Stretch & Bobbito boden een podium aan grote taalkunstenaars

Eind oktober waren de legendarische radiomakers Stretch Armstrong en Bobbito Garcia in Rotterdam om hun film te promoten. De recensie van de film heb je onlangs op HIJS kunnen lezen. Na de film en de openbare Q&A konden we de mannen nog even interviewen.

“Een shout out van Buckshot… mijn dag kon niet meer stuk!”

De eerste keer dat ondergetekende de namen Stretch Armstrong en Bobbito hoorde in een nummer was de klassieker Who Got The Props van Black Moon in 1993. Dat was ook daadwerkelijk de eerste keer dat ze een ‘shout out’ in een track kregen, vertelt Bobbito. “We vonden het heel tof maar waren best wel verbaasd eigenlijk. Buckshot had mij namelijk zijn demo gegeven toen ik A&R bij Def Jam was. Ik heb toen laten weten dat ik de tracks niet goed genoeg vond. Ik mocht Buckshot als persoon echter graag, dus ik was heel blij toen ik met Who Got The Props hoorde hoe goed hij en de groep waren geworden. En dan ook nog een shout out? Mijn dag kon niet meer stuk!”

Stretch Bobbito 05

Bobbito is altijd meer op het tekstuele aspect van hiphop gericht geweest dan Stretch. In de tijd van de radioshow werd hij wat dat betreft op zijn wenken bediend. “Zowel de artiesten als de meeste luisteraars waren destijds heel sterk gericht op lyricism. Het was eigenlijk ’cool’ om slim te zijn en een groot vocabulaire te hebben. Tijdens het maken van de film hebben we Big L’s schrijfblok mogen bekijken. Op één pagina had hij 30 woorden staan met weer 30 woorden ernaast die daarop rijmden. Deze gasten waren architecten, perfecte taalbeheersing en kunst was echt een doel op zich. Mooi dat wij een podium aan deze kunstenaars hebben kunnen bieden.”

Stretch Bobbito 06

Het pre-internet hiphoptijdperk is paradoxaal. Aan de ene kant gaat alles vandaag de dag veel sneller en is het vluchtiger. Maar aan de andere kant was hiphop voor 1995 nog volop in ontwikkeling en leek de muziek haast per maand te veranderen. Stretch: “Na 1995 had ik niet meer het idee dat er radicale ontwikkelingen plaatsvonden in de muziek. Natuurlijk kwam er nog steeds veel goede muziek uit maar alles was meer gestandaardiseerd.” Bobbito: “Persoonlijk vind ik dat hiphop in de vroege jaren 90 de hoogste vorm heeft bereikt. Alles daarna heeft in het doel gestaan van dat niveau opnieuw bereiken. Dat zeg ik echt niet om dat ik een chagrijnige oude man ben. Ik was in die periode al rond de 25 en dus bepaald geen beïnvloedbare puber meer, die van alles onder de indruk was. Het was gewoon echt de golden era.”

“Hiphop heeft in de vroegen jaren 90 al de hoogste vorm bereikt.”

In 1993 schreef Bobbito in zijn column in Rap Pages dat O.C., die toen nog niet getekend was, hoe dan ook een van zijn favoriete mc’s aller tijden zal zijn. Daar staat hij nog steeds achter. “Absoluut! Zijn verse in de film is van zo’n ongekend hoog niveau… Het maakt me echt niets uit dat hij nooit een grote ster is geworden. Hij is een van de allerbeste mc’s ooit wat mij betreft.”

Stretch Bobbito 04

Toen Bobbito en Stretch hun eigen shows gingen doen draaiden ze andersoortige muziek. Stretch had wat minder aandacht voor lyrics, terwijl Bobbito zijn vizier duidelijk op tekstueel sterke undergroundartiesten richtte. Niet alleen afkomstig uit Amerika trouwens. “Ik kwam op allerlei plekken in de wereld en vroeg altijd naar dope lokale tracks. Zo was ik ook een paar keer bij Fat Beats Amsterdam en daar lieten ze me What I’m Not van The Proov horen. Ik vond het een sterke track en heb het geloof ik wel een maand of twee gedraaid. Looptroop heb ik ook regelmatig gedraaid, heel dope crew. Sowieso props aan Europa.”

Geplaatst door bowie op 28 december 2015