De laatste tijd duiken we op onze website steeds dieper in de Belgische hiphopscene. Je las al interviews met onder meer Zwangere Guy, RonnyHuana en BERRY, kon zien hoe de labelnight van Fake Records verliep en beluisterde vast de plaat van SPREEJ, maar de Belgische hiphopscene is breder dan dat. Deze onlangs verschenen platen onderstrepen gezamenlijk de diversiteit die onze Zuiderburen typeert. Zes nieuwe luistertips op een rij!
UM! – UM!
Umi Defoort ken je wellicht als ruggengraat bij de live-shows van Zwangere Guy. Maar naast dj is hij eveneens producer, en onverdienstelijk allerminst. De afgelopen drie jaar werkte hij aan zijn eigen album, dat vanaf nu op de streamingdiensten is te vinden. Op UM! werkt hij met diverse prominente vocalisten: natuurlijk zijn daar papa Zet Gee (in samenwerking met Japanse rappers!) en zijn Stikstof-collega’s, maar we horen ook een uitblinkende Darrell Cole, een relaxte Blu Samu en twee featurings van $KEER & BOO$. De muzikale wereld van Umi is een wijde; van opgefokte trap via rustgevende samples afkomstig uit zijn moederland Japan, om voor de outro plaats te nemen achter een klassiek piano.
Vinci – Marmer
Toen we rapper Vinci voor het eerst hoorden, wisten we meteen; dit is een boy met honger. Op zijn nieuwe album Marmer neemt de jonge Leuvenaar je mee in een muzikale wereld vol vocale en muzikale experimenten. Op warmere producties dan voorheen rap-zingt hij zich door het album. Het overkoepelende thema; pon road zijn, onderweg van de trap naar de top. Pianotonen in de ene track, een mellow-house productie in de ander, om het af te toppen met een boombapbeat met subtiele flamencogitaar-samples. Die gitaar keert een aantal keer terug, ook op single Appel. Die lichtelijke 00’s throwback doet smachten naar een wereld waarin je het eerste het beste vliegtuig naar Málaga kunt pakken en vanaf daar een zevendaagse kustrit rijdt naar Barca.
Freddie Konings – Chosselonië
Hoe 101 Barz een springplank kan zijn: Zwangere Guy werd door Rotjoch uitgenodigd voor een sessie en hij nam een aantal gastrappers mee. De meest opvallende; Freddie Konings, die op zijn 32 Barz flitsend rapt over het straatleven in zijn buurt. Packies moven nadat zijn clannie-tellie overgaat, terwijl hij bars schrijft over de niet veel voorstellende concurrentie: “Vele mannen zingen Meester Plusser, maar zijn nog altijd op verlies!” Dat hij die track van Mula B noemt, is niet verwonderlijk, de stijl van Konings lijkt behoorlijk op die van de Nederlandse Wilde Westen-rappers. Op de tape Chosselonië zet hij rwina terwijl hij ook een dame had kunnen bellen die hij ontmoette in een backstage en verkoopt hij bloemkool en komkommer. Je mag zelf raden waar die groenten synoniem voor staan…
Roméo Elvis – Maison
Na zijn album Chocolat is Roméo Elvis, misschien wel de grootste hiphopster van België van het moment, terug met een nieuwe EP. De titel Maison slaat uiteraard op de tijd waarin we leven; in België is de lockdown nog strenger dan in Nederland dus heeft hij zijn eigen apartement in comic-stijl laten vereeuwigen op de hoes. De popinvloeden van Chocolat laat hij achterwege in de vier tracks en de interlude van Maison. Na die interlude brengt hij meer emotie en intonatie in zijn stem dan op de eerste twee. Logisch ook, als je de donkere stad die Brussel volgens hem is vergelijkt met het touren; hij mist de zonneschijn, zijn vriendin Lena Simmons (Gonzo) en vond het gouden ei door zich op muziek te focussen in plaats van achter de kassa te zitten bij de Carrefour (Vinci). Dat levert een plaat op waarop Elvis reflecteert, maar uiteindelijk besluit blij te zijn met zijn leven zoals het nu is.
TheColorGrey – Overcome
Antwerpenaar TheColorGrey is al jaren een opvallende verschijning op vele festivals in België, maar ook in Nederland. Met achteloos gemak vermengt hij soul, hiphop en r&b tot een heerlijk dansbare cocktail. Zijn nieuwe album Overcome is geheel ingespeeld door live-muzikanten, wat een hoop heerlijke ‘Oh, snap!’-momentjes oplevert. De souplesse van de koperblazer in Twice As Hard, bijvoorbeeld. Of die ronkende gitaar die ineens opduikt in Whats New, de sterke trapbeat van Black Flower en de funky baslijn in Up All Night. Elke track staat bol van de muzikale verrassingen. TheColorGrey zelf rapt zich venijnig door harde drums, maar bezingt net zo makkelijk soulvol een geliefde. De obstakels die we als individu of als maatschappij moeten overwinnen of juist accepteren komen voorbij. Dit is zo’n plaat waar je geen label op kúnt plakken. En dan hebben we het nog niet eens over de enige samenwerking gehad; de grande finale waarop Oddisee meedoet is wél te labelen; subliem.
Sham Lepire & Krimi – Darknet
Op Darknet verkennen Six ‘O Clock Gng-members Sham Lepire en Krimi de zaken die worden besproken op het ‘deep web’. Op trapbeats die even duister als traag zijn, nemen ze je mee naar een psychedelische wereld. De Franstalige en Nederlandstalige raps worden afgewisseld met leuzen in het Engels en ad-libs die ver in de productie verdronken zijn. Het levert een album op om te viben. De dreiging besluipt je de hele EP lang. Je waant je in een omgeving waar je voor je gevoel niet te lang moet blijven, anders wordt je wellicht meegezogen in activiteiten die het daglicht niet zouden kunnen verdragen. Zware 808’s en eenzame pianotonen begeleiden je in Nappa terug naar de realiteit zoals je ‘m tot dan toe kende, maar je blik op de wereld is na 24 minuten hoe dan ook verbreed.
