J Hus is terug maar vond de afgelopen drie jaar amper inspiratie

Halverwege de jaren ’10 droeg J Hus persoonlijk bij aan het oprichten van een nieuw subgenre. De fusie van Afrikaanse, Caribische en Britse stijlen in de producties waarover hij rapte werd Afroswing genoemd. Het gaf een muzikale identiteit het groeiende aantal jonge, zwarte Britten met een Afrikaanse achtergrond. Dwars door veel van zijn tracks liep constant zijn liefde voor Gambia, het geboorteland van zijn ouders. Drie jaar na het megasucces van zijn laatste album Big Conspiracy is ‘Hus’ terug. Wat blijkt: op Beautiful And Brutal Yard heeft zijn slordigheid hem ingehaald.

J Hus is een vocalist waarvoor je al snel een zwak hebt. Met zijn unieke en relaxte manier van rappen is het bijzonder knap dat hij niet snel saai en zielloos werd gevonden. Sterker nog; debuutalbum Common Sense bracht in 2017 zijn unieke, diasporische geluid naar de mainstream. Op warme beats kwam hij universeel uit de hoek. Oneerbiedig en speels stak hij de draak met het Britse taalgebruik, heen en weer slingerend tussen pidgin Engels, Patois en Cockney.

Broeierig

Ernaar luisteren bracht je al snel in een broeierig Londen. Waar de geur van hete uitlaatpijpen en de tonen van Bouff Daddy en Did You See schallend uit ieder autoraam het straatbeeld bepaalden. J Hus gonsde vanuit daar al snel door de geluidssystemen van clubs en festivals, om het wattage van ieder feest door het dak te laten schieten. Zijn succes leek niet op te kunnen, maar een kalenderjaar later betrapte de politie de toen 22-jarige Momodou Jallow met een steekwapen in de buurt van een winkelcentrum. Hij werd aangehouden toen de agenten de geur van cannabis had geroken. Nadat hij schuldig pleitte werd hij veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf.

Voor sommige artiesten zou zo’n plots ingelaste hiatus het einde van hun carrière betekenen. De kans om in de sneldraaiende hiphopindustrie in de vergetelheid te raken als je niet zichtbaar bent met output, is namelijk gigantisch. Bij Hus viel het kwartje echter de andere kant op. Zijn tweede album Big Conspiracy leverde hem nóg meer bekendheid op. De agressievere raps van zijn debuut maakten grotendeels plaats voor meer introspectie, wat hem comfortabeler deed klinken. Zijn glamoureuze uitspraken klonken net zo ongedwongen als de verhalen over de grind en hustle.

De frisse, organisch klinkende producties van Big Conspiracy – vol warme gitaren – lieten alle ruimte voor de zang. Burna Boy kwam langs op Play Play. Dancehall-queen van het moment Koffee kwam door met een kort maar zeer fel couplet. En hoe verder het album vorderde, hoe persoonlijker J Hus leek te worden. Richting het einde komt hij met de oprechte en door Ella Mai geassisteerde liefdestune One and Only, en op Deeper Than Rap zoekt hij zijn spirituele toevlucht in Afrika. Soulsearching, vastgelegd op plaat. Het album leverde hem onder meer een nummer 1 in de hitlijsten en een Brit Award op. Het verstevigde zijn plek tussen de grootheden van de Britse rap.

B.A.B.Y.

En na wederom een driejarige interval is J Hus terug. De titel Beautiful And Brutal Yard weerspiegelt precies wat het is. Een merkwaardig gepolariseerd album dat continu omslaat van somber geschetste straatbeelden naar kalme, zonovergoten muziek. De eerste twee singles stonden al haaks op elkaar. De albumrun begon met het ijskoude It’s Crazy, waarop J Hus zich hardop afvroeg of hij bezeten is door Satan. Een paar weken later kwam de verrassings-collabo met Drake. Het luchtige afrobeats-ritme vormde een ode aan de geneugten van het dansen, en is een van de festivalanthems van deze zomer. Ook in Nederland.

Zodra de eerste drumpartij is weggeëbt, neemt een vriend van J Hus de rol van zijn geweten op zich. “Do you know who you are?” (…) How do you feel about yourself mentally, physically, spiritually?” Wie hoopt dat in de achttien tracks die erop volgen antwoorden worden gevonden of gegeven, komt bedrogen uit. B.A.B.Y. – goede acroniem voor een albumtitel – kabbelt voort. Of Hus zich nou in bochten wringt om een vrouw te vergelijken met zo’n beetje elke bekende planeet uit het sterrenstelsel (Alien Girl), een tegenstander met de grond gelijk maakt (Bim Bim) of opvattingen over mannelijkheid aan de kaak stelt (Masculine): de plaat lijkt voor het grootste deel in hetzelfde zwoele tempo te blijven hangen.

Rozig

Net als op Big Conspiracy is er duidelijk gekozen voor een structuur in de tracklist, maar waar de voorganger heerlijk op en neer golfde, zit het venijn van B.A.B.Y. in de staart. Pas als we compleet rozig onder een deken van zachte afrobeats liggen – waarboven onder meer Jorja Smith en Burna Boy met fantastische melodieën komen, dat dan weer wel – worden we wakker gemaakt door een escalatie in It’s Crazy. Een therapeutisch rollenspel waarin Hus verwijst naar de duivel, de demoon in hem. Het zijn slechts flarden van hardere emotie die moeten zorgen voor de balans, die op dit album niet te vinden is.

Zou het te maken hebben met de afwezigheid van Jae5, die voorheen voor veel van de beats van J Hus tekende? De veelgeprezen producer liet in een interview weten “het album niet aan te raken als bepaalde topics niet zouden worden aangesneden.” Toch zijn er in de wat moeilijkere tracks vakkundig wat verfijnde ideeën verwerkt. Een toonsoort-plottwist als gastartiest CB het stokje overneemt en het constant op- en afbouwen van de spanning achter J Hus op Bim Bim, bijvoorbeeld.

Walgelijk

Nope, het is toch echt de schrijfstijl van de hoofdartiest die dwarsligt. In plaats van de zoektocht naar zichzelf te organiseren, hangt hij liever de Casanova uit. Want elke keer als je ook maar een beetje in een track geraakt, komt hij met een cringy bar over seks. Toppunt is Fresh Water/Safa Kara: “Baby girl, I like when you suck my penis / When you don’t swallow, it hurts my feelings…” Ehm, oke.

De tracklist vol supersterren beloofde een atoombom, maar Hus’ nieuwste werk is ook meteen zijn slechtste plaat tot op heden. “Weet je wie je bent?”, werd hem gevraagd in de intro. Na iets meer dan een uur aan nieuwe muziek waarin we de meest ongeïnspireerde én walgelijke teksten kunnen horen, kunnen we slechts een kleine conclusie trekken. J Hus is een man die van ‘murder’ en het vrouwelijk geslachtsorgaan houdt.

Stream:

Geplaatst door bowie op 17 juli 2023