Kanye West & Talib Kweli

Talib Kweli, de mastermind met zijn intellectuele schrijfkunsten, in het voorprogramma van de hotste hip hop artiest van dit moment, de man die de ROC op zich draagt nu Jay-Z met pensioen is; Kanye West. Twee van de meest toonaangevende figuren in hip hop, samen in één show, voor slechts tien euro. De droom van menig Nederlandse hiphop fan kwam tot leven op 27 november in de Heineken Music Hall te Amsterdam.

Een half uurtje later dan gepland was daar dan de kick-off. Talib Kweli had wat last van een schorre stem, maar wist desondanks een sterke openingsshow neer te zetten en indruk te maken op een uitverkochte zaal. Hij werd vergezeld door een DJ en achtergrondzangeres, die de hooks van onder andere Mary J Blidge voor haar rekening nam en op nummers als “I Try” een goede match vormde met Talib’s scherpe rhymes. Natuurlijk werden er een aantal nummers gespeeld van het nieuwe album The Beautiful Struggle; de hit “I Try”, het wat meer edgy “Broken Glass” en het zoetsappige “Never Been In Love”, een track die het altijd goed doet bij de ladies. Maar ook de oudere tracks zoals “Get By” vielen verbazingwekkend goed bij het publiek, dat voornamelijk bestond uit jonge urban fans. Jammer dat Pete Philly, die even naast me stond, na een bliksem optreden alweer het podium verliet.
Talib had nog een aantal breakers van de straat geplukt om hun skills op het podium te showen, waarna zijn deel van de show af werd gesloten. De “consious” rapper, die vaak ondergewaardeerd wordt, liet zien veel meer in huis te hebben dan menig mainstream artiest.

Na een kleine break was daar dan de hoofdact, mister Kanye West. West, vergezeld door een geweldige DJ, deed hij vrijwel alle nummers van zijn succesvolle solo debuut The College Dropout. Daar stond hij dan voor een paar duizend fans, een doodnormale gast in een gebreide trui. Iemand die duidelijk niet van plan is zich aan te sluiten in het rijtje rappers die glamour proberen te geven aan de gangster rap. Zijn stijl van catchy beats, real life teksten en sing-along hooks bombardeerde hem tot een nieuw fenomeen in hip hop. Deze stijl bleek niet alleen op CD prima in elkaar te zitten, ook live bezit Kanye over een god-given talent. Zijn raps en rhymes waren scherp, boeiend, duidelijk verstaanbaar en flowde feilloos met de muziek.

De peeps die Talib Kweli’s optreden te kort vonden werden op hun wenken bediend toen de helft van het Black Star duo het podium wederom betrad om samen met Kanye “Get Em High” ten gehore te brengen. Jammer dat Common, die ook op het nummer voorkomt, ontbrak. Dat zou een mooi plaatje geweest zijn, drie van mijn favoriete rappers op één podium.
Later kwam er nog een soort van backup rapper bij. Wie het was is tot op heden nog onbekend en eigenlijk ook helemaal niet boeiend, aangezien de man meer versuft over het podium dwaalde dan goede rhymes dropte. Sterker nog, met een aandeel van slechts één couplet had hij beter backstage kunnen blijven chillen.
Ondanks dat de DJ nog even een knappe solo performance neerzette, was het toch echt Kanye West die de show stal. Samen met de DJ mixte hij later een aantal door hem zelf geproduceerde songs aan elkaar, waaronder “Selfish” van Slum Village en Alicia Keys’ “You Don’t Know My Name”, die natuurlijk goed aansloegen bij de urban fans.

Daar waar de meeste hip hop artiesten wat onverstaanbaars door de mic mompelen tussen de nummers door, gaf West feedback op een aantal nummers. “Spaceship” bijvoorbeeld, wil Kanye als volgende single droppen en mocht zijn label het hier niet mee eens zijn, dan betaalt hij de video gewoon uit eigen zak. Even bleek er ergens voor in de zaal een klein opstootje te zijn, waarna Kanye zijn nummer onderbrak, de boosdoeners toesprak en het nummer opnieuw inzette. Er was een goede interactie tussen het publiek en West, die enerzijds het publiek vrolijk mee liet zingen of zwaaien en tegelijkertijd het publiek stil wist te krijgen met zijn prachtige teksten. Een van mijn persoonlijke favorieten “Never Let Me Down” is hier een goed voorbeeld van. De catchy hook “When it comes to being true, at least true to me / one thing I found, I know you never let me down…” werd luidkeels meegezongen, terwijl het publiek stil viel en onder de indruk leek van indrukwekkende verses als “I get down for my Grandfather who took my momma, made her sit in that seat where white fooks ain’t want us to eat / At the tender age of 6 she was arrested for the sit-ins, and with that in my blood I was born to be different” en “Nothing as sad as the day my girl’s father passed away, so I promise to Mr Rainey I’m gonna marry your daughter / And you know I gotta thank you for the way that she’s brought up, And I know that you was smilin’ when you seen the car I bought her / And you send tears from heaven when you seen my car get balled / But I can’t complain what the accident did to my left eye… Cause look what the accident did to Left Eye / First Aaliyah, now Romeo Must Die…I know I got angels watchin’ me from the other side”. Ook hits als “All Falls Down”, “Jesus Walks” en “Through The Wire” werden onder luid geluich ontvangen.

Op school mocht hij vroeger dan wel niet zo veel voorstellen en een drop-out zijn, maar die bewuste avond in de HMH bewees Kanye West gedurende twee uur dat je geen curriculum nodig hebt om een van de meest indrukwekkende rappers van deze tijd te kunnen zijn. Mijn hoge verwachtingen van de show zijn zonder meer overtroffen. West en Kweli hebben er samen met hun DJ’s een spetterende show van gemaakt, een van mijn favoriete shows van ’04.

(Special thanks to Kim @ Universal)

Fixtures:
Hoogtepunt: Beide optredens
Dieptepunt: Kanye’s backup rapper
Bier: 2 Euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 Euro
Fotograferen: Nee
Geluid: Zeer goed
Bezoekers: uitverkocht
Damage: 10 Euro
Cijfer: 8,5

Geplaatst door bowie op 29 november 2004