KRS One-The Sneak Attack

Het album begint redelijk sterk hoewel er op de tracks wel wat aan te merken valt. De (wacke) intro sla ik gemakshalve maar even over en dan komen we aan bij de track ‘Ghetto Lifestyles’. De dope productie is van Kenny Parker alleen de track duurt nog geen 2 minuten waarvan 1 minuut gedeeltelijk wordt vol gelult door fans die vertellen waarom ze KRS One luisteren en door de Blastmaster zelf die de luisteraar even de gelegenheid geeft om de beat door te laten komen.

‘Attendance’ is een track gevuld met teksten die je van KRS gewend bent, commerciële (thug) rappers worden gedist en hij maakt weer eens te meer duidelijk wie de (hiphop)filosoof is. Jammer dat de beat snel begint te vervelen. Eén van de hoogtepunten van het album is direct als 1e single uitgebracht, namelijk ‘Hot’. De beat slaat in als een bom en na zo’n 4 jaar geen solo album meer te hebben afgeleverd moet hij gelijk maar even laten blijken dat hij niet iedereen hiphop laat verneuken en meldt even wie er 10 jaar geleden alle deuren heeft geopend voor de gasten die nu denken dat ze het beste zijn wat hiphop maar kon gebeuren. De track ‘Why’ is niet echt bijzonder. Tracks over waarom al het negatieve in de wereld gebeurd zijn er genoeg en dit is zeker niet de vetste die ik gehoord heb. (NY Confidential staat nog steeds op de eerste plaats maar dat even terzijde). Ik was erg gecharmeerd van ‘The Lessin’ totdat ik het refrein hoorde. Ik ben sowieso niet een groot fan van gezongen refreintjes (ironisch genoeg was de vetste track van z’n vorige album met een gezongen refreintje ‘Step Into A World’) maar dit is wel één van de meest irritante die ik gehoord heb. Erg jammer omdat de track erg dope is. Tot mijn grote ontsteltenis hoor ik in de track erna het zelfde meisje weer zingen, nu is ze iets minder irritant maar de track kan niet tippen aan ‘The Lessin’. De titel van de track ‘HipHop Knowlegde’ zeg al genoeg, ‘KRS geeft les deel 50’ (ongeveer?). Erg vette track. Goede productie vooral door het prachtige sampletje en tekstueel ontbreekt ook niks. Het slot van kant A eindigt met ‘I Will Make It’. Een track met een erg vette beat, een vrouwenkoortje voor het refrein, niet echt vet, en de track duurt maar 2:25, jammer want deze track had (zonder het refrein) wel 4 minuten verdient. Track 12 is de intro voor kant B, mensen die de cd hebben wordt gevraagd net te doen of ze de vinyl versie hebben door de LP denkbeeldig om te draaien.
De B-kant begint met een track met die er aardig in knalt maar bij mij toch niet echt goed overkomt. ‘Get Your Self Up’ begint met de historische zin ‘rap is something you do, hiphop is something you live’. Dan begint het refrein en ik weet niet wat het is, maar ook dit refrein laat aardig te wensen over. Dit is wel een track voor een live optreden, ik zie al een springende hiphop massa voor me. De B-kant is veel minder dan de A-kant, het eerste echt dope nummer op de B-Kant is track 17 ; ‘Shutupayouface’. Op ‘False Pride’ is KRS op de spoken word tour. De cd sluit met ‘The Raptism’. Een dope afsluiting van de kleine 60 minuten durende cd. Hij informeert de luisteraar op het einde over "HipHop appreciation week" die elke 3e week van Mei wordt georganiseerd en over "HipHop history month" die in November wordt gehouden. Ik heb er vooralsnog nooit over gehoord maar ik heb zo een idee dat wij Nederlanders er weinig aan hebben, tenzij je toevallig een keer in de VS bent rond die tijden. Mensen die The Sneak Attack hebben aangeschaft zonder van te voren even te luisteren zullen vast geen spijt hebben. Het is een redelijk album, maar zal denk ik niet terug te vinden zijn in De beste albums van 2001 rijtjes. Ik heb wel het idee dat je in het album moet groeien, de eerste keer dat ik het hoorde vond ik het behoorlijk wack.

Geplaatst door bowie op 31 december 2001