Meesters Black Thought en Danger Mouse presenteren lesstof met ‘Cheat Codes’

Vóór zijn wereldwijde doorbraak met CeeLo Green als het duo Gnarls Barkley, wist Danger Mouse hiphopfans al te boeien met The Grey Album, waarvoor hij JAY-Z’s The Black Album-vocalen vermengde met muziek van The Beatles. Een jaar later was hij de beatmakende helft van DANGERDOOM. De beats van de virtuoze producer vormden een perfecte aanvulling op de speelse en losse flow van MF DOOM. Het was ook rond die tijd dat hij kennismaakte met Black Thought. Al in 2006 werkten ze samen, maar het zag er lang naar uit dat een gezamenlijk album nooit het daglicht zou zien. En hier zijn we in 2022, luisterend naar Cheat Codes.

Aanvankelijk begonnen ze na hun eerste samenwerking – de bonustrack van cultklassieker The Mouse and The Mask – aan een album dat Dangerous Thoughts zou gaan heten. Overvolle agenda’s zorgden er echter voor dat het nooit afkwam. Thought bracht tot 2014 nog vier platen uit met The Roots, om daarna huisband te worden van de tv-show van Jimmy Fallon. Muziek uitbrengen deed hij op eigen titel, met onder meer zijn Stream Of Thoughts-serie. Én met talloze featurings bij o.a. Benny The Butcher, Roc Marciano en Rapsody. Danger Mouse breidde zijn palmares uit met muziek in samenwerking met The Black Keys, Beck, U2, Red Hot Chili Peppers. En als onderdeel van bands als Gnarls Barkley en Broken Bells vergaarde hij wereldfaam. Maar bloed kruipt uiteindelijk waar het niet gaan kan.

Consequent rauwe esthetiek

Want zestien jaar later wilde de productieve producer zich weer eens wagen aan een hiphopalbum. Hij produceerde er subtieler voor, minder theatraal dan op zijn vorige hiphopwerk. Cheat Codes bevat een typische soulvolle en kleurrijke aanpak. Danger Mouse schakelt tussen triomfantelijke boombap, schurende percussie (met mooie bijdrage van J-Zone!) en tinkelende pianopartijen. Zijn consequent rauwe esthetiek legt een laag grauwigheid over de tracks, maar erdoorheen klinken allerlei invloeden. Abstracte beats met neo-soul (Aquamarine), hardcore drums (Strangers) en horen we in Close To Famous nou J Dilla doorklinken in zijn werk? In ieder geval is zijn sample game om de vingers bij af te likken; van Gwen McCrae in de weelderige openingstrack tot de Italiaanse progrrockers van Biglietto Per L’Inferno op het grimmige Saltwater.

Maar je hebt er twee nodig om een tango te dansen, uiteraard. De andere helft van het duo, The Roots-frontman Black Thought, is continu klaar om de verbale strijd aan te gaan met eenieder die op zijn pad komt. De performance van Black Thought heeft gedurende zijn carrière amper iets te wensen overgelaten. Zelfs op vijftigjarige leeftijd klinkt hij als een jonge, hongerige hond. Luister dieper en er klinkt een veteraan die zich niet druk om wat de critici hem voor de voeten werpen. Een dikke huid en een exoskelet wapenen hem tegen alle negativiteit, biecht hij op. Maar zijn belangrijkste wapen blijkt zijn rapvaardigheid. Cheat Codes is een aaneenschakeling van citeerbare coupletten, magnifieke binnenrijm en langgerekte gedachtestromen.

Thought is zelfs protesterend in bloedvorm. Op The Darkest Part klinkt het alsof hij door een megafoon rapt tijdens een grootse demonstratie. En in het bluesy Because verbindt hij in razend tempo Machiavelli, Yayoi Kusuma en verschillende goden. Hij laat Joey Bada$$ en Russ – die overigens zeer persoonlijke zaken bespreken – ver achter zich. “Hungriest ones take the money and run / Sometimes simultaneously taking one of your lungs / What I mean is, I’ve seen everything that’s under the sun / N***** below the poverty line live under the gun.”

Goat-conversatie

Ook MF DOOM, met wie Danger Mouse in 2005 dus geschiedenis schreef, duikt – postuum – op. Een couplet dat hij ooit met Mouse opnam verscheen uiteindelijk op de The Missing Notebook Rhymes uit 2017. Het werd opgegraven voor Belize, waarop het naadloos past. Zijn onovertroffen flow voegt een laag toe aan de al diepe textuur van Cheat Codes. Die komt grotendeels dankzij Black Thought zelf. Want hoewel er een all star-cast is opgetrommeld (van Raekwon tot A$AP Rocky en van Run The Jewels tot Conway The Machine) bewijst Black Thought de hele albumlengte waarom hij altijd in de goat-conversatie thuishoort. Soepel flowend, duidelijk articulerend en geen regel verspillend.

Diens uiteenzetting van de strubbelingen die een leven in een Amerikaanse binnenstad met zich meebrengen – met daarbij natuurlijk speciale aandacht voor Thought’s geboortegrond in het zuiden van Philadelphia – is de perfecte afsluiter. Maar over het algemeen wil Black Thought het luchtig houden: “It’s a feel good record. Het is een plaat voor mensen die into hiphop geraakt zijn en zijn geëvolueerd in dezelfde periode als dat wij hebben gedaan. ” Zijn vocalen verdrinken soms een klein beetje in de ietwat vreemde mix, maar zijn boodschappen blijven fier overeind. Cheat Codes is daardoor even weelderig als meedogenloos.

Op Aquamarine stelt de rappende helft van het duo dat zijn kunst “bestudeerd zou moeten worden aan Berklee en Juilliard.” Terwijl hij hardop worstelt met tegenstrijdige oorsprongen van de mensheid, structureel en persoonlijk racisme en het geloof, lijkt zijn zelfvertrouwen iedere lettergreep groter te worden. Tot zijn rijmelarij onderwerp is van een cursus voor kunstacademici, geeft Black Thought in ieder geval zelf les. In Danger Mouse heeft hij weer een collega gevonden om hem op lange lesdagen voor te bereiden. Les 1: Cheat Codes!

Stream:

Geplaatst door bowie op 15 augustus 2022