Als je jaren geleden The Fugees en P. Diddy openlijk bekritiseerd hebt, ben je goed bezig. Jeru The Damaja deed het. ‘The Sun Rises In The East’ (‘94) en ’Wrath Of The Math’ (‘96) waren klassiekers, ’Heroz4hire’ (‘99) was oké. Nu is er dan vier jaar later Divine Design, het vierde levensteken van Kendrick Jeru Davis.
De boodschap is in alle tracks weer aanwezig want de rapper heeft wat te vertellen. Berekenend, streetwise en cynisch spitt Jeru op boombapbeats die vaak een aangenaam lome vibe hebben, zoals in ondermeer het introspectieve ’Logical’ dat handelt over de huidige wereld waar we in leven en de hedendaagse Hiphopscene. Braggadocio horen we op het up-tempo ‘True Skills’ waarin Jeru enkele dope metaforen dropt en ageert tegen gangsta rappers (“Everybody wanna rock the mic, but if you really wanna be an MC, show your true skills”).
De lyrics zijn ‘on point’ en tonen aan dat deze gast veel knowledge heeft, hoewel de beats zo nu en dan spraakmakender hadden gekund. Het is boombapshit, maar de beats in bijvoorbeeld ‘Da Game’ en ‘Murda 1’ zijn sober en kaal. Op laatstgenoemde komt Jeru met een paar sterke battlelines, toch komt ie over het algemeen niet zo sterk op deze track.
Interlude ‘Baby Rappa’ is erg dope met een dialoog uit een zogenaamde kinderklas waarbij de kids gevraagd wordt wat ze later willen worden. Het antwoord van Baby Rappa laat zich raden en moet je gewoon checken! ‘War’ is dope met een up-tempo drumbeat en een trap richting Ja Rule (“I can’t trip, I guess it’s part of the game like Ja Rule biting my name”).
Fraai en oosters klinkt ‘Praise The Lord’ waar Jeru op een fijne, soulvolle beat rappend ‘preekt’ over het volgen van het goede pad met enkele religieuze metaforen (“To young black youth on the corner, if you follow what you see best to believe you a gonna/cause life is more than just gettin high, it’s like gettin dirt in your third eye” ).
Het rauwe ‘Rasta Powers’ is serieuze straight-up shit met de voor Jeru The Damaja zo karakteristieke zelfbewuste, down-to-earth lyrics. Op een bangende, ietwat hypnotiserende beat rapt de MC kruidig en pittig. ‘Zilch The Pimp’ is weer zo’n ille interlude waarin de betreffende persoon op een beat gaat rappen en daarmee toont Jeru The Damaja ook zijn gevoel voor humor, waardoor het geheel tussen de veelal serieuze songs ook een luchtigere lading krijgt. Dat houdt het album leuker en afwisselender.
‘Queens’ gaat over het respect voor ‘black queens’, het snellere ‘Rap Wars’ bevat een wicked bass line, ‘Whatyagonnado’ is duister, het sterke titelnummer straalt een aangename, uplifting vibe uit.
Divine Design heeft een oldschool-sfeer die eerder doet denken aan vroege jaren ’90 Hiphop dan aan 21st-century Hiphop. Zestien tracks is misschien wat veel, maar feit is dat Jeru The Damaja de verhalenverteller van de straat blijft en een behoorlijk eind komt op Divine Design.
Tracklist:
01. Intro
02. Logical
03. True Skillz
04. Murda 1
05. Baby Rappa
06. Da Game
07. War
08. Praise The Lord
09. Rasta Powers
10. Zilch The Pimp
11. Queens
12. Dirty
13. Rap Wars
14. Rize
15. Whatyagonnado
16. Divine Design
Meer info: http://www.thedamaja.com
