Volgens zijn website ontwikkelde Manu zijn opvattingen ‘in een land waar iedereen z’n stem denkt te moeten laten horen en een mening denkt te moeten laten ventileren.’ Wat moet een reviewer dan nog? Iemand die de exposure van zijn mening volledig baseert op andermans creatie – en in dit geval zelfs op de uitvloeisels van een muzikant die het menselijk oordeel in veel gevallen als inferieur beschouwt. Want ‘mooi of lelijk, goed of slecht’ zijn volgens deze MC uit Gouda slechts ‘termen die we denken te claimen.’
Deze recensie velt daarom geen oordeel over het besproken album. Evenmin wordt er een nadere toelichting gegeven. Manu is op het openingsnummer, Dagelijks, zelf al duidelijk genoeg in zijn omschrijving: ‘dit is de kruisiging van het verdoemde gedachtegoed van m’n voorouders / dit is de ontmanteling van de leugens die ze ons voorhouden / dit is de voorbeschouwing op de exodus van demonen die zich diep in de psyche van dit land ophouden / dit is de Genesis, de reïncarnatie / dit is de vleeswording van de materiële verslaving / dit is de onontvreemdbare confrontatie, oog in oog met de door onszelf ontworpen monstercreatie / dit is de scheur in de werkelijkheid / dit is de kijk in de gebarsten spiegel die ons zal onthullen wie we werkelijk zijn / dit is de vlag van Nederland halfstok hangen / dit is de fundamenten van de samenleving stormrammen / dit is postindustriële zonden erven / dit is de renaissance van de revolutie in je voorversterkers.’
Afgaande op bovenstaande quotes kan het voorkomen alsof het solodebuut van Manu een eenzijdige plaat is geworden. Op de keper beschouwd blijkt het tegengestelde echter waar te zijn. Zo stelt Manu de eeuwenlange beeldvorming omtrent zwarte mensen aan de orde (Kleurenblind_), toont hij zijn diepgewortelde wantrouwen jegens de media en andere autoriteiten (_Breek De Muren), verheldert hij zijn drijfveren en zijn perspectief als verteller van het verhaal dat De Vloek Op De Overvloed heet (Zadkiël_) en spreekt hij openhartig over de periode waarin zijn broer, Neo, streed tegen kanker (_Broeders In De Strijd). De grondgedachte – radicaal verzet tegen (de fundamenten van) de huidige status-quo, gevoed door een onvoorwaardelijk vertrouwen op onze spirituele basis – ligt evenwel aan de basis van ieder nummer, terwijl de diverse onderwerpen ook op andere tracks nauw met elkaar verweven zijn.
De Vloek Op De Overvloed heeft – mede dankzij de thematische samenhang en de voortdurende maatschappelijke reflectie – een dogmatische uitwerking die inherent lijkt aan profetie; het is bijna onweerstaanbaar om dit album aan iedereen die al dan niet wil luisteren, te laten horen – zonder daarbij ruimte te laten voor discussie. De instrumentals, tot in het kleinste detail uitgewerkt, spelen een prominente rol en worden niet alleen ingezet om een sfeer te scheppen, maar zetten de vocalen daadwerkelijk kracht bij wanneer de inhoud dat vereist. Iedere letter die Manu uitspreekt kan niet anders dan op dat moment uitgesproken worden, elke metafoor schept een impressie die logischerwijs volgt op de voorgaande indruk, alle zinnen zijn vanzelfsprekend – vermoedelijk door een transcendente connectie – met elkaar verbonden. Voor een ieder die het geduld en de durf bezit om goed te luisteren, spreekt dit album voor zichzelf.
Maar eigenlijk zijn alle voornoemde zinnen overbodig. Luister maar gewoon.
Tracklist:
01. Dagelijks
02. De Vloek Op De Overvloed
03. Kleurenblind
04. Van Het Hart feat. Senna
05. Minister President
06. Handelswaar feat. Spinal, Ill Material, Killian, M.O. & Mortier
07. Breek De Muren
08. Het Huis Van Het Zwaard feat. Blaxtar & Typhoon
09. Zoom Zoom
10. Broeders In De Strijd
11. Open Boek feat. Keen
12. Jij feat. Neo
13. Vraag Me Niet Waarom feat. Unorthadox & Rosa Ana
14. Het Nadeel Van De Twijfel
15. Zadkiël
16. Feniksvleugelen feat. Neo
