Een van de major blockbusters van deze zomer is Major Key, het nieuwe album van DJ Khaled. Nog vóór er ook maar íets bekend was over de plaat werd het al bestempeld als mogelijke magnum opus. En de cover, de indrukwekkende lijst wat gastartiesten betreft én misschien wel de meest gehypete track van dit jaar (I Got The Keys) deed de honger naar een echt fatsoenlijk album van de mobiele telefoon-, headphones- en Snapchatmogul alleen maar groeien. Kan DJ Khaled dan eindelijk ook overtuigen met een hele plaat in plaats van alleen succesvolle singles?
‘Major key’ is een van de meest geciteerde uitspraken van de man, wiens rol in de afgelopen jaren enorm is veranderd. Begon hij zijn carrière nog als radio-dj, dat groeide al snel via het draaien voor Fat Joe’s Terror Squad uit tot een producer die, dan wel met minimale eigen productionele inbreng, vanaf 2006 bijna jaarlijks een plaat uitbrengt. Vaak weet hij een team om zich heen te verzamelen dat de sound van het moment weet te vangen op één plaat. Tien jaar geleden waren dat nog namen als Cool & Dre, Danja en Streetrunner (Listennn… The Album, We Global) en daarna brak het Lex Luger- en Boi-1da-tijdperk aan (We The Best Forever). Dat ook DJ Khaled met zijn tijd mee moet gaan is te zien aan de credits van Major Key; o.a. 808-Mafia producers Southside, 808-Ray en Metro Boomin verzorgen de beats en er is een sterrencast opgetrommeld voor de vocale featurings: Drake, Kendrick Lamar, JAY Z, Big Sean, Nas, J. Cole, Future en Bryson Tiller zijn alleen al te horen op track 1 t/m 6.
En dat is precies wat Khaled voor ogen heeft; een ijzersterk begin van de plaat neerzetten, waarna er even achterover geleund kan worden. Hoewel de track van Future en Jigga niet écht voldoet aan de hype, is er aan het begin van de plaat genoeg te beleven. Big Sean die een meer dan solide Kendrick Lamar eruit rapt op Holy Key, de eerste track waarop de mannen samen zijn te horen sinds K.Dot Control murderde in 2013, is nog niet eens het meest noemenswaardig. Het is oudgediende Nas die na een carrière van ruim twee decennia nog altijd het vuur in zich heeft en een met 808’s opgedikte The Fugees-sample helemaal naar zijn hand weet te zetten: Khaled called me when I was in album mode so I put it on hold for the Major Key / My album done, niggas, wait and see!
Na track 6 zakt het album als een plumpudding in elkaar. Op slow-jam-track Do You Mind (met o.a. Nicki Minaj en Future) klinken Chris Brown, August Alsina en Jeremih allemaal hetzelfde, het refrein van Pick These Hoes Apart is tenenkrommend en het album begint een herhaling van alle andere Khaled-platen te worden: gooi wat mc’s met elkaar op een beat en hoppa, wéér ‘n track af. Slechts één keer wordt dat nog écht leuk en dat is wanneer NY legends Jadakiss, Fabolous, Fat Joe en Busta Rhymes samen met nieuwkomer Kent Jones achtereenvolgens nasty shit mogen kicken op Don’t Ever Play Yourself (ook al zo’n mooie uitspraak van Khaled), zoder dat er een refrein de bars breekt.
Major Key klinkt na een tijdje als ieder ander album van Khaled. Repetitief, saai en bijna slaapverwekkend. Na een veelbelovend begin keldert het niveau enorm en weet hij het slechts sporadisch uit het slop te trekken en daarmee sluit ook het beloofde magnum opus ‘gewoon’ aan in het rijtje van inmiddels negen platen van de businessman. Andermaal weet hij succesvolle singles én een paar dope albumtracks eruit te persen, maar niet meer dan dat. DJ Khaled weet precies hoe je een hype moet creëren, maar niet hoe je die daadwerkelijk waar moet maken.
Stream / Tracklist:
