Met een paar onvriendelijke uitspraken van Bang Bang over collega-rappers en een documentaireserie op MTV is er aan publiciteit geen gebrek rondom de release van Kubus en Bang Bangs tweede album. Wellicht levert het nog wat extra aanhang op, naast de al door Learning Curve opgebouwde fanbase. Die fans kunnen tevreden zijn, want Pie & Mash wijkt qua geluid niet veel af van z’n voorganger. Het zou ook wat zijn om je eigen genre (de zogenaamde ‘synth-hop’) na één release al te verlaten. Kubus levert de voor hem kenmerkende elektro hiphopbeats, terwijl Bang Bang daarover maatschappijbewuste teksten rapt in zijn karakteristieke offbeat/spoken word-achtige flow met zwaar Brits accent.
Een regelrechte herhalingsoefening van Learning Curve is deze plaat echter niet. Het geheel is bij vlagen (nog) kaler dan we van Kubus gewend zijn en klinkt bovenal een stuk rustiger. Een knaller als Sound of a boy van het vorige album ontbreekt. Zo’n nummer waarbij je na één keer luisteren al een losgaand publiek voor je ziet. Het instrumentale Maria komt daar nog het meest bij in de buurt. Maar over het algemeen zorgt het wat rustigere geluid ervoor dat de plaat maar wat voortkabbelt. Onder het enorme aantal tracks bevinden zich simpelweg te veel niemendalletjes. Dat betekent niet dat Pie & Mash slecht is, want daarvoor is de match tussen rapper en producer gewoon te kloppend.
Dat de twee echt samen één act vormen, wordt extra onderstreept door een aantal erg geslaagde nummers. Zo wordt de positieve boodschap van Bang Bang op Anyone can make a day ondersteund door een schaarse, vrolijke productie. De MC is echter het best in vorm wanneer hij problemen in de samenleving/op straat bespreekt. The kids is een heerlijke track waarop Bang Bang ingaat op de moeilijke situaties waarin de jeugd zich bevindt en op het gezeik richting de jonge generatie. Het herhaaldelijke “Who did that to the kids?….the kids” laat zijn vertwijfeling zien en versterkt het te maken punt. Naast het eerder genoemde Maria is ook Beware of the dog een nummer waarop niet bewegen haast onmogelijk is.
Deze positieve uitschieters voorkomen jammer genoeg niet dat het luisteren naar Pie & Mash een wel erg lange zit wordt. Een wat onwennig overkomende Sticks op een te kale en daarmee saaie beat (Camera_), een ronduit vervelend gitaarexperiment (_Reasons not to be violent) en de eerder vermelde grote hoeveelheid middelmatige tracks maken dat het niveau van Learning Curve niet wordt gehaald. Hadden de beide heren hun beste tracks van die plaat samengevoegd met de toppers van Pie & Mash dan was een heerlijke cd het resultaat. Nu staat de veel te lange slottrack This is what my heart likes symbool voor dit dubbelalbum: kwantiteit boven kwaliteit.
Tracklist:
Version 2:
01. Blackness
02. Beware of the Dog
03. Camera featuring Sticks
04. Float
05. One Verse
06. Crazy
07. Poetry
08. Version featuring Envy
09. Punch Drunk
10. Hot Winter’s Day
11. Shining Star
12. Realness
13. I’m Never Wrong
14. Reasons Not to Be Violent featuring Timmy
15. Tik Tok
16. Born with It
Version 3:
01. Pie & Mash.. Easy!
02. Nice People
03. Anyone Can Make a Day
04. I Don’t Like Guns
05. My Two Week Old
06. Grow Up (Album Version)
07. Ey
08. Smile
09. Let’s Fuck Each Other
10. Some Info
11. Maria
12. The Kids
13. Being Me
14. Happy Street
15. This Is What My Heart Likes
