Met het uitstekende debuutalbum Home Field Advantage uit ’99 (gastbijdragen van o.a. Eminem, Kool Keith, Mos Def, Defari, Pharoahe Monch en Mad Skillz) vestigde de Amerikaanse hiphopact The High & Mighty (rapper Mr. Eon en DJ Mighty Mi) zijn naam in de hiphopscene. Tussendoor werd er nog een Smut Peddlers-album gedropt met Cage en richtten Eon en Mi hun eigen platenlabel Eastern Conference Records op. In 2002 verscheen het minialbum Air Force 1 en sinds eind vorig jaar is er het lekker rauwe, straight up hiphopalbum The Highlite Zone. Een gesprek met Mr. Eon.
Wat is denk je het verschil tussen het laatste album The Highlite Zone en de andere twee albums?
Ik denk dat er voornamelijk minder gastbijdragen op staan. Verder is de feel van het album zo’n beetje hetzelfde als voorheen. Je weet wat je kunt verwachten van The High & Mighty. Je krijgt some ‘88 founding shit, een DJ-cut en andere cuts. Muzikaal is het dus zo’n beetje hetzelfde. Het is een mix van bragging & boasting-tracks en issue-tracks. Er is veel battlerap type stuff, maar er zijn ook songs met boodschappen. Zo gaat Fast Food Nation over McDonalds: hoe slecht het voor je is en hoe het de wereld is gaan domineren. Het is geïnspireerd op het boek Fast Food Nation van Eric Schlosser en dat boek heeft mijn gedachten erover erg beïnvloed. In Amerika zijn heel veel kids dik. Ze bewegen niet, zitten maar, kijken tv en eten.
Ga je zelf naar McDonalds?
Ja, maar niet meer zo vaak als voorheen toen ik ongeveer vijf keer per week ging. Nu ga ik eens in de zoveel tijd.
Dus je gaat zelf naar McDonalds maar tegelijkertijd maak je een track over hoe slecht het voor je is. Beetje tegenstrijdig.
Wat McDonalds doet is dat ze hun advertentiemarkt op kids richten en zeggen dat ze het karakter hebben zoals die Happy Meals met speelgoed voor kids erin. Ze programmeren de jeugd al op een erg jonge leeftijd, maar nu zijn we in Amerika in een fase gekomen dat we ons gaan realiseren hoe ongezond we zijn. Met Fast Food Nation wilde ik gewoon wat knowledge geven aan heads over wat McDonalds doet en hoe het ervoor staat.
Maar ik kan me voorstellen dat je dan dus McDonalds gaat boycotten en zegt “Fuck that, ik ga niet meer.”
Ja, ik ga alleen als ik aan het rijden ben en er nergens anders iets te krijgen is. Het is gewoon zo groot dat het voor mij moeilijk is om het te ontwijken. Op het einde van de song zeg ik de luisteraar dat ik hem niet vertel wat ie moet doen, maar dat ik gewoon wat knowledge geef en je je eigen keuzes moet maken. Ik weet hoe slecht het voor me is. Net als sigaretten. Ik rook ze, maar weet hoe slecht ze voor me zijn. McDonalds en ook tabak zijn hier zo institutioneel geworden dat het soms behoorlijk moeilijk is om het te ontwijken.
The Highlite Zone bevat gastbijdragen van o.a. Vast Aire, RA The Rugged Man, Copywrite, Cage en Rahzel. Hookte je op met al deze gasten of zijn er ook tapes heen en weer gestuurd?
Nee, heads als Copywrite, Cage, RA The Rugged Man en Tame One ken ik. De track met RA is voornamelijk een story song. Hij kwam bij ons, luisterde naar mijn deel en de beat en deed vervolgens zijn gedeelte. Voor de track met Rahzel wilden we een oldschooltrack maken die geïnspireerd zou zijn op Rock The House van DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince. Ik weet niet of jullie hem kennen in Europa, maar we hebben ook een nummer gedaan met acteur Michael Rappaport. Hij heeft in veel films gespeeld zoals Spike Lee, Zebrahead, Copland en True Romance. We hebben met hem opgehookt, doordat we een vriend van hem kennen. Rappaport zelf houdt ook van hiphop en de track is meer een grap. De song heet “How To Rob An Actor” en is gebaseerd op 50 Cent’s “How To Rob An Industry Nigga”. Het is een soort skit funny shit, maar hij was down om wat te rappen.
Wat is het grootste succes van de afgelopen jaren?
Om er als groep nog steeds te zijn en onze company al zes of zeven jaar bij elkaar te houden. We hebben onze naam gevestigd en gaan behoorlijk goed. Maar het gaat vooral om de boel in stand houden. Ik denk ook dat Home Field Advantage in een dusdanige periode gemaakt is dat we zo’n album nooit meer kunnen maken. Ik bedoel, we hadden gasten als Eminem erop. Dat was een goede tijd voor de underground hiphop voordat het emotioneel, weird en gay werd. Veel underground hiphopfans gaan nu de richting op van Aesop Rock en Atmosphere. Ik waardeer en respecteer dat, maar het is niet mijn ding. Het is meer emotioneel gedreven, het is vreemd, het gaat over girls en betekent niet echt iets. Het is allemaal meer voor een ander publiek, niet voor een hiphoppubliek. De albums die wij maken zijn straight up hiphopalbums voor hiphopheads. Tegenwoordig luisteren tieners naast shit als Blink-182, Sum 41, The Strokes en troep als dat naar Aesop Rock of Atmosphere.
Ik denk dat dingen als Aesop Rock en Atmosphere ook meer alternatieve hiphop is.
Klopt. Er is hier ook geen undergroundscene meer met echte hiphopheads. Het is gewoon een alternatief type muziek en dat is niet wat Milo en ik doen. Toen we dertien waren gingen we naar LL Cool J, KRS-One en Public Enemy. Veel mensen die naar Slug en Aesop Rock luisteren hebben geen idee waar de roots liggen en wie de voorvaders zijn. Ze luisteren liever naar verhalen over de struggle met je vriendin en hoe van streek ze daarvan zijn.
Je zegt dus dat iets als Aesop Rock meer emotional rap is en dat je daar niet van houdt, maar zeg je daarmee ook dat emotionele dingen niet bij hiphop horen?
Nee, ik doel meer op het publiek. Hiphop begon als zwarte muziek en was gerelateerd aan zwarte issues. Er zijn veel manieren om er tegenaan te kijken, maar als je bijvoorbeeld kijkt naar de economische kant van het verhaal: het zijn geen arme kids die uit de hoods komen en de echte struggle hebben meegemaakt. Het gaat vooral over de struggle met je vriendin en over jezelf van kant maken terwijl je echt geen reden hebt om zelfmoord te plegen. Er is geen eeuwige somberheid en het is allemaal gebaseerd op issues die niets met hiphop te maken hebben. Emoties en liefde is ook verhaalt in hiphop, maar niet op een manier dat gasten hele albums over girls schrijven. Het is gewoon soft! In de traditie van hiphop is er niet echt iets geweest dat erg soft was en tegelijkertijd zo populair werd.
Maar dingen als De La Soul enzo…
Ja, maar dat waren soulvolle dingen. Hier zit geen soul in. Dat is het verschil. Dingen als De La, A Tribe en Black Sheep waren Afrocentrisch, wat betekent dat ze iets deden met een reden. Het had een politieke en sociale boodschap. Maar sinds hiphop commercieel is geworden, zit er geen boodschap meer in. Het gaat alleen maar om geld verdienen, hoeveel geld jij hebt en hoeveel ik heb, in welke auto je rijdt. Het is gewoon een andere wereld.
Je hebt met artiesten gewerkt als Eminem, Kool Keith en Mos Def. Aan welke artiest draag je de beste herinneringen?
Het was erg tof om met Rahzel te werken. Hij was een erg coole gast. Ik had hem nooit eerder ontmoet. We hadden een paar keer via de telefoon met elkaar gepraat en toen kwam hij langs. We raakten aan de praat over de underground en stuff like that. Hij was erg cool en down to earth. Het was ook interessant om met Eminem te werken omdat het een week was voordat hij zijn haar blond verfde en hij nog niet erg groot was. Hij is altijd erg cool naar me geweest. Hij is een erg coole gast en het was tof, omdat die track net was opgenomen voordat hij zo groot werd. Zoiets zouden we nu niet meer voor elkaar krijgen, omdat hij daar geen toestemming voor zou krijgen. Maar met iedereen waarmee we hebben gewerkt was het tof. Het is altijd cool om met Cage samen te werken. Ik werk veel met hem samen, en het is goed om met verschillende mensen in de muziek samen te werken.
Spelen drugs een essentiële rol in je muziek?
Drugs? Ik rook weed, maar ben er behoorlijk mee geminderd. Ik word ook ouder en heb verantwoordelijkheden, dus kan niet meer de hele dag high zijn. Ik rook nog steeds veel enzo, maar ben erachter gekomen dat andere drugs die ik doe behoorlijk ongewoon zijn. Maar het is een deel van mijn leven en ik praat altijd over wat me bezighoudt.
Komt er in de toekomst nog een nieuwe Smut Peddlers-album?
Voorlopig niet. Cage werkt momenteel aan een nieuw album. Mi en ik werken op het moment aan andere dingen en proberen wat geld te verdienen. Er komt misschien wel wat, maar het zit nu niet in de planning. We doen gewoon ons ding.
Wat is de kracht van The High & Mighty?
De meeste mensen houden van de beats. Sommige mensen vinden mij tof, sommigen niet. Meestal rap ik gewoon voor mezelf en tien anderen. Ik zeg gewoon wat ik wil. Soms begrijpen mensen dat niet of is het niet interessant genoeg voor ze, maar bij ons gaat het gewoon om shit vanuit onszelf te doen. Veel mensen vinden me tof, sommige haten me, maar ik heb zoiets van whatever. Het maakt me echt niet uit, ik doe wat ik doe en dat is alles wat ik doe. Ik blijf gewoon mijn ding doen, of mensen daar nu van houden of niet.
Wat zijn je muzikale invloeden op het moment?
Ik hou niet meer van de hedendaagse hiphop. Ik ga liever terug in de tijd door naar andere shit te luisteren zoals The Doors. Ik probeer ook wat terug te grijpen naar punk en gewoon andere dingen die goed zijn. Ik hou zo’n twintig jaar van hiphop, maar wat er nu uit wordt gebracht is zo commercieel en klinkt allemaal hetzelfde. Het is niks nieuws en niemand zegt meer iets. Hiphop gaat steeds meer de richting op van de Aesop’s. Dat is cool enzo, maar niet voor mij een veel andere hiphopheads. Iemand als Nelly is niet eens hiphop. Hij zingt gewoon songs. Die shit boeit me niet, maar de massa blijkbaar wel want hij verkoopt miljoenen.
Zijn er verschillen tussen Amerikaans en Europees publiek?
Jullie in Europa waarderen de muziek meer dan in Amerika omdat jullie niet zo makkelijk overtuigd raken van alles wat uitkomt. In Amerika worden dingen je voorgezegd en willen de meeste mensen niet voor zichzelf denken. Ze accepteren wat op hun pad komt. Jullie appreciëren nog steeds graffiti en breaking. Ik ga naar shows in Europa, motherfuckers breakdancen en zetten pieces. In Amerika is die shit zo goed als dood. Je hebt wel graffitiartiesten, maar breaking is compleet dood hier. Niemand doet het, maar jullie houden vast aan de elementen van hiphop die hier verloren en
dood zijn.
Heb je nog iets te zeggen tegen de mensen in Holland?
Blijf supporten en pik de muziek op waar je van houdt. Blijf hiphop en al zijn elementen omhelzen, want hier in Amerika is het behoorlijk dood. Jullie mogen het echt waarderen dat mensen breakdancen als je naar shows gaat. Ik hoor veel mensen die in New York zijn geweest zeggen dat ze naar een show hier gingen en het zo saai vonden, omdat iedereen er maar staat te staan. In Europa zijn mensen niet bang om plezier te hebben. Hier kijken mensen agressief en kijkt iedereen je tijdens optredens aan met een blik van dat kan ik beter. Jullie zijn meer enthousiast.
