Michael Franti & Spearhead

Iedereen verdient muziek en die mening deelde een stampvol Paradiso ook: niemand minder dan Michael Franti & Spearhead stonden op het programma en dat was te merken ook!

Michael Franti maakt muziek ‘for the masses’. Dat bleek ook wel toen ik in een stampvol Paradiso eens goed om me heen keek. Ik zag Nederlanders in alle kleuren en van alle leeftijden. Ik zag op het balkon zelfs een gezin met kinderen. Spearhead maakt niet louter hiphop, maar brengt een exotische mix van reggae, dub, soul, Latijns-Amerikaanse invloeden en zelfs een vleugje gospel. Michael heeft zich in de loop der jaren ontpopt tot een veelzijdige muzikant. Het merendeel van de avond bespeelde hij een akoestische of elektrische gitaar. (Wat zien die dingen er trouwens klein uit om de nek van iemand van twee meter.) De Grote Vriendelijke Reus werd vocaal bijgestaan door Radioactive, die ook op Stay Human en Everyone Deserves Music is te horen. Radioactive is trouwens ook een zeer indrukwekkende beatboxer! Naast de bekende nummers als People In The Middle, Sometimes en Rock The Nation speelde de band bijna elk nummer van hun nieuwe album Everyone Deserves Music. Veel nummers werden door solo’s of intermezzo’s uitgerekt tot tien a vijftien minuten. Niet verwonderlijk dus dat de show dik drie uur duurde.

Een groot gedeelte van de show was semi-akoestisch. Michael speelde ook nog de Marvin Gaye klassieker What’s Going On en droeg hij een duizend jaar oud gedicht voor van de Perzische Hafiz. Sommige nummers speelde Michael solo, zichzelf begeleidend op een akoestische gitaar. Op een gegeven moment werd het pas echt akoestisch toen hij bij de microfoon weg stapte om vervolgens luidkeels het publiek toe te zingen.

De show had een hoog peace, love & happiness gehalte, maar het leek wel alsof de bezoekers daar even behoefte aan hadden. Het is onvoorstelbaar hoe makkelijk Michael het voor elkaar krijgt om iedereen aan het dansen en aan het springen te krijgen. Het publiek kreeg er maar geen genoeg van, want elke keer wanneer Michael ‘Let me hear ya!’ riep, ging er een oorverdovend lawaai door de zaal. Meestal werkt ‘applaus melken’ een beetje op de zenuwen na verloop van tijd, maar deze avond leek het alsof het publiek hierdoor alleen maar meer in extase raakte. Tijdens de show kreeg je een smile op je gezicht van oor tot oor die die avond niet meer wegging. Ik had aan het einde van de show pijn in mijn kaken van glimlachen.

Fixtures:
Hoogtepunt: akoestische set
Dieptepunt: tja, geen eigenlijk
Bier: 1,90 euro
Wc: 0.25
Garderobe: 1 euro
Fotograferen: yep
Geluid: zeer goed!
Bezoekers: uitverkocht
Damage: gastenlijst
Cijfer: 9

Geplaatst door bowie op 1 juli 2003