Killer Mike & El-P – R.A.P. Music
Credits: Jaap van der Doelen (twitter.com/jmonkey)
Zonder overdaad aan gastoptredens (de opener is een zuidelijke posse-track met Trouble, T.I. en Bun B, terwijl verderop in het album producer El-P de mic oppikt. Naast enkele gezongen refreinen is dat ‘t) en met El-P als enige producer aan de knoppen, heeft het album een precisie in visie alsof het door een laser gestuurd wordt. De modus operandi is stevig geworteld in de rijke traditie van hiphop producer/mc duo’s maar tegelijkertijd is het op alle fronten een product van zijn tijd. Bovendien zorgt de slimme sequencing van het album voor een gepaste spanningsboog. Check bijvoorbeeld hoe de gedurfde aanklacht van het nummer Reagan (waarin hiphop zelf ook niet gespaard wordt) opgevolgd wordt door Don’t Die, een track waarin Mike bezocht wordt door bloeddorstige, corrupte politieagenten die hem naar het leven staan vanwege het gevaar voor het in stand houden van de status quo die ze in hem zien. Dit koppel tracks vormt het centrum van het album en met goede reden. Het album bouwt op naar een met actie doorspekt, maar betekenisvol gewelddadig middenstuk. Niet lang daarna wordt, zonder aan interessant materiaal in te boeten, de spanning afgebouwd met een portret van het leven in ATL en NY, een ode aan Mike’s opa en ten slotte een kijk op rap en de betekenis van het genre voor de hoofdpersoon in het titelnummer.
Gedurende het album bewijst Mike als rapper over hoogstaande techniek te beschikken: sterk percussieve raps met toch een bijna melodische flow die via zijn zuidelijke tongval bedrieglijk soepel naar buiten komt. Een goed voorbeeld hiervan is het nummer Go waarin simpelweg gerapt wordt voor de lol van het rappen en je onmiskenbaar het plezier in het scheppen van de vocale acrobatiek terughoort. Maar eigenlijk is het hele album een schoolvoorbeeld van een rapper die al een hele tijd meedraait, zijn ambacht ondertussen tot in de puntjes beheerst, maar nog steeds genoeg heeft om zich over op te winden en dat met de honger van een jonge hond doet. Welkom bij geavanceerde rapstudies, met Killer Mike als de professor.
El-Producto’s bombastische elektronica past perfect bij Mike’s zinderende politieke tirades, persoonlijke verhalen en woordenkunst uit de raptrukendoos. Drenkend in boombap die aan de Bomb Squad doet denken, met diverse muzikale knipogen naar Public Enemy klassiekers, is het desalniettemin verre van een product gerecycled uit oudere geluiden. Sterker nog, het is alsof alles wat je ooit van NWA en Public Enemy gehoord hebt opnieuw geïnterpreteerd wordt om het te vertalen naar een dystopisch 2012 waar de klappende drums, klikgeluiden, verstuurde gons en synthesizers het ultieme bed voor de hardcore lyrics van R.A.P. Music verzorgen. El-P staat bekend om zijn eigen specifieke vorm van audiochaos, een productiestijl die desondanks nooit voor roekeloosheid aangezien moet worden. Als een veteraan weet hij exact waar hij gas terug moet nemen en waar hij los moet laten, en bouwt zo het perfecte decor voor Mike om zowel te beuken als introspectief te zijn.
Zoals Cube toen hij zijn Westcoast raps naar de Bomb Squad in het New York van 1990 bracht, creëert de zuidelijke rap van Mike samen met de heerlijke herrie van Eastcoast producer El-P iets dat meer dan de som der delen is. Kort gezegd, het is gewoon alles dat een hiphopalbum zou moeten zijn, keurig alle noodzakelijke vakjes afkruisend zonder gecalculeerd te klinken. Het is verleidelijk om het een classic te noemen, het album verdient het, maar het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat het net zo’n krater in het hiphoplandschap van 2012 achter zal laten als Cube in de vroege jaren 90 deed. De tijden zijn veranderd. Gelukkig zijn er wel nog altijd rappers en producers die geen trek hebben in het maken van bubblegum-pop of zwelgen in nostalgie. Ze bouwen liever verder op de diepe fundamenten van hiphop.
En leveren gaandeweg het album van het jaar terwijl we nog niet eens halverwege zijn.
Tracklist
01 Big Beast (Feat.T.I., Trouble & Bun B)
02 Untitled (Feat. Scar)
03 Go!
04 Southern Fried
05 Jojo’s Chillin
06 Reagan
07 Don’t Die
08 Ghetto Gospel
09 Butane (Champion’s Anthem) (Feat. El-P)
10 Anywhere But Here (Feat. Emily Panic)
11 Willie Burke Sherwood
12 R.A.P. Music
R.A.P. Music is nu uit via Williams Street Records en het album is hier te bestellen.
Geplaatst door bowie op 22 mei 2012
