Vorig jaar maakten zowel Murs als 9th Wonder al naam voor zichzelf. Murs bracht “The End of The Beginning” uit en 9th maakte furore met Little Brother’s “The Listening” en door “God’s Stepson” uit te brengen, dit remixalbum van Nas’ laatste plaat zorgde voor een ware opleving van remixalbums (alhoewel ik betwijfel of ik daar wel zo blij mee ben). Door daarna ook nog eens een nummer voor Jay-Z’s “Black Album” te produceren werd 9th Wonder echt een van de hotste producers van het moment. Daarom kwam het toch wel enigszins als een verrassing dat hij besloot om een album op te nemen met de toch redelijk onbekende rapper Murs.
De intro begint veelbelovend, een toch al redelijk herkenbaar 9th Wonder geluid schalt uit de speakers waarop er een snelle beat inkomt waar Murs een leuke intro op spit (“To answer all the rumours that ’ve been shooting through your group / yes 9th does really make these beats on fruity loops”). Na het horen van dit album kan het haast niet anders dan dat dit een heel fijn plaatje gaat worden. Het daaropvolgende nummer “Bad Man” beaamt dit gevoel ook meteen, Murs rapt over zijn escapades en bijbehorende problemen met vrouwen, de beat past er goed bij, al wordt ik persoonlijk een beetje moe van de hoge piepgeluidjes die het geheel erg simpel laten klinken. Toch twijfel ik er niet aan dat er een hoop mensen veel plezier zullen hebben met dit nummer, zeker in de zomer zal “Bad Man” door menig hoofdtelefoon schallen.
Murs’ onderwerpen blijven de moeite waard door de originele kijk die Murs op zaken heeft en de manier waarop hij een verhaal neerzet. Hierdoor houdt hij de luisteraar zonder moeite geïnteresseerd. In “The Pain” rapt hij over liefdesverdriet en “Trevor an Them” gaat over niet al te snuggere overvallers. Hoogtepunt is “Walk like a man”: dit nummer is in drie delen opgedeeld, eerst vertelt Murs wat over het dragen van een geweer, dan verandert de beat en begint hij een verhaal te vertellen over zijn vriend die neergeschoten wordt. Daarop gaat de beat nog een keer over, en op een of andere manier krijg ik bij dit stuk altijd een Tarantino-achtig gevoel, ik weet niet of het door de soulsamples komt die zo effectief klinken of door de het wraakverhaal dat Murs ten gehore brengt maar het klinkt in ieder geval erg mooi.
Met het daaropvolgend nummer “And This Is For…” slaat Murs toch een beetje de plank mis, het grootste deel van dit nummer is gewoon goed maar lines als: “Any white boy who thinks he knows my struggle / cause he listens to Pac and his adrenaline doubles” en “Man, I do the same music, they stopped coming to shows / It’s like they scared of the white boys in the front row” stoten mij toch een beetje voor het hoofd. Ik had Murs eigenlijk slimmer verwacht dan dit. Gelukkig is dit een klein smetje op een verder goed album.
Gelukkig laat 9th Wonder ook weinig tot geen steekjes vallen. Na “Bad Man” laat hij zijn herkenbare geluid niet meer los tot de laatste seconden van het album, het probleem is echter dat die laatste seconden al een goede 35 minuten na de eerste seconden komen. Na tien nummers wil je eigenlijk alleen maar meer Murs en 9th, zeker met een afsluiter als “The Animal”, waar ook Phonte van Little Brother nog even langskomt, is het erg jammer dat er niet wat meer nummers opgenomen zijn. Maar ja, Murs had maar een contract voor één LP en één EP op Definitive Jux dus dit was zijn mogelijkheid om én zijn contract af te dienen én om naam voor zichzelf te maken voor andere, toekomstige, labels. Dat heeft hij goed gedaan, want de heren hebben er een prima plaatje van gemaakt dat eigenlijk precies geworden is wat er van te verwachten was. En dat is alleen maar positief bedoeld.
Tracklist:
01. Intro
02. Bad Man
03. 3:16
04. The Pain
05. Trevor An Them
06. Freak These Tales
07. H-U-S-T-L-E
08. Walk Like A Man
09. And This Is For…
10. The Animal featuring Phonte of Little Brother
Meer info: http://www.definitivejux.net
