Het is lastig om een cd als een op zichzelf staand voortvloeisel van een artiest te zien, wanneer je vrij bekend bent met het voorgaande werk. In het geval van Jedi mind tricks is dit nog wat moeilijker, omdat het recente werk van Vinnie Paz en Stoupe vaak meer van hetzelfde was. Dit impliceert overigens niet dat het duo slechte albums voortgebracht heeft: op zowel Visions of Ghandi als op Legacy of blood is er een middenweg gevonden tussen rauwe, undergroundhiphop en wat makkelijker verteerbare gangstarap. De cd’s luisteren lekker weg, het geheel van raps en beats klinkt vloeiend en harmonieus.
Servants in heaven, kings in hell is het nieuwste wapenfeit van JMT. De opzwepende intro is veelbelovend, maar op Put ’em in the grave is het direct duidelijk: Vinnie Paz heeft weinig moeite genomen om zijn flow en vooral zijn rijmschema te vernieuwen. Het schema waarbij hij een punchline laat volgen door een dubbelrijmende punchline, om vervolgens met laatst genoemde dubbelrijm de volgende zin te laten beginnen, hanteert Vinnie al sinds Visions of Ghandi. Op geen van de tussenliggende releases wijkt hij hier langer dan een verse van af. Hoewel dit misschien een detail lijkt, wordt het nogal voorspelbaar wanneer het je eenmaal opgevallen is. Nogmaals: het samenspel tussen muziek en vocals is nog steeds erg aangenaam om naar te luisteren.
Na Suicide, een instant banger met een erg pakkend refrein, is de volgende track Uncommon valor: a Vietnam Story. Paz neemt de eerste verse voor zijn rekening, en rapt hier vanuit het perspectief van een soldaat in Vietnam. Na twintig bars neemt R.A. The Rugged Man het over, die met zijn couplet het volledige album outshinet. Zijn verse is naast de inhoudelijk sterke lyrics zó vol van ritmewisselingen en originele rijmschema’s, dat de meeste luisteraars een keer of drie zullen terugskippen voordat ze de rest van het album luisteren. Saillant detail, waardoor zijn verse een nog schrijnender karakter krijgt, is dat R.A. rapt vanuit het perspectief van zijn vader, die in Vietnam gevochten heeft en vervolgens een doodgeboren zoontje kreeg en zijn dochtertje gehandicapt op de wereld zette, allemaal als gevolg van het Agent Orange-virus.
Hoewel verder luisteren moeilijk is, omdat menig hiphophead waarschijnlijk liever op R.A.‘s volgende release gaat zitten wachten, klinkt het album constant op niveau en is het duidelijk dat we hier met geroutineerde muzikanten te maken hebben. Deze routine neemt na zo’n tien tracks echter teveel de overhand, waardoor het nogal saai wordt om de cd tot het einde af te luisteren. Niet omdat de resterende tracks albumfillers zijn, want ook als de eerste drie tracks de laatste waren, was het album na tien tracks niet meer interessant geweest.
Een positieve verandering ten opzichte van de voorgaande albums, is dat Vinnie duidelijk een stuk diepgaander is gaan schrijven. Hij lijkt zijn overdreven homofobie (waarmee hij zijn eigen geaardheid soms lijkt te willen camoufleren) te hebben losgelaten, om plaats te maken voor relevantere uitingen. Over het gehele album is een bepaalde maatschappijkritiek te horen, die Vinnie duidelijk belangrijker acht dan zijn persoonlijke toestand. Tracks waarop hij over zichzelf spit, bevatten allemaal wel een verwijzing naar de wereldproblematiek.
De hoogtepunten zijn voornamelijk de reeds genoemde Suicide en Uncommon valor, een rijtje dat gecompleteerd kan worden met When all light dies en Serenity in murder. Hoewel het als positief gezien kan worden dat Vinnie inhoudelijk sterker is geworden, is Shadow business mijns inziens een te goedkope manier om mensen bewust te maken van andermans problemen. Dit nummer voegt niets toe aan het geheel, en de knowledge om welke Paz zich kwaad maakt is ons allemaal al bekend.
Het moge duidelijk zijn dat we met een typische JMT-release te maken hebben: een hongerige, rauw spittende Vinnie Paz uit zich over melodieuze hoofdknikkers van Stoupe, met hier en daar een feature die de afwisseling waarborgt. Zonder over Jus Allah te willen beginnen, zou het toe te juichen zijn als Vinnie en Stoupe wat meer variatie in hun repertoire zouden aanbrengen. Servants in heaven, kings in hell is, op een aantal details na, meer van hetzelfde, zij het op een zeer aangename manier gebracht.
Meer info: http://www.jmthiphop.com/
Tracklist
01. Intro
02. Put ’em in the grave
03. Suicide
04. Uncommon valor: a Vietnam story feat. R.A. The Rugged Man
05. A blood red path
06. When all light dies
07. Serenity in murder
08. Pariah demise (interlude)
09. Heavy metal kings feat. Ill Bill
10. Shadow business
11. Triumph & agony (interlude)
12. Razorblade salvation
13. Outlive the war feat. Sean Price & Block McCloud
14. Gutta Music feat. Reef The Lost Cause & Chief Kamachi
15. Temples of ice (interlude)
16. Black winter day
