Al voordat hij zijn debuutalbum Soft Parade officieel releasde, ruim een maand geleden, had de Belgische Woodie Smalls succes. Na de release van zijn eerste single Champion Sound in mei dit jaar, werd hij al snel opgemerkt in zijn thuisland en de landen daar omheen. Zo werd de 19-jarige rapper bijvoorbeeld opgenomen in Encore’s Freshmenlijst en stond hij afgelopen zomer al op Solar Festival.
Het gaat hard met Woodie Smalls. Na zijn release van de single Champion Sound tekende hij bij Sony Music, waarna ook een naamsverandering plaatsvond. Voorheen ging de jonge Belg namelijk door het leven als Woods, de naam waarmee hij zich ook voorstelt als ik hem ontmoet. “Een vriend van me had gezegd dat ik een artiestennaam nodig had als ik begon met rappen”, vertelt hij met Belgisch accent. “Die nacht daarna heb ik de héle tijd liggen nadenken over een naam. Iets in mijn hoofd zei ‘Woods’, en dat klopte gewoon. Toen ik het later aan die vriend voorlegde keken we elkaar aan en toen wisten we: oké, Woods is echt nice.” Maar sinds de deal met Sony is die naam verleden tijd en is het Woodie Smalls geworden: “Ik kreeg de tip om mijn naam te veranderen want als je Woods opzoekt op internet, kom je uit op foto’s van struiken enzo. En er is ook al een band die zo heet. Een tijdje terug hadden zij een optreden op een festival in België. Ik kreeg van iedereen berichtjes dat ze me kwamen checken, maar dat was ik helemaal niet, haha.” Bang voor een ‘identiteitsonderdrukking’ van een grote platenmaatschappij als Sony is Woods niet: “Nee, daar heb ik geen schrik van. Ik heb die mensen ontmoet en volgens mij zijn ze down met wie dat ik ben. Ik denk dat ze niet zo’n zware invloed gaan hebben op mijn identiteit.”
“Woodie Smalls is zo iemand die ik vroeger altijd wilde zijn, en nu langzaamaan begin te worden.”
Maar wat is die identiteit eigenlijk, wie is Woodie Smalls? Beschouw hem als het alter ego van Sylvestre Salumu, zoals de rapper uit Sint-Niklaas echt heet. “Woodie Smalls is iemand die ik wil zijn, maar die ik nog niet ben. Woodie Smalls is crazy, niet verlegen en all over the place. Hij is een dope ass rapper, een fucking legend. Ik ben Sylvestre. Woodie Smalls is zo iemand die ik vroeger altijd wilde zijn, en nu langzaamaan begin te worden.” Op muzikaal gebied doet Woods vooral zijn eigen ding. “Ik denk dat ik een soort van speciale flow heb. Tenminste dat hoor ik van mensen”, voegt hij daar bescheiden aan toe. “En mijn Engels, het klinkt wel een soort van internationaal. Ik denk dat dat wel typerend is”, vertelt hij licht twijfelend. De jonge rapper blijkt zo nu en dan best een bescheiden man te zijn. Zo wordt ook duidelijk als hij vertelt dat hij de hype rondom Champion Sound helemaal niet verwacht had. “Zij wel’’, zegt hij lachend wijzend naar zijn vrienden. “Ik wist wel dat de song goed was, maar dit had ik niet verwacht.” Door die uitspraak blijkt ‘ie eerder bescheiden te zijn dan ongeïnteresseerd, zoals af en toe lijkt. Tijdens het interview checkt hij verschillende keren zijn telefoon en soms lijkt hij meer tegen de tafel te praten dan tegen ons. Media-aandacht komt niet over als zijn eerste zorg, iets dat hem misschien stiekem wel siert. Wat doet die aandacht met hem nu zijn album goed ontvangen is? “Dat betekent gewoon dat ik goed bezig ben, denk ik. Dat ik een soort van talent heb. Maar ik blijf gewoon mezelf. Ik voel dat ik goed bezig ben en dat geeft me een goed gevoel, maar ik zal niet gaan veranderen.” Ik vraag hem of hij er waarde aan hecht wat media over hem schrijven, wat nu toe niets anders dan lof is. Hij begint te lachen: “Nee, niet echt nee.”
Onlosmakelijk viertal
Woodie Smalls houdt van fun, erop uit gaan, leuke dingen doen. Wat dat betreft staat Sylvestre naar eigen zeggen niet ver van zijn alter ego af. “Ik ben ook heel open”, voegt hij daaraan toe. Dat laatste hoor je ook terug op het album. “Ik leg gewoon allerlei situaties uit. Dingen die thuis gebeuren, zoals geen geld hebben bijvoorbeeld. Of dat het slecht gaat op school, dagelijkse dingen. What If gaat er bijvoorbeeld over dat je net klaar bent met school en dat je je afvraagt: wat nu? Ga ik een goeie baan vinden? Ik stel mezelf vragen over het leven.” Daarnaast komen zijn vrienden regelmatig aan bod. “De ene keer noem ik hem, dan hem. Ik benoem dingen die ik met hen heb meegemaakt.” Hij wijst naar het drietal dat ook vandaag meegekomen is en regelmatig verschijnt in Woods’ videoclips of tijdens zijn optredens. “Overal waar zij hangen, hang ik ook. Of eigenlijk, waar ik hang, hangen zij ook. Het zijn mijn grote broers. Ik denk dat ze niet direct invloed hebben op de muziek die ik maak maar als ik bijvoorbeeld een aanbod ergens voor krijg, bespreek ik eerst alles met hen.”
Woods vertelt dat ze al vanaf kinds af aan bij elkaar in de straat wonen en dat ze dus praktisch met elkaar zijn opgegroeid. “We deden echt crazy stuff voor onze leeftijd; belletje trekken, stenen door ruiten gooien, springen van hoge dingen enzo. Echt dumb stuff.” Een kleine rebel die Sylvestre, op school was hij dan ook niet altijd geliefd. “Op de lagere school was ik nog wel een brave jongen, maar vanaf de middelbare… was ik was luid en zelfs onbeleefd af en toe.” De pianolessen die hij volgde waren dan ook geen succes. “Ik heb geloof ik twee weken les gehad haha, maar het was echt een ramp. Daarna heb ik nooit meer een poging gedaan.”
“Just be yourself and have fun with it, de rest komt vanzelf wel.”
Tyler, The Creator & Pharrell
Toch is Woods wel altijd met muziek bezig geweest. “Mijn oom maakte muziek, door hem ben ik in contact gekomen met rappen. En met deze gast hier”, hij wijst naar de jongen naast hem, de Belgische rapper K1D, “daar maakte ik altijd al muziek mee.” Als ik vraag naar zijn voorbeelden draait zijn hoofd weer naar rechts: “This nigger here.” In het rijtje dat volgt noemt hij Kanye, Jay-Z en Tyler, The Creator. Die laatste heeft hij al vaker genoemd in interviews. “In de derde klas van de middelbare school liet een vriend van me een nummer van Tyler horen, Bastard. Hij liet het me horen in de bus, en ik heb het die hele busrit geluisterd, heen en terug. It fucked up my mind. Zijn manier van denken heeft mijn manier van denken veranderd. Dat ik hem nu ontmoet heb, dat is echt crazy.” Ook noemt hij Pharrell. Wie een van Woods’ videoclips bekeken heeft, begrijpt de affiniteit met de Amerikaanse rapper. Vrolijkheid en fun voeren de boventoon, iets dat hij met Soft Parade ook over wil brengen. “Er staan vrolijke nummers op, maar ook minder vrolijke nummers. Samen vormt het één verhaal met als rode draad progress. Toen ik met het album bezig was, waren we broke as fuck en de studio was dirty as shit. Dus we wilden iets positiefs maken. Progress, dat is het woord dat ik aan mijn album geef.” Hij wil een belangrijke boodschap meegeven aan degenen die het luisteren: “Just be yourself and have fun with it, de rest komt vanzelf wel. Ik heb het gevoel dat veel mensen dingen forceren en dat is gewoon niet nodig.” Wat zijn eigen favoriete track van het album is? “Wauw, dat hangt er vanaf. Als ik nu broke zou zijn, zou ik What If noemen. Maar op dit moment zeg ik About The Dutch. Want nu ben ik happy, ik heb money in my pocket, haha!”
Het album Soft Parade van Woodie Smalls is hier te beluisteren.
