Alles begon met J-Rocc die een beats-cd van J-Dilla aan Madlib gaf, deze was zo onder de indruk dat hij een heel album opnam met hemzelf rijmend over Dilla’s beats. Hij schreef er, uit gebrek aan een titel, ‘Jaylib’ op en toen Peanut Butter Wolf bezig was met het samenstellen van een white label wax record bleek er ineens ruimte te zijn voor een van de tracks die Madlib had gemaakt. Dit werd ‘The Message’, Madlib’s versie van de hip hop klassieker over een Jay Dee instrumental. Er zijn toen maar 300 stuks gedrukt maar een buzz was gecrëerd.
Snel daarna hing Jay Dee aan de telefoon omdat hij de track had gehoord en hij heel graag meer van die "shit" wilde doen samen met Madlib. Na wat brainstormen werd er besloten om een album te maken met de heren omstebeurt producerend en rijmend over elkaars beats.
Ik moet zeggen dat bij de gedachte aan een samenwerking van deze twee gasten, m’n verwachtingen nogal hoog opliepen. Daarom is het jammer dat dit album niet helemaal aan de verwachtingen voldoet. Ik bleef toch zitten met de gedachte: wat als… Dit neemt niet weg dat het een dope hip hop album is maar er zitten wat haken en ogen aan.
Om te beginnen staan de beide heren meer bekend om hun vette beats dan om hun skills on the mic. Ten tweede vraag je je toch af hoe het had geklonken als ze samen alle producties hadden gedaan. Plus het feit dat er niet echt een vaste lijn in het album zit, dit is op zich niet erg was het niet dat het daardoor een om en om verhaal wordt met duidelijke verschillen tussen Jay’s en Madlib’s producties.
Is dit dan een slecht album?? Zeker niet, vergelijk het met de gemiddelde hip hop release en hij steekt er met kop en schouders boven uit. De originaliteit druipt er van af en het is zeker niet meer van hetzelfde zoals de meeste hip hop producties. Vette samples en basslines zorgen voor een lekkere atmosfeer die op menig feestje niet zou misstaan. Toch blijft het jammer dat het gebrek aan goede teksten op een gegeven moment gaat vervelen.
Wel staan er genoeg vette tracks op zoals de eerste single ‘The Red’/‘The Official’, de titeltrack ‘Champion Sound’, ‘The Heist’, ‘The Mission’ met een haast irritante loop (maar toch lekker!!), ‘React’ feat. Quasimoto, ‘Starz’ met een vette bassline en vervormde stemmen en – the anthem like – ’Raw Shit feat. Talib Kweli. Ook de eerste track (na de door beide heren samen geproduceerde intro) is een onofficiële club banger feat. Frank-n-Dank.
Genoeg dope tracks dus maar na een paar keer beluisteren blijft (bij mij) toch de gedachte hangen: wat als???? Neemt niet weg dat iedere zichzelf respecterende hip hop liefhebber dit album in huis moet hebben!!
Tracklist
01. L.A. to Detroit
02. McNasty Filth, feat. Frank-n-Dank
03. Nowadayz
04. Champion Sound
05. The Red
06. Heavy
07. Raw Shit, feat. Talib Kweli
08. The Official
09. The Heist
10. The Mission
11. React, feat. Quasimoto
12. Strapped, feat. Guilty Simpson
13. Strip Club
14. The Exclusive, feat. Percee P
15. Survival Test
16. Starz
17. No Games
Meer info: www.stonesthrow.com
