Van roem naar armoede
Edumbe 9, Amsterdam Zuidoost, 2007. Terug in de tijd. Eindhoven 1991. Arc-S, 24K. Patsboem. Op zijn top. Van de hak op de tak. En foetsie, weg was hij. Uit het niets in het niets. Weg van alles. Gevlogen, gevlucht. Terug naar rock bottom, hard; Curacao. Zijn geboorte-eiland. Vermist, gemist en vergeten. Een traan gelaten… Staat hij daar opeens, zestien jaar later, weer voor mijn deur. Voor mijn neus. Oude vriend, opkijkend tegen hem. Uitkijkend naar hem. Nu terug. Maar nog lange na niet bij af. Op het moment van de wederkennismaking, zijn verslag van zijn speurtocht ben ik zelf het spoor bijster. Heb ik het idee: ‘weg van hier’. Huwelijkscrisis, cariérrecrisis. Creatievecrisis. Levenscrisis. Crisis. Klem zitten en de drang om te vluchten. Het lef hebben om los te laten en te vallen. Omdat je niet meer kan vasthouden. We lopen naar de fotolocatie, over het fietspad. AQ: “Pas op, auto.”, Arc-S: “Wat?! Hij rijdt gewoon over het fietspad!” Ieder zijn eigen pad, zijn eigen doel. Maar allen op zoek naar dat ene: de essentie.
De naald glijdt door de groef van het vinyl. Meerdere klokken beginnen te luiden. Klokken die men nog steeds kan horen in het centrum van Eindhoven. Op elke willekeurige zondagochtend. Een oproep tot bezinning en rust. Het is het begin van een hiphop klassieker uit 1989: No Enemies het debuut album van 24K. Daarmee wordt Eindhoven tijdelijk het Mekka in de ontpoppende sub-cultuur. Vier talentvolle artiesten: E.N.B., Zar One, DJ Wan 2 en Arc-S (Ramcy Simoons). En één vrouwelijke verkoopster van Bullit Records: Saskia Slegers. Een vrouw met ballen die haar eigen onafhankelijke label startte: DJAX Records.
“People, look at yourself! Your colour doesn’t matter. Be proud of yourself. No one is better. Don’t let violence, poverty destroy your ability! Strive for peace. We have no enemies!” – No Enemies
Over 24K: “We hadden echt een missie. Een ideaal. We wilden signaleren wat mis was in de samenleving, van ongerechtigheid. Het aankaarten. Aandacht er voor opeisen. Mensen aan het denken zetten. Verwoorden wat de straat niet kwijt kon. Bewustzijn creëeren. Dat verpakte we in nieuwe sounds. Voeg daarbij de dynamiek van militante, vernieuwende en soms way out of there beats en je hebt 24K in een nutshell.” Aldus Arc-S. “Het maken van het album was een manier om ons doel te bereiken. Zodra je een pen oppakt, de mic aanzet, dan draag je verantwoordelijkheid. Als je de straat wilt vertegenwoordigen dan draag je verantwoordelijkheid.” In het zwart gekleed met baseball jack en op de rug in goudkleur 24K geborduurd.
Uit Eindhoven kwam ook die andere baanbrekende HipHop groep: D.A.M.N.. Bestaande uit DJ Bass en L-Rock. Verwant met 24K door voormalig bandlid Wan 2. D.A.M.N. stond voor Don’t Accept Mass Notion. En had een mini LP uitgebracht in 1989, met op de b-kant de instrumentale versies, op het label Provogue. DJ Wan 2 ging zijn eigen gang met ENB en Zar One. Eerst met MC Fixx It. Arc-S: “Die kon goed dansen, …en daar bleef het bij.” Arc-S was bezig met zijn eigen groep. TLD: The Living Dream, mijn crew samen met Raymond Gesthuizen aka Kid Sundance. Nu één van de producers van Frank and Dank en al jarenlang de helft van het underground duo Boomoperators. “ENB, Wan 2 en Zar One zagen me bij een gig. En vroegen aan mij of ik in 24K wilde komen. Ze zochten iemand van het kaliber E.N.B..”
“We maakten het album in de Tango Studios, Eindhoven, in een week tijd. We werkten de klok rond. Op een gegeven moment zaten Wan 2 en ik zo uitgeput op de bank voor de TV dat we pas na een half uur doorhadden dat de TV niet eens aanstond!” Het album groeide uit tot klassieker en verkoopt nog steeds. Ter gelegenheid van 10 jaar DJAX Records, werd ‘No Enemies’ op CD uitgebracht. Met daarbij ook de 12" ‘Distribution Of Drugs’. Waarbij Arc-S opmerkt dat hem niks is gevraagd als auteursrechthebbende partij. Arc-S: “…”
Na het droppen van het album volgde de weg naar roem. Ze betraden elk podium dat er maar was. Als jonge honden werkten ze hard. “Als Europese act moest je dubbel zo hard werken dan de Amerikaanse acts. Zij kwamen hier zuipen, blowen en neuken. Gaven belabberde shows. En het publiek pikte het allemaal maar. Doen ze nog steeds!” Het harde werken resulteerde wel in goede shows. Als het voorprogramma van Boogie Down Productions in Paradiso wilde KRS One het voorprogramma inkorten. “Geniale man. Maar niet zo sportief. Hij was nogal geïntimideerd door Wan 2, onze DJ was veel beter technisch onderlegd. En een betere showman dan wat KRS had meegenomen… Wij kregen wel de handen in de lucht.”
“Stepped out of the game on my terms, nigga…
Fuck do I need 15, had mine plus nine, nigga…" – When Fame Turns Into Famine
“Op een zondag stond ik voor 20.000 man te spelen. De volgende dag zat ik in de klas.” Een wereld van verschil waar het moeilijk bleek te zijn om met beide benen op de grond te blijven staan. Het drukte zwaar op de schouders van de jonge mannen. Ieder zijn eigen demonen. Arc-S kon niet omgaan met de roem die het met zich meebracht: “Mijn middelbareschool lukte nog net met de hakken over de sloot. Mijn HBO studie Tolk/Vertaler Japans liep binnen no time stuk.” Voor hen was er geen begeleiding. En was de balans in het vrijlaten van het creatieve proces en de juiste begeleiding om tot de juiste keuzes te komen ver te zoeken. “Jonge mensen moeten begeleid worden in hun keuzes. Dat ze hun kunst weten om te zetten in een onderneming voor hen zelf. Dat ze zich voorbereiden op de carrière na hun muzikale loopbaan.” Nu is tegelijkertijd zijn klacht dat het te veel doorgeslagen is: “Alles draait nu om het marketingplan. Wat verkoopt? Dat gaan we maken!” In zijn nieuwe uitgave, When Fame Turns Into Famine, vertolkt hij zijn gevoelens hoe hij van roem naar armoe ging. Hoe het vasthouden aan je eigen waardigheid en integriteit makkelijker gezegd is dan gedaan.
En toen in 1991, kreeg ik een telefoontje van Ciondra, zijn zusje. Of ik wist waar Ramcy was. “Hij wordt vermist!” Van de aardbodem verdwenen. Arc-S: “Ik ben daar heen gegaan [Antillen, red]. Patsboem. Van de ene op de andere dag. Weg was ik. Eerst opgevangen door familie. Maar toen moest ik mijn eigen boontjes doppen. Want de familie die mij opving kon die extra financiële last niet blijven dragen. En dan? Er heerst daar echte armoede. Een zeer klein gedeelte is machtig rijk. Maar het gros is echt arm. Wat doe je dan? Ik kon niks. Ik had geen opleiding. Ja, ik kon leuk rappen… Maar welke papieren had ik? Wat kon ik doen met mijn handen? NIKS!”
“Dus ik werd ober.” Een lange stilte volgt. "Komt er een rijk gezin binnen. Met zo’n dik klein ventje. “Hé, laat die zwarte nog wat drinken halen…” Omdat ik degene was die naar de bar moest lopen. Nou dan kijk je dat aan. En ja, ik zou opletten met hoe ik de mensen behandel die voor mij mijn eten en drinken klaarmaken. Achter de schermen kunnen veel dingen gebeuren."
Terug bij af op zijn geboorte eiland. “Juist die dingen waarvoor ik zo vocht tijdens mijn muzikale carrière hebben zo weinig betekenis na mijn artiestenbestaan gehad. Als ik al die dingen niet weet te koppelen aan een opleiding. Hoe staat het op mijn C.V.? Wat ik uiteindelijk heb gedaan? Als artiest heb je commerciële talenten. Want je verkoopt iets. Dat truukje kon ik ook inzetten voor een bedrijf.” Tien jaar later is hij terug in Nederland. “Nu heb ik een commerciële functie. Een nine to five.” En gaat hij met een auto van de zaak op in de massa zoals velen.
Met DJ Wan 2 klikt het meteen weer. Ze deden een reünie show op Planet Rock. “We hadden niks geoefend of zo. Maar de chemie was er meteen weer.” In zijn vrije tijd bezig met muziek en sinds kort weer naar buiten tredend. Zijn eerste uitgave: When Fame Turns Into Famine (Famine = hongersnood) die hij meenam naar de uitzending van Lijn 5 met Deams en All Star Fresh. Waar het commentaar op zijn nieuwe track bestond uit een lange stilte. Het is dan ook geen makkelijk toegankelijk nummer.
“Ik heb altijd veel respect gehad voor All Star. Muzikaal en financieel heeft hij veel bereikt. Het draait niet om het resultaat, maar om de essentie van de artiest. Als een man die van niemand iets hoeft aan te nemen, maar toch openstaat, praat en luistert. Wel respect geeft. Dan zie ik de mens achter de artiest en dan weet ik, dat het goed zit.” Momenteel kan hij geheel zonder verplichtingen en verwachtingen langzaam zijn eigen ei weer kwijt. Broeden op nieuwe geluiden en creaties. Met het internet om zijn album gratis te verspreiden zodra het af is. En een nieuwe fanbase opbouwen.
Arc-S. “Drie willekeurige letters uit zijn voornaam (Ramcy) met de kapitale S van zijn achternaam (Simoons).” Vaak aangezien als de afkorting van Architect. Echter dekt de naam het beestje beter dan wie dan ook van te voren had kunnen bedenken.
“Mijn grootste blunder…” Het leven gaat met vallen en opstaan. Als je niet durft te vallen, dan durf je ook niet los te laten. Een kleine anekdote, zo illustrerend voor zijn leven. Terwijl hij het mij vertelt lig ik helemaal in een deuk. Het geheel kan ik me levendig inbeelden. En tegelijkertijd zo angstig dicht bij mijn eigen geestelijke gesteldheid. "Bij een groot concert stonden we op een heel hoog podium. Met de mensen diep verweg beneden. Dus ik sprong van het podium. Ging de mensen groeten. Op en neer rennend, handen schudden. Ondertussen denkend: “Fuck! Hoe kom ik in hemelsnaam weer terug op dat podium?!” Het was een stuk hoger dan ik dacht."
Is zijn woorden spreekt een gevoel van boosheid. Dat hij te weinig respect krijgt voor zijn aandeel in de Nederlandse HipHop geschiedenis. In het standaard werk, Van Brooklyn Naar Breukelen, over de Nederlandse scene wordt 24K geciteerd door anderen die er toe doen. Maar komt de band zelf niet zodanig aan bod dat het eer doet aan de vier mannen van 24K. D.A.M.N. komt er ook armoedig van af. Wat weer het onderwerp vriendjespolitiek en eerlijkheid ter sprake brengt. Het blijft draaien om wie je kent: je netwerk. En veel minder om wat je kan, wat is je werk? Zijn, Arc-S’, plaats verkrijgen in de geschiedenis die hem recht doet, moet hij opeisen door er weer toe te doen in het heden. Maar volgens wie er weer toe doen? Hij durfde te vallen, te leven. No Enemies.
