‘Everything I spit comes from the heart of my hydraulic systeem’, zo vertelt Royal de luisteraar ter introductie van zichzelf. De 26-jarige Ossenaar heeft al eerder bewezen zichzelf goed in zijn alter-ego’s te kunnen inleven, en op de openingstrack bevestigt hij dat talent. Als robotachtige, fatalistisch ingestelde MC raadt hij zijn publiek aan niet al teveel te verwachten van The Obnoxious – het is slechts ‘dirty socks shit’, en daarbij: ’nothing’s positive, man!’. De toon is gezet.
Zijn crewgenoot Frankie Ounce maakt een beduidend levenslustiger indruk op In My Palm. Laidback en ingetogen spit hij zijn zinnen overtuigd in de microfoon. Waar de 20-jarige Amerikaan momenteel nog aan moet werken, is een manier om zich van zijn landgenoten te onderscheiden. Hij schrijft vernuftige lyrics, flowt redelijk soepel en zijn stemgeluid ligt aangenaam in het gehoor, maar het ontbreekt Frankie Ounce nog aan een duidelijk afgebakende identiteit. Gelukkig kan hij de mogelijkheid aangrijpen om het één en ander van Royal af te kijken, wiens zware stem en onnavolgbare techniek uit duizenden herkenbaar zijn.
Door een album gratis aan te bieden, wint een artiest op voorhand al aan sympathie. In het geval van The Obnoxious is zo’n filantropisch gebaar overigens niet nodig om de luisteraar positief te beïnvloeden, want dat lukt deze debuut-EP op eigen kracht ook wel. Royal heeft een paar hoogstaande producties uit zijn mouw geschud en toont wederom aan de Engelse taal als een moedertaalspreker te beheersen, terwijl Frankie Ounce bovenmatig geïnspireerd overkomt (tot grote wanhoop van zijn crewgenoot: ‘By the way, Franko, you write too much. / I make 10 beats a day and still can’t keep up!’). Laatstgenoemde beperkt zich trouwens niet uitsluitend tot rappen; de opgewekte reggae die hij op het refrein van I An I laat horen, vormt een aangename afwisseling op de nogal obscure hiphop die The Obnoxious ten gehore brengt.
Naar eigen zeggen is dit project het resultaat van alcohol en spontaniteit. Hoewel een dergelijke, onbevangen instelling zonder meer prijzenswaardig is, klinkt die werkwijze wel door in het eindresultaat; zowel muzikaal als tekstueel ontbeert het schijfje samenhang. Zoals vrijwel ieder album kent deze EP sterke en zwakke tracks, maar als geheel nodigt het niet uit tot een intensieve luistersessie van begin tot eind. Onoverkomelijk is dat euvel overigens niet, want ook zonder coherentie moet het de ongeduldige heads wel lukken om negen tracks achtereen te beluisteren.
Met dit eerste wapenfeit laat het duo merken dat de chemie momenteel uitstekend is. De samenwerking is dan ook met recht vruchtbaar te noemen, want er liggen al zeven volwaardige projecten klaar om uitgebracht te worden. Hopelijk heeft het vindingrijke tweetal daarbij wel voldoende aandacht besteed aan het conceptuele aspect dat een hiphopalbum zo ingrijpend kan verrijken. In dat geval zou The Obnoxious wel eens de undergroundrevelatie van 2008 kunnen worden. Check binnenkort ook de recensie van Frankie Ounce’ recente solodebuut, The Genin (ook die plaat is volledig gratis te downloaden), die uiteraard hier op HIJS te lezen zal zijn.
Tracklist:
01. Obnoxious
02. In My Palm
03. The Brainstorm
04. Frostfire
05. You, Me & Her
06. Chainreaction
07. Guila Go Get ’Em
08. Bam!
09. I An I