Lil Yachty bracht na uitstel alsnog zijn The Field Trip Tour naar Tilburg. In een uitverkocht 013, wachtte het publiek met smart op wat komen ging: zou de rapper uit Atlanta kiezen voor de haast psychedelische sound van het laatste album Let’s Start Here de boventoon laten voeren, of krijgen we Yachty uit de Soundcloud era? Vanaf 21:00 zouden we het uitvinden.
Dat was namelijk het moment waarop een complete band het podium opstapte, volledig uit vrouwen bestaand, om te openen met het soulvolle en groovy drive ME crazy!, dat leunt op een 70’s sfeer. Toen Lil Yachty in hetzelfde blokje meteen zijn stembereik liet horen in the ride, om uiteindelijk de band te laten eindigen met een cover van Phil Collins’ In The Air Tonight was al duidelijk; dit zou een bijzondere avond worden.
Het karakteristieke stemgeluid zwom heerlijk in het geluid van de band, wat zorgde voor een hele relaxte sfeer. De waarschuwing die bij de opmaat van de show op het grote led-scherm was verschenen bleek niet voor niets. “De volgende show zou weleens epileptische aanvallen kunnen opwekken”, viel er te lezen. De visuals in combinatie met de lampen voorop het podium waren al trippy toen de band speelde, maar toen zij eenmaal de coulissen inliepen voor een break en Yachty alleen terugkeerde op het podium, ging het helemaal hard. Toen kregen de bezoekers op de vloer waarvoor ze gekomen waren. De totale mayhem.
Die werd ingeluid door een korte signeersessie van wat platen, waarna Yachty opbiechtte zin te hebben om 013 in zijn geheel op zijn kop te zetten. Met SOLO STEPPIN CRETE BOY luidde hij een blok in waarin hij amper pauze zou nemen. Alles veranderde; de relaxte kopknikkerij in een moshpit, het verfijnde geluid in trillende 808’s en Yachty’s rustige voorkomen in een meester van de rage.
Als een ware dirigent, met een bepaalde urgentie van het meest subtiele soort in zijn lichaamsbewegingen, begeleidde hij de jongeren op de vloer. Vanaf de trappen zag het eruit als een soort golfslagbad. De shirts gingen uit en iedere nieuwe beat werd verwelkomd met een luide reeks ‘hey!’s tegen de drums in. Wie rustig een drankje wilde bestellen aan de bar kwam bedrogen uit. De spingende massa reikte tot aan de deuren richting de gangen.
Yachty bewees in het midden van zijn soloset dat hij in alle era’s sinds 2015 virals op zijn naam heeft geschreven. Met Broccoli, iSpy, TESLA en Poland voldeed hij aan het spelen van zijn bekendste songs, maar het waren vooral donkere tunes als Coffin en Get Dripped (normaliter met Playboi Carti) die hier ontvangen werden als heuse volksliederen.
Ja, hij gebruikte Auto-Tune. Maar zó dun, dat de de vibrato en kracht in zijn stem de grote sterren waren van de avond. Zijn energie verraadde dat hij ook noot kan houden zónder. En waar de soul, funk en pop uit de eerste twintig minuten plaats hadden gemaakt voor een bom die iedere anderhalve minuut opnieuw ontploffen zou, kreeg hij de zaal toch even compleet bij zinnen toen hij een moment van stilte vroeg voor de overleden Juice WRLD. Yacht Club, een collabo tussen de twee artiesten, werd daarna een viering van zijn leven.
Het derde en afsluitende deel van de show was gewijd aan de rockkant van zijn laaste album Let’s Start Here. Daarvoor kwam de band weer op. De focus kwam te liggen op de instrumenten, met psychedelische loops en solo’s. Waar veel rappers kiezen om af te sluiten met hun grootste hits, koos Yachty voor het grootste geluid. Dat zorgde voor een episch einde van de avond. Zijn artistieke groei en constant evoluerende geluid maakten van The Field Trip Tour een fenomenale excursie door zijn hele oeuvre. Zo eentje waarbij je de reisleider nog een fooi zou geven.
Fixtures
Hoogtepunt: het vocale bereik van Yachty, die boven de moshpits uitsteeg als goede zanger
Dieptepunt: precies géén
Fotograferen: ja, de eerste nummers zonder flits
Geluid: goed
Bezoekers: 3000 (uitverkocht)
Damage: € 55,80
Cijfer: 9-
De rest van de foto’s:
