Op de piek van de marketingcampagne vanuit de Shady Records, Aftermath en G-Unit-stal van begin dit millennium verscheen Lloyd Banks’ solodebuut. Hij was pas 21 toen hij het maakte, maar al een veteraan in het mixtape-circuit. Met alle ogen op zijn crew na het grootse onthaal van 50 Cent’s Get Rich Or Die Tryin’ en groepsalbum Beg For Mercy in het kalenderjaar ervoor was het tijd voor de volgende zet. Het resultaat heet The Hunger For More, en vanavond viert Lloyd Banks het 20-jarig jubileum met een show in Mezz, Breda.
De hete singles ervan, waaronder clubbanger On Fire en het door Timbaland geproduceerde I’m So Fly, zorgden voor de best mogelijke opmaat naar de release. Met Eminem’s Shady Records en 50 Cent achter zich als motor, leek het onvermijdelijk dat Lloyd Banks een superster zou worden. Uiteindelijk resulteerde dat in een album dat platina ging, waarvan alleen al in de eerste week 433.000 exemplaren werden verkocht.
De relevantie voor de groep was er; de kreet (“G-G-G-G-Unit!”), de schoenen, de kleding en tweedeling wat fans betreft. 50’s In Da Club en groepstrack Stunt 101 zorgden ervoor dat G-Unit niet alleen de straat op slot had, maar ook het nachtleven. De blauwdruk voor een succesformule, waarin lyricism gemixt werd met de clubbanger. Banks had op dat moment al een behoorlijke impact gemaakt met de aftrap van zijn mixtape-reeks Money In The Bank. De rauwe gutter-rap waar die tapes om bekend staan sijpelt door in zijn major label-debuut, maar The Hunger For More kent ook een gepolijstere kant. Een nummer als Karma is zelfs slick te noemen.
Elke gastartiest werkt mee om de stijl te laten shinen. Het is dan ook knap dat diverse supersterren compleet in dienst staan van het grotere plaatje: Banks en G-Unit naar een hoger plan tillen. Want hoewel Banks niet het charisma of de hypnotiserende hooks van 50 Cent heeft, is hij een bekwame tekstschrijver die met een relaxte flow een punchline kan laten aankomen. Een slim cliché als “They boyfriend’s a scrub like Brillo / ‘cause Banks is cooler than the other side of the pillow” blijft op die beter beklijven dan bijvoorbeeld de tracklist, met onder meer Nate Dogg, Eminem en Snoop Dogg erop.
De eerste tien nummers lijkt de focus te liggen op mainstream-radio met daarin een van de meest clubby Eminem-beats ooit en de r&b-feeling van Karma. Het zijn vooral de laatste vier nummers waar Banks echt kan schitteren. The Game maakt zijn (eerste?) G-Unit-opwachting in When The Chips Are Down en ‘Til The End is een van de beste producties van Eminem’s hand ooit. Over de trage keyboard-loop vertelt Lloyd Banks een levendig, ijzingwekkend verhaal over het leven in de hood. Een zin als “You know it’s possible that you won’t make it back in your bed” over die toetsen zorgt voor een beklemmend gevoel.
En De Diaz Brothers, hoewel bekender om hun reggaeton-beats, leveren voor de grande finale een uitzonderlijke beat met een ontzagwekkende Barry White-sample. Als On Fire Banks’ equivaent is van In Da Club, dan is albumafsluiter Southside Story zijn versie van Many Men. In plaats van het misdadigersleven te verheerlijken, gaat de apotheose van The Hunger For More over de verschrikkingen die zich in de straten van New York afspelen.
Het is de hopen dat Banks vanavond in Breda niet enkel de populairste tracks van zijn eerste full length speelt, maar dat hij ook de vergeten cuts uit de staart niet laat liggen. Wij maken ons in elk geval op voor een fijn avondje throwbacken in de parel van het zuiden. Als support zullen ook D-Double, Freddie Lee, DJ EZD en Viezerik & Wicky Wiseguy aantreden. Er zijn nog tickets te koop via deze link.
