In een te lege zaal voor Ciph Barker zijn skills en een volle zaal voor Kubus en BangBang, maar met een apart en weinig uitbundig publiek is het avond van rauwe beats en bezinnende lyrics.
In de kleine zaal in Tilburg zijn ongeveer 50 man te vinden die chillen op die beats verzorgt door DJ Sueside. Om ongeveer kwart over negen mag de uit Zoetermeer afkomstige rapper/producer Ciph Barker zijn opwachting maken en nog steeds staan er slechts 50 man in de zaal. Barker laat zich niet kennen en gaat er vol tegen aan. Barker die deel uitmaakt van het Godz Wrath productie/artist team bij Supercharger Records laat zich inspireren door midden jaren ‘90 eastcoast hiphop en mengt dat met Oost-Europese invloeden en ’60 en ’70 rock ’n roll. Dat leidt tot rauwe beats met aparte invloeden die ik niet altijd even goed kan thuis brengen.
Hij rapt Engelstalig over onrecht in de wereld en probeert middels zijn teksten de massa erop te wijzen dat ze voor zichzelf moeten gaan denken. Hij zet zich fel af tegen onderdrukkende overheden, corrupte media en andere ’slangen’ zoals hij ze noemt. Het is een echte conscious rapper die niet vervalt in luchtige refreintjes met toeters en bellen. Hij heeft wat ze zeggen, hoewel dat door zijn (erg dope) rauwe stem niet altijd even goed te verstaan is. Hij laat zich bijstaan door Ashes en Harry Fabs van het Zoominati Collectief.
Vanaf meet af aan probeert hij het weinige publiek op te hitsen, maar komt daardoor wat krampachtig over. Gelukkig laat hij het bij een paar pogingen en staat daardoor relaxter op het podium wat dan weer overslaat naar het publiek. Tussendoor promoot hij zijn album Zoominati: The Countermovement, welke ook met maatschappelijke teksten en rauwe beats die soms wat grimey aan doen gevuld is.
Hij verrast me als hij ook wat ouder (Nederlandstalig) materiaal dropt. Naar eigen zeggen zo’n vier jaar geleden gemaakt en verontschuldigt zich meteen voor de mindere producer skills van die tijd. Niet nodig Ciph. Het klinkt erg goed en ook toen al was hij bezig met revolutionaire teksten om mensen voor zichzelf te laten denken. Voor mij tilt hij juist door die Nederlandstalige tracks het niveau van de show wat omhoog. En aan het enthousiasme van het publiek te merken denken zij er hetzelfde over.
Met de ook maatschappelijk bewuste BangBang in het verschiet is Ciph Barker een goede keuze. Hij had alleen wel wat meer publiek verdient.
Na een korte pauze wederom verzorgt door DJ Sueside is het tijd voor het Nederlands/Engelse duo Kubus en BangBang. Het toeschouweraantal is inmiddels opgelopen tot ongeveer 150 man en de kleine zaal van 013 is redelijk goed gevuld. Het is moeilijk te zeggen waar het aan ligt of wat voor soort mensen de zaal vullen, maar er is duidelijk een ander publiek aanwezig dan op de meeste hiphopavonden. Het duo spreekt duidelijk een groter publiek aan dan de reguliere hiphopheads. Waarschijnlijk komt dat door de techno-achtige beats van Kubus en de bekendheid die hij heeft verworven door de samenwerking met artiesten uit de stal van Topnotch.
Het Londense accent van de half Ierse, half Jamaicaanse, maar in Londen opgegroeide BangBang trekt meteen de aandacht. Op de minimalistische beats van Kubus knalt hij er gelijk in met de track Block Rockers gevolgd door zijn tweede singel Everything worth telling (starts with me and her). Het publiek kan het erg waarderen, maar gaan niet zo erg los als ik had verwacht (ligt vast aan het soort publiek). Innovatie en originaliteit zijn volgens het duo de twee belangrijkste regels van hiphop. Hun album Learning Curve getuigt daar ook van en zo ook de show die ze neerzetten. BangBang heeft blijkbaar zijn lesje geleerd in de achterstandswijken van Londen en op een rauwe breakbeat vertelt hij in Stop the problem hoe het anders kan. Hoe mensen met elkaar om moeten gaan en stipt hij maatschappelijke problemen aan. Zo ook in de track Conflict Daimonds, waar de titel wel voor zichzelf spreekt. Heel even laat het publiek zich gaan en een grote pit is het gevolg, maar lang houdt die niet stand.
BangBang trekt door zijn de tatoeages die over zijn hele lijf (en zelfs zijn hoofd en gezicht) al snel de aandacht, maar hij is een persoonlijkheid op zich die ook zonder de lichaamsversieringen de aandacht trekt en hem vasthoudt.
Zo ook de aandacht van de weinige dames aanwezig die hij naar voren haalt en vol overtuiging toezingt: I wanna love you but you’re too tight. En meer teksten van die strekking. Het duo sluit af met You ain’t like me en is daarna ook meteen weg. Geen toegift, niks. Het applaus is nog niet eens uitgestorven en Kubus heeft zijn rugzak al om en verdwijnt backstage. Dat is best een domper, want ik had nog lang niet genoeg gehad.
Het was een dope avond waar conscious hiphop de overhand had. Ciph Barker was de underdog deze avond en ik moest er even aan wennen, maar had toch een groter publiek verdiend. Ook al liggen de beats en zijn rauwe stem je niet helemaal, moet zijn boodschap op zijn minst de nodige waardering krijgen.
Kubus en Bangbang zijn meer de vreemde eend in de bijt qua flow en beats. Maar laat die rare eenden wat mij betreft maar kwaken. Het was erg dope, alleen wat te kort.
Fixtures
Hoogtepunt: Conflict Daimonds van Kubus en Bangbang
Dieptepunt: het razend snelle vertrek van Kubus en bangbang
Wc: gratis
Bier: 1 munt (munt = 1,80)
Geluid: goed
Bezoekers: 150
Showtime: 20.00 uur
Damage: € 10, – excl. servicekosten
Cijfer: 7,5