In 1997 begon Jean als What What op jonge leeftijd haar entree te maken in de grote underground scene van New York. Deze Female MC veranderde haar naam van What What naar Jean Grae om zichzelf als volwassene opnieuw te introduceren. Hierna volgde enkele samenwerkingen met onder andere Mr. Len, Apani B en Herbaliser en kwam in 2002 het album van Jean Grae, Attack Of The Attacking Things uit. Nu laat Jean opnieuw van zich horen met deze EP wat alvast een voorproefje is op het album wat we van haar kunnen verwachten in 2004.
Deze EP omvat 6 nummers met strakke producties van o.a. Ruddy Rock & Belief en China Black. Haters Anthem opent de cd waar de roffe beat de strakke raps van Jean begeleidt. Lekkere punchlines worden lichtelijk agressief geflowd en Jean spit haar haat op deze track. Een minpuntje aan dit nummer is het eentonige saaie refrein van Fuck You/Fuck You/Fuck You, maar het maakt de boodschap wel duidelijker. Verwacht geen eentonige en simpele lyrics van Jean Grea. Een sample van de alom bekende Shaft soundtrack is een extra toevoeging bij de rustige beat van Take Me waar Jean Grae op een blues achtige manier haar lyric dropt. Hierna volgen tactische en slimme woordspelingen bij Swing Blades, waar overigens Cannibal Ox hun bijdrage aan levert. Er hangt een mooie maar dramatische sfeer in dit nummer waar perfect op ingespeeld wordt qua flow. Jean spit poëtisch met lines als //quot;another day with myself, another day without wealth/ there’s got to be another way, I need help/ so I pray like I’m a Pentacostal-Sufi-Buddhist-Trik-Agnostic/ hoping one will hit its target/ take another sip of hypnotic and lay my head on the pillow and dream erotic scenes/ of killers spilling endless rounds and all of them shooting at me// Deze samenwerking met Can Ox is een perfecte keus geweest voor dit geweldige nummer.
<
Een soul sample introduceert My Crew waar je overigens in het refrein weer een sample van Jay-Z terug vind. Deze productie levert een beat op die er een neergeslagen vibe op nahoudt, wat precies de bedoeling is als je naar de lyric luistert. Jean spit openlijk over de ‘unity’ van de hiphop en waar deze gebleven is //ap’s dead, rap sucks, but thanks to y’all for killing it/ grilling it down and spilling it guts and filling it back up with trash/ wait up, I mean cash/ but ain’t the two synonymous/ with media politics?/ You know they love it.// Duidelijke taal op een nog duidelijkere flow. Code Red is een treurige track met een refrein dat ook niet echt de moeite waard is. Jean zet haar gedachten goed op papier en rapt snel deze tekst weg. Hierna volgt een opzwepende beat met een elektronische piano die een akoord afspeelt, gevolgt door samples van violen wat de productie van Chapter One: Destiny de beste van de plaat maakt. Jean spit op verhaalvertellende wijze gedetailleerd een verhaal over een huurmoordenaar. Mede door de beat beleef je zelf de spanning van het verhaal wat ik zelf opmerkelijk vind dat die vibe zo goed wordt overgebracht.
Na deze track komt er na een korte stilte een mix van 45 minuten met oude tracks, battles, freestyles en collaborations van Jean die zeker de moeite waard zijn om te checken. De manier waarop Jean Grae de mic aanvoelt en deze gebruikt met haar doordachte rhymes en flow bezorgt mij een prachtig gevoel en ben ik blij dat ik de wondere wereld van de hiphop ontdekt heb. Deze unieke vrouwelijke MC zal nog vele harten veroveren, al is het niet met haar muziek dan zal het wel in persoon zelf zijn. Ik wacht met smart op haar album dat in 2004 het daglicht zal zien…
Tracklist:
01. Hater’s Anthem
02. Take Me
03. Swing Blades
04. My Crew
05. Code Red
06. Chapter One: Destiny
Bonus: Megamix
Meer info: http://www.jean-grae.com