De jaren ’10 van dit milennium vormden een zeer belangrijk decennium voor Michael Render alias Killer Mike. Samen met EL-P slaagde hij erin om vier van de beste rapplaten van het moderne tijdperk te maken – vijf als je R.A.P. Music (toch een soort ‘RTJ0’) meerekent. Onder de naam Run The Jewels haalden ze consequent het beste in elkaar naar boven. Nu is hij terug als solo-artiest. De plaat die daaruit voortkomt blijkt een worsteling die plaatsvindt voor het publieke oog.
Inmiddels is het elf jaar geleden dat de laatste soloplaat van Killer Mike verscheen. Hij groeide de laatste jaren vooral náást zijn metgezel in de groep. Hoewel MICHAEL een passievol album is geworden en grotendeels gevuld is met het bombast dat je mag verwachten van iemand als Killer Mike, is het ook een luisterbare zoektocht. Naar hoe hij zijn verleden als drugsdealer een plek kan geven, de voor hem beste manier om om te gaan met verlies en waar hij nou eigenlijk staat in het politieke spectrum.
‘Kan Killer Mike nog terug?’ luidde mijn vraag toen de eerste single van MICHAEL verscheen. Run The Jewels’ kenmerkende geknal met hoekige beats, daar zijn behoorlijk wat fans verliefd op geworden. Kan hij nog terug naar de luxueuze trapbeats uit zijn geboortegrond Atlanta, met ratelende snares en zijn zware stemgeluid, zonder dat de contrasterende klank van EL-P hem complimenteert? Het antwoord daarop: deels. De luide blazers en vele soul- en gospelinvloeden (met dank aan No I.D.!) zorgen voor een ‘eigen’ geluid, dat door de 808’s en ritmes regelmatig te typeren is als ‘vintage Dirty South’. Daar weet Mike uiteraard wel raad mee.
Het kloppende hart is echter het kalme MOTHERLESS, een hartelijke boodschap aan zijn overleden moeder en grootmoeder als onderdeel van zijn eigen rouwproces. De opbeurende klanken van de southern gospel en de prachtige stem van Eryn Allen Kane staan tegenover de raps. Met een kraak en een snik vertelt Mike over het feit dat hij geen moeder of grootmoeder had toen hij het nodig had. Hij fantaseert over het moment van weerzien dat ooit moet gaan komen.
SHED TEARS heeft een pittige beat met vocal samples erboven en dient als woedend gebroed op zijn jeugd. SCIENTISTS & ENGINEERS is een glamoureus klinkende en constant evoluerende productie waarop mede-Dungeon Family-leden Andre 3000 en Future samen met Mike zorgen voor kippenvel. En DON’T LET THE DEVIL is de hardste track van het album, met een strakke en kleurrijke beat van EL-P die ook een fantastisch couplet aflevert.
In SOMETHING FOR THE JUNKIES worstelt Mike met zijn persoonlijke geschiedenis van het dealen van drugs, maar het eindigt meer als een eerbetoon aan de mensen om hem heen, in het bijzonder zijn tante: “She said Michael, you say you love me, I know you mean it/ Cause you still treat your junkie auntie like a human being.”
Toch telt MICHAEL een paar vergeetbare momenten. Sowieso blijken de eerste singles niet echt gelukkig gekozen. RUN bevat bijvoorbeeld een bizar saaie hook, en TALK’N THAT SHIT een vreemde, homofobische uitlating. Eenieder die zich de afgelopen jaren ook maar een beetje heeft beziggehouden met Mike’s werk buiten zijn muziek om, weet dat hij van de meer radicaal linkse politiek zich steeds meer begon te richten op aanzienlijk conservatievere overtuigingen. Maar een bar als “You see yo’ words ain’t worth no money I ain’t spoke back, bitch / All of you (….) hang together on some Brokeback shit” aanhoren anno 2023? Uit de mond van Killer Mike? Dafuq?
Ook SLUMMER laat een bittere nasmaak achter. Die track vertelt het verhaal van een tienerromance die uitdraait op een toevallige zwangerschap en uiteindelijk een abortus. Het lijkt er echter op dat de hoofdpersoon – Mike in dit geval – méér bezig is met zijn eigen verbijstering over het feit dat zijn partner de baby niet houdt dan met iets anders. Dat voelt als een beschuldiging aan het adres van zijn wederhelft in het nummer.
MICHAEL is een project voor zíjn fans geworden, zonder de RTJ-achterban te willen pleasen. Dat is bijzonder knap voor iemand die in die groep al een decennium lang succes boekt. Killer Mike verdient respect voor het terugkeren naar zijn verleden; met passie, energie en charisma. Op het eerste gehoor klinkt het dan ook geweldig. Jammer dat hij soms een paar kleine barsten in zijn eigen ruit gooit met een paar conflicterende opvattingen. Killer Mike worstelt, maar verschuilt zich niet achter wat dat met zijn gedachtestroom doet.
Stream:
