Een carrière vanaf ’95 en nu pas je eerste soloalbum, hoe voelt dat?
“Mijn soloavontuur voelt voor mij echt als nieuw speelgoed ofzo, een nieuwe ontdekking van: ‘O, nu kan ik wel helemaal zelf bepalen wat ik doe.’ Niet dat ik niet m’n eigen ding deed als ik in groepsverband bezig was, maar nu is het echt volledig wat ik wil. Paradoxaal genoeg ben ik zelf toch wel trots op de track Rotterdamse Leeuwen, omdat we als Tuigcommissie na lange tijd (bijna twee jaar) weer in de studio hebben gezeten, niet allemaal tegelijk, maar het klinkt alsof we het net als vroeger live met elkaar in de sessie hebben getaped. Om die reden ben ik trots op die track. Tuigcommissie heeft ook altijd bestaan, ik zie geen reden, en ik denk niemand, om te zeggen dat Tuigcommissie op moet houden met bestaan. Het is een begrip, het is voor altijd verbonden aan Helderheid en ik denk ook dat we het hem wel verschuldigd zijn om ’t in ere te houden. We hebben een tijd ook nog aan een EP gewerkt. Daar liggen ook tracks van op de plank, maar of dat ooit nog het daglicht gaat zien, dat durf ik niet te zeggen. De wil en het plezier om met elkaar te werken is er nog steeds, dus ik kan niks uitsluiten voor de toekomst. Het hele Tuigcommissie-verhaal blijft toch wel ironisch; de groep was toch een van de grondleggers van de hedendaagse scene en het verbaasde me ook wel hoe hoog een hoop mensen uit de scene bijvoorbeeld een Helderheid hadden zitten. Buiten dat Rotterdamse Leeuwen gewoon een harde, harde track is geworden, maakt dat het ook wel bijzonder. Ik blijf toch altijd wel een beetje teleurgesteld dat we nooit een volledig album hebben uitgebracht en voor mij blijft dat altijd nog wel een soort prestigekwestie, maar de dingen komen zoals ze moeten en als dat moet gebeuren dan gebeurt dat ook heus wel. Al moeten we het los van elkaar tapen, dat maakt dan ook niet zoveel uit, het is in ieder geval wel mijn streven, om nog iets van Tuigcommissie te releasen. Het probleem is ook wel dat we altijd een soort anti-houding hebben gehad, het was echt wij tegen de rest. We vonden ook niks goed (van andere acts). De hele scene was ook heel anders in die tijd (in de jaren negentig). Toen had je Amsterdam en Rotterdam, en als je daar niet vandaan kwam dan was je niks en dan werd je ook niks. En dat is nu wel heel anders natuurlijk.”
Wat vind je van de Nederlandse scene van nu?
“Ik moet je zeggen dat ik best wel onder de indruk ben. Zelf vind ik CC (van VSOP) nog steeds de meest onderschatte artiest uit Nederland en een Dion Masé kan ik heel erg waarderen, voor mij is hij wel een underground baas. Maar er zijn genoeg gasten, ik moet je zeggen dat ik versteld sta van het talent dat er is, en hoe jong die gasten zijn. Ik spitte niet zo dope toen ik zo jong was. Ik weet verder niet waar dat aan ligt. Wat ik wel vaak merk, is dat mensen elkaar nadoen en dat vind ik wel jammer omdat ik denk dat als ze meer out of the box zouden denken, ze écht iets kunnen creëren. Zodat je ook mensen een nieuw geluid kunt laten horen en dat is wel wat er nodig is. Minder conventioneel denken, niet van: wie is dope en als wie moet ik dan klinken?”
Wat voeg jij zelf met dit album toe?
“Ik denk dat het geluid van Icarus een geluid is dat je nu niet veel, of zelfs helemaal niet, hoort, terwijl het niet iets nieuws is. Voor mij klinkt het als 90’s New York-based hiphop in een mysterieus sfeertje. Als mc vind ik dat ik op dat soort beats het beste tot mijn recht kom. Ik ga niet zeggen dat ik nooit brag & boast tracks maak, maar ik hou toch wel erg van inhoud in mijn teksten. Schelden heb ik tot een minimum weten te beperken, ik ben 37, mijn kinderen luisteren ook naar mijn muziek. En niet alleen voor mijn kinderen, ik vind niet dat je als verantwoordelijke volwassene verkeerde dingen moet overbrengen. Als schelden een meerwaarde heeft, dan loop ik daar overigens niet voor weg hoor. Maar al is het brag & boast op zijn tijd, er zit wel een verhaal achter. Soms cryptisch en metaforisch, maar wel degelijk een verhaal. Ik kan me wel voorstellen dat sommige mensen niet altijd begrijpen waar het over gaat. Het Nederlandse vocabulaire is toch wel dope moet ik zeggen. Op een track als Zwart IJs bijvoorbeeld kijk ik hoe ver ik kan gaan met woordspelingen met ijs en kou. Die New York 90’s vibe, lyrically, qua attitude, delivery, dat doe ik eigenlijk in het Nederlandstalig. Ik put nog wel een beetje uit de oude doos soms.
We (producer Jayroff en ik) zijn begonnen met Als Een Strap, dat is de eerste track geworden. Ook letterlijk op het album de eerste volledige track, met een bepaald oosters sampletje erin en dat vond ik eigenlijk wel dope. Ik weet niet of we dat bewust hebben gedaan, maar de tweede beat die had dat ook. Toen onstond eigenlijk het idee om heel het album vanuit die oosterse muziek te doen. Zo hebben we samen de sampletjes uitgekozen en on the spot de tracks gedaan. Jay maakte de beat en ik schreef erop, diezelfde avond nam ik dan vaak ook gelijk de track op, inclusief de hook. Bij ongeveer de vierde track, Icarus (gebaseerd op een verhaal uit de Griekse oudheid) en de moraal daarachter, hoogmoed komt voor de val, dat in een aantal tracks al naar voren kwam, hadden we de titel voor heel het album opeens te pakken.
Het album is wel en niet een conceptalbum geworden; wel omdat het muzikaal gezien allemaal uit de oosterse oudheid (mysterieus, duister, Icarus) komt. Aan de andere kant is het ook weer geen concept omdat ik niet op elke track het begrip hoogmoed komt voor de val helemaal uitpluis."
Maar de Icarus van het album gaat dus niet over jou?
“Nee, Icarus is eigenlijk mijn beschouwing op Nederlandse muzikanten in het algemeen. Ik heb zowel met 3rd Eye als Tranzlate een hoop rockcafé’s en heavy metal-zalen gezien en ook daar zie ik boys die naast hun schoenen lopen. Het is niet eens een aanval op mijn eigen (hiphop)cultuur per se. Als ik dat dan vergelijk met bijvoorbeeld mijn reis naar L.A., dat ik op een hiphopavond beland met Large Professor, Guilty Simpson, Alchemist, Evidence, Beatnuts, Planet Asia, die boys waren daar allemaal en in die zaal stonden misschien 70 man. Beatnuts bijvoorbeeld kwam met zeven Dominicanen het podium op, allemaal een mic en die boys moesten uiteindelijk van het podium getrokken worden, zo enthousiast, zo professioneel, ze gaven alles. Terwijl in Nederland die muzikanten allang aan de bar hadden gezeten zo van: het zal wel. Muzikanten in Nederland verwachten te veel van het publiek vind ik soms, dan moet je je handen omhoog doen en dan moet je dit en dan moet je dat. En als je dat dan niet doet, dan is de zaal wack. Maar volgens mij moet de artiest juist die energie geven en dan krijg je die energie vanzelf terug. En dat zag ik in Los Angeles wel, die grote Amerikaanse artiesten, old school legends die gewoon die show rocken, of er nou vijf man staat of 50.”
Denk je niet dat zo’n Nederlandse Icarus misschien hetzelfde van jou kan vinden?
“Als ze me kennen sowieso niet, ook omdat ik totaal niet als een Icarus-type overkom. Ik denk zelfs dat ik een beetje té bescheiden ben. Ondanks alle dingen die ik heb gedaan en de connecties die ik heb, praat ik daar eigenlijk zo goed als niet over. Ik kan ook niet zoveel met complimenten en dat is eigenlijk heel erg paradoxaal, vooral in de hiphop. Natuurlijk maak ik muziek omdat ik hoop dat heel veel mensen het dope gaan vinden, maar als iemand dan na de show naar me toekomt en zegt: ‘Dope show man’, dan kan ik nooit méér zeggen dan: ‘O, ja, thanks man…’ (en on to the next subject denk ik dan ik m’n hoofd). Het geeft me wel een bepaalde boost, maar te veel daar heb ik een beetje moeite mee.”
Zou jij dan misschien ook succesvoller zijn geweest als muzikant, wanneer je wat minder bescheiden zou zijn?
“Ja, zeker, ik was een andere keer in L.A. beland bij de voormalig manager Leila Steinberg. Ik was daar met het productieteam van mijn neef (Hyplified), Snoop Dogg ontmoet op de set van zijn clipshoot, alsof het niks is. Bescheiden als ik ben, heb ik me zelf nooit opgedrongen. Na een aantal weken zat ik met Leila in de auto (we gingen een workshop doen in een jeugdinrichting in Long Beach) en ze vroeg aan mij: ‘Mike, wat wil je nou eigenlijk? Want je bent hier toch voor je muziek?’ Ik schrok een beetje van dat ze zo straight forward was, dus ik gaf schoorvoetend aan vrij bescheiden te zijn. Toen zei ze: ‘Als je niet spreekt, zullen mensen je ook niet horen.’ En de V.S. is natuurlijk het land bij uitstek waar je met ellebogenwerk dingen kunt bereiken, maar dat zit gewoon niet in mijn karakter. Het grappige is ook dat ik vroeger eigenlijk altijd de drijvende kracht achter al mijn groepen ben geweest; 3rd Eye, Tuigcommissie, Zegevier. Ik was altijd clips, tracks, beats, alles aan het regelen en juist in het jaar waarin ik niet zoveel te doen had, werd de connectie met Chuck D van Public Enemy gelegd. Rond die periode werd ik ook gevraagd om de nieuwe mc van Rotterdam Terror Corps te worden. Dus toen ik de touwtjes liet vieren, ontstonden er allemaal dingen, en toen ik de touwtjes strak in handen had, ontstond er helemaal niks. Dat betekent niet dat ik nu voor mijn soloproject als Metalz niet af en toe de drijvende kracht voor mezelf mag zijn. Dus boekingen en veel muziek blijven maken om er voor te zorgen dat de muziek waar ik zoveel tijd in heb gestopt en een deel van mijzelf is, ook daadwerkelijk naar buiten komt en zoveel mogelijk wordt gecheckt. Van mijn optreden op het Eendracht Festival wordt een clip geschoten, voor Zwart IJs (een track op Icarus) heb ik al een jaar een clip klaar liggen, The Tranzlation EP van Tranzlate komt dit jaar uit onder SLAMjamz Records en dit jaar komt er nog een Nederlandstalig album uit met producer Da Landlord. Dus ik ben wel degelijk bezig. Daarom bied ik het album ook gratis aan ter download, zodat zoveel mogelijk mensen het kunnen checken. Dingen komen zoals ze moeten en ik heb wat dat betreft toffe dingen meegemaakt. Natuurlijk had ik met een gezonde arrogantie meer kunnen bereiken, maar ik blijf er wel bij dat dingen komen zoals ze moeten. Ik geloof wel in karma en ik geloof wel in het lot. Ik heb nu zelf een gezin en dat hele leven on the road, glitter and glamour (wat vaak helemaal niet zo blijkt te zijn) hoeft voor mij ook helemaal niet man. Ik geloof wel dat het goed is zoals het nu is.”
Het album Icarus is vanaf vandaag te beluisteren en te downloaden via HIJS en de releaseparty is morgen op het Eendracht Festival in Rotterdam. Check de Souncloud-pagina van Metalz voor meer muziek.
