeveelheid schijt gehoord. Diep- en dieptriest. Het publiek werd verveeld en zelfs een beetje pissig, de perfect neergezette sfeer was volledig verdwenen.Vervolgens besloot Flava ons ook maar zijn drumkunsten te vertonen, wat enkel nog meer verveelde gezichten opleverde.

Als Flava dan eindelijk van het podium verdwijnt komt Professor Griff op die even samen met de band wat (halve) covers van onder andere Jimi Hendrix en The Ramones doet. Uiteindelijk komt Chuck dan weer terug voor een uitsmijter die doet denken aan het eerste gedeelte van de show, vol met knallers. Helaas is het publiek het zat, de uitbundigheid van het eerste gedeelte van de show is helemaal weg.

Flava Flav beloofde aan het begin van de show dat iedereen waar voor zijn (of haar) geld zou krijgen. Uiteindelijk was het meer een 15 euro show dan een 32,50 show. Chuck D was voor minimaal een derde van de show nergens te bekennen, er werd te veel geluld en aan andere bijzaken gedaan. Ik beleefde deze show zoals ik een wielrenwedstrijd op TV beleef. Je kijkt het begin om te zien wie er ontsnappen, wie het peleton vormen en wie achterliggen. Dan heb je even een paar uur de tijd om je kamer op te ruimen, te douchen, de hond uit te laten en je buurmeisje te stalken terwijl je af en toe een blik naar de TV werpt om te kijken of er nog iets veranderd is. Soms zie je een demarrage of een valpartij, maar over het algemeen gebeurt er niet veel. Tegen het einde kun je vervolgens weer achter je TV gaan zitten om de massasprint te checken. Zo was deze Public Enemy show: het begin was vet, daarna gebeurde er af en toe wat leuks en de afsluiter knalde. Helaas was het grootste gedeelte halfzacht gekut waar ik al te veel woorden aan vuil heb gemaakt. Een cijfer geven voor deze avond is moeilijk. Ik heb in het begin echt een toptijd gehad, waar ik zo een 9+ voor zou geven. De dramatische gebeurtenissen daarna waren echt niet meer dan een 4,5 waard. Totaal afgerond dus maar een 7, maar het is niet van harte.

Fixtures:
Hoogtepunt: Begin van de show
Dieptepunt: Flava Flav’s solotracks
Bier: 2,10 euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro
Merchandise: Public Enemy shirts voor 20 euro (veel keuze), petjes 15. OP stand had veel goedkoop spul
Fotograferen: Geen probleem
Geluid: Eerst dramatisch slecht, toen gewoon slecht
Bezoekers: Uitverkocht
Damage: € 32,50 + lidmaatschap
Cijfer: 7

Geplaatst door bowie op 17 april 2007