In het bewogen jaar dat 2020 is, zendt Winne net als in 2009 een positieve boodschap vol liefde naar iedereen die het kan gebruiken. De boodschap die het initiatief uitdraagt is nu relevanter dan ooit. Voor het nieuwe album So So Lobi 2 bracht hij de afgelopen weekenden door in de studio onder het kantoor van Top Notch, waar hij verschillende artiesten uitnodigde. “Het is altijd tijd voor So So Lobi, maar nu is het extra hard nodig.”
Het is inmiddels elf jaar geleden dat Winston Bergwijn, zoals Winne echt heet, samen met onder meer Kleine Viezerik, D.Lipps en Skinto in de studio bij radioshow Wat Anders stond om de eerste So So Lobi-mixtape te pluggen. Een idee dat geboren werd uit de wil om te verbinden. Dat werd toentertijd lang niet door iedereen begrepen, want hiphop is toch competitief? ‘Wat denk jij? We gaan toch niet liefdevol doen’, kreeg hij meermaals te horen. In gesprek over het aanvankelijke onbegrip, maar ook over de Heer dienen met door Hem gegeven talent en een bubbel creëren waarin alle betrokkenen zich veilig voelen.
“Dit jaar voelt echt alsof we in een soort twighlight zone leven. De pandemie, Black Lives Matter, wapengeweld, messengeweld, de verkiezingen in Amerika… het voelt alsof we in een Netflix-serie terecht zijn gekomen. Niemand weet goed wat te verwachten van de toekomst. Maar wij, de artiesten die bij me langs zijn gekomen tijdens de So So Lobi-sessions, zijn hoopvol gebleven”, opent Winne het gesprek. Net als in zijn raps hoor je de levenslessen als hij spreekt. “Ik denk dat we op dit album de energie hebben gekanaliseerd die de wereld nu nodig heeft. Over de pandemie is weinig goeds te zeggen, maar ik geloof dat we in dualiteit leven. Voor elk negatief iets is er iets moois. Het dwingt ons om te kijken naar wat echt belangrijk en waardevol is. Dit album draagt bij aan het besef van hoe belangrijk onze tijd hier is. Hoe belangrijk onze familie en vrienden zijn, en onze mentale gezondheid. Dát is wat belangrijk is. Al die andere shit is maar illusie. Liefde, en vooral de connectie is belangrijk.”
“Als God aan de hemelpoort vraagt wat ik met het talent heb gedaan dat Hij me gegeven heeft, moet ik wel kunnen zeggen dat ik het heb gebruikt om te dienen.”
Winne herinnert zich nog maar al te goed waarom hij van So So Lobi een movement wilde maken. “Het was 2009, mijn debuutplaat was net uit en ik won een aantal State Awards. Voor beste album, beste artiest en beste 101 Barz-sessie. Dat waren dingen waar ik van gedroomd had, maar het voelde uiteindelijk als een fata morgana. Ik was uiteindelijk dáár, maar de emotie waarvan ik dacht dat ‘ie achter die bestemming lag, was er niet. Dus ik voelde me bedrogen. Ik ben toen bij mezelf te rade gegaan waarom. Toen kwam ik erachter dat het in dit leven niet draait om bestemmingen, in dit geval die trophies, maar om de weg ernaartoe. Het draait nog veel meer om wat je doet met je vijftien minuten faam. Toen dacht ik. ‘Als ik dit jaar de populairste artiest ben, en er kijken zoveel mensen naar me, wat ga ik ze dan vertellen?’ Vaak denk ik in extremen, om voor mezelf te achterhalen wat ik écht van iets vind. Ik geloof in een God, en dat er een hiernamaals is. Ik denk niet dat het zo werkt, maar stel je voor dat God mij straks aan de hemelpoort opwacht en vraagt wat ik met het talent heb gedaan dat Hij me gegeven heeft. Dan moet ik wel kunnen zeggen dat ik het heb gebruikt om te dienen.”
Met de energie die hij verkreeg uit die gedachte, begon Winne te bewegen, vertelt hij kalm. Wie hem hoort praten hoort een strijdvaardige verbinder. “Heel veel mensen snapten mijn drang om te verenigen niet. Mijn bewustzijn maakte een sprongetje. Dat zie je niet aan de buitenkant, dat zijn interne processen waar je doorheen gaat. Ik was al langer verbonden aan Patta en toen ik met Gee sparde, ontstond het idee om een tape te gaan maken. Hij werd goed ontvangen, maar uiteindelijk draaide het meer om Patta en hiphop, dan dat het ging over liefde. De boodschap ging over hoofden heen. Mensen snapten het niet. Hiphop was een bloodsport, het is competitief. ‘Hoe kun je rappen over liefde? Wat denk jij?’, waren de reacties. Zelfs Rotjoch geeft in onze nieuwe 101 Barz-sessie toe dat hij de movement niet voelde. Velen deelden toen die mening en dachten ‘Wat is dit voor belachelijke shit?’ Mensen zaten toen niet op de frequentie waarop ik zat. Misschien maakte ik een te grote sprong, maar ik deed wel wat volgens mij en voor mij nodig was. Ik had zoiets van ‘Oke, als jullie het nu niet snappen, you’ll catch up later.”
“Toen ik halverwege dit jaar weer met Gee ging zitten, was het vertrekpunt wel dat dit geen compilatie moest zijn waarvoor mensen liedjes in gingen sturen. We wilden proberen mét elkaar te creëeren, zodat mensen vanuit die gezamenlijke energie konden gaan bouwen. Niet dat mensen vanaf hun eigen eilandjes tracks over en weer zouden gaan sturen.” En dus plande hij samen met Top Notch weekenden achter elkaar vol sessies met diverse producers en artiesten. Zo kwamen onder meer Zwangere Guy, S10, Yung Nnelg, Melissa Lopes, THC, Adje, Broederliefde en Sticks langs in de Amsterdamse studio en werd er een generatie-overstijgend project gemaakt. Aanvankelijk zou hij de gastheer zijn, maar Winne zelf belandde op bijna alle tracks: “De energie was zo goed tijdens de eerste paar weekenden, dat ik mezelf uitdaagde om het vast te houden. Ik stond op de eerste paar tracks die we maakten, maar zou eigenlijk zorgen voor de juiste kaders. Het initiële idee was dat ik ervoor zorgde dat er een gespreid bed was waar iedereen zich thuis zou voelen. Een safe space, waarin je veilig bent.”
Uit die veilige bubbel is nu het eindproduct naar buiten gekomen. So So Lobi 2 is in tegenstelling tot de voorganger een album geworden waarop Winne vaak te horen is. “Als ik van tevoren wist dat ik het zó zou doen, had het niet gewerkt”, blikt hij hardop terug. “Ik voelde me heel veilig bij het zijn van de host en bewaker van de energie. Maar als je me vooraf had verteld dat ik met iedereen muziek zou gaan maken, was ik er waarschijnlijk anders ingestapt en was het niet de plaat geworden die het nu is. Dat gebeurde allemaal organisch.”
“Als rapper kom je overal binnen met je guard up. Die dekking moest zo snel mogelijk omlaag.”
Je zou zeggen dat als je als jonge rapper jezelf geïntimideerd kunt voelen als je met artiesten de studio ingaat die je zelf als legendes ziet. Niets is minder waar. “Als rapper kom je sowieso overal binnen met je guard up”, verwijst hij naar de vechtsport, naar het competitieve in hiphop, waar hij al eerder over sprak. “Die dekking moest zo snel mogelijk omlaag. Dat doe je door een bepaalde vibe te creëren. We hadden goede gesprekken met elkaar. Er werd over liefde gesproken, maar ook over vaders, over racisme, over de positie van de vrouw. Door die conversaties en de openheid naar elkaar toe, ontstond er een sfeer waarin iedereen zich veilig voelde. De bloodsport kwam daarna, als er muziek gemaakt moest worden”, lacht hij. “Dan wil je toch weer de hardste verse hebben!”
Het vertrekpunt dat iedereen die langskwam zich goed moest voelen, past volgens hem bij het initiële idee van de plaat. “Toen ik het met Gee had over de emotie, het onderwerp en de conclusie van deze plaat, kwam er één ding uit; inclusiviteit. We begonnen te praten toen de BLM-manifestaties plaatsvonden. Het begon aanvankelijk als een So So Lobi: Black Lives Matter-edition. Daar hebben we uiteindelijk niets meer mee gedaan, maar dat is wél in de muziek gaan zitten. We willen equality. Daar is hiphop het uitgelezen medium voor. De enige voorwaarde die hiphop stelt, is dat je dope bent, toch? Come as you are and just be a part of it. Dat is ook wat deze tape is: liefde is voor iedereen en niemand mag uitgesloten worden.”
De sfeer, de energie en de dialoog; het zijn de sleutelelementen van de opnamesessies. “Op een gegeven moment had ik het met Adje over de band die we hebben met onze ouders. Vanuit dat gesprek is het nummer Reconnect ontstaan, bijvoorbeeld. We hebben gesprekken met elkaar en verwerken onze gedachten over het onderwerp in onze lyrics. Als er dan op het juiste moment de juiste beat wordt gemaakt vindt een specifiek onderwerp vanzelf de juiste track.” Het levert een album op dat het ene moment klein, soulvol en minimalistisch klinkt, maar het volgende volledig uit z’n voegen kan barsten met funky samples en zware drums.
Eerder dit jaar kwam er, twee grote wereldwijde gebeurtenissen combinerend, een aflevering online van Veel Osso, waarin de Black Lives Matter-beweging werd gesupport. Wegens corona-maatregelen werden veel jongeren bewustgemaakt met een programma dat makkelijk vanuit huis te volgen was, in een tijd dat zij niet konden uitgaan. Winne was er een belangrijk onderdeel van. Uiteraard steunde hij het initatief. “Play your position”, waren zijn letterlijke woorden erin. Hij kent die van zichzelf maar al te goed. Volgens hemzelf is hij de mid-mid, die meeschakelt waar nodig.
“Dit project is letterlijk tot stand gekomen vanuit die uitspraak. In dat gesprek zeg ik ook dat er geen strijd is tussen zwart en wit, maar tussen liefde en angst. Veel journalisten probeerden me toentertijd naar voren te duwen om een plek in te nemen als spokesman. Ik voelde me helemaal niet geroepen om dat te doen. Voor mezelf moest ik uitvogelen hoe in character kon blijven, dus doen wat goed voelt voor mij, en tegelijkertijd het verschil kon maken. Want ik weet dat ik dat kán. Dat is die bruggenbouwer in me. Als we So So Lobi 2 zouden gaan doen, moest ik niet de mensen in de weg lopen die die strijd al jaren wél voeren. Als we de opbrengst van het project kunnen doneren aan de soldaten in de frontlinie, dan is het win win win! En dus hebben we ervoor gekozen om de opbrengsten in een fonds te stoppen. Het zal worden verdeeld onder organisaties die de educatie van jongens en mannen en de bescherming van zwarte meisjes en zwarte vrouwen binnen onze gemeenschap als doel stellen. Hoe tof is het om hen te steunen zodat ze hun werk nog beter kunnen doen?”
Daags voor de releasedatum van het album verscheen de 101 Barz-sessie, waar hij met een aantal artiesten alvast een klein voorproefje van de plaat gaf. Winne rapt erin zij aan zij met Kleine Viezerik (nog steeds even fris als in 2009), ADF Samski en Zwangere Guy, maar het meeste indruk maakt hij met de laatste track. Dat is, zo blijkt nu, de opening van So So Lobi 2. Het is een persoonlijk werk, dat hij met natte ogen de microfoon inrapte. Hij spreekt erin rechtstreeks tot Feis, zijn veel te vroeg overleden kameraad. Net als de shows na diens dood, maken ook de eerste bars van het nieuwe project deel uit van zijn rouwproces. “Ik heb sinds zijn dood geen nieuwe muziek uitgebracht. Hij speelt elke dag een hele grote rol in mijn leven. Ik denk dat dat het eerste is wat de mensen van mij willen weten; waar ik op dit moment met mijn hoofd zit, en met mijn hart. Dat moest ik in het begin tackelen. Dan is het uit de weg, en kunnen we daarna gewoon doen wat we doen.”
Het kostte hem enorm veel kruim om ieder weekend meerdere keren van Rotterdam naar Amsterdam te reizen, studiosessies door te halen tot ’s nachts, in de ochtend pas te gaan slapen en in de middag weer in Amsterdam te staan. Op maandag begon zijn reguliere werkweek weer. “Ik heb hard gewerkt voor de liefde”, zijn dan ook de openingswoorden van de nieuwe plaat. Hij zegt het tegen Solo (Solomon Kifle), van de volgens Winne gedreven A&R-afdeling van Top Notch, die al vroeg in het proces aan wilde haken en de productie en campagne op zich nam. “Maar het resultaat is ernaar”, vertelt Winne blij en opgelucht. “Voor de mensen die het gemaakt hebben voelt het als een warme deken. Die willen we nu delen met het land. We weten dat het een moeilijke tijd is, het lijkt af en toe uitzichtloos. Het is een supergek jaar, maar houd hoop, alsjeblieft. En wees daarbij lief voor elkaar, want dat is wat we nu nodig hebben. Ik hoop dat dit project laat zien dat de good guy kan winnen aan het eind. Goedheid -mensen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden- loont het meest.”
“Elf jaar geleden zagen ze de puurheid van de message niet.”
Hij besluit: “Toen ik dit elf jaar geleden deed, dachten mensen dat het een gimmick was. Ze zagen de puurheid van de message niet. Men kan alleen dingen benaderen vanuit de plek waar ze zelf zitten. Ik ben niets meer dan een spiegel voor je. Als jij gelooft dat jouw intenties goed zijn, geloof je ook dat de mijne goed zijn. Je moet niet kortzichtig zijn en denken dat ik muziek ben gaan maken om een hit te scoren. Ik gaf gewoon uiting aan dat wat mijn ziel vertelde dat ik moest doen. Ik hoop dat men nu, jaren later, inziet van welke pure plek dit initiatief komt. En dat het mensen inspireert om goed te doen.”
So So Lobi 2 is nu uit. Er is een speciaal t-shirt te koop in samenwerking met Patta via deze link. De opbrengsten van de streaming en shirts gaat geheel naar voorgenoemde initiatieven. Stream het voor de lobi:
