Toen jullie bezig waren met het opnemen van Odeur de Clochard werden jullie door Warner Music op straat gezet.
Llewy: Door hem… (lachend wijzend naar de persoon die zich in een kantoor achter ons bevindt. Hij doelt op Menno, de A&R manager van Boris, die Relax het slechte nieuws meedeelde)
Wat voor effect heeft dat op de band en op de plaat gehad?
Llewy: Nou, helemaal niks. Zes maanden voordat de media het überhaupt wist, wisten wij al dat het zou stoppen. Ze hebben ons echt onwijs cool op tijd ingelicht, vandaar dat we nog naast elkaar kunnen zitten. Iedereen had nog tijd om een andere platenmaatschappij te zoeken en uiteindelijk was er niks aan de hand. Op het moment dat we die interviews op TV en radio gingen doen van: “Shit, we zijn weg”, wist iedereen eigenlijk al bij welke platenmaatschappij we zouden gaan zitten. Het was van tevoren al allemaal duidelijk.
Wat was het uitgangspunt dat je had voor het album?
Llewy: Het enige uitgangspunt dat we hadden is dat we moe worden van heilige hiphop huisjes en dat we ons eigen ding wilde doen. Ik heb het album samen met de bassist Burdell gemaakt en we hadden één regel; alles wat we maakten moesten we alle twee tof vinden. Als hij een nummer niet cool vond wat ik had gemaakt, terwijl ik alles al had afgemaakt en geschreven, dan niet. We hadden geen zin om een gulden middenweg te vinden, want daar houd ik niet van.
Ik hou er niet van om zeg maar hetzelfde album af te leveren. Weer gewoon een live album en that’s it… Ik zou er echt heel moe van worden om dat te doen. Dus vandaar dat we dat ook niet gedaan hebben. Want we wisten wat we niet wilden doen; hetzelfde maken als Live At Panama. Dus vandaar dat het ook een studio album geworden is.
Ben je tevreden over het succes van Odeur De Clochard?
Llewy: Nee, ik ben nooit tevreden over het succes. Ik ben wel tevreden over hoe het nu met Relax gaat, maar meer mensen moeten het album kopen. Het is toch niet zo makkelijk als wij gedacht hadden uiteindelijk. Wij vinden het natuurlijk helemaal geweldig en hadden zoiets van “Dit is het, weer een stap verder.” En dat is het ook wel, maar als je nu hoort wat voor hiphop er op de radio gedraaid wordt… Dat is niet wat wij doen. Misschien zijn we weer een stap vooruit. En dat vind ik ook helemaal cool, want hoe wij live spelen is gewoon niet normaal. En dat is ook altijd ons ding geweest. Ik denk dat mensen ons ook gewoon moeten leren kennen. We verkopen ook een heleboel platen bij optredens, want op het moment dat mensen ons zien spelen denken ze: “Oh shit ja, het is echt te gek.” En dan blijkt het album weer een andere draai te zijn dan het live optreden. Je moet het echt alle twee ondervinden.
En de promotie door Universal, is die nu wel beter dan met Warner?
Llewy: Warner was helemaal niet slecht daarin hoor, absoluut niet. Het is nu ook niet beter. Het enige verschil is dat ik nu mijn eigen label heb dat gelicenseerd is aan Universal. Ik zit er nu nog meer bovenop zeg maar. Omdat we er zelf diep in zitten, kan er ook eigenlijk niets fout gaan. En als het dan fout gaat, dan heb ik het ook zelf gedaan. Universal is erg relax gezind, dus het is een goede wisselwerking tot nu toe.
Dus het is niet zo van wat ze vaak zeggen, bij een major label wordt je vaak naar één kant gedreven?
Llewy: Ik sprak laatst nog iemand, die had ik op de mail en die zei van: “Ja, ik ga niet naar een platenmaatschappij, want dan moet ik vast iets anders doen. Dan moet ik andere muziek maken.” Ik zei van: “Wie bepaalt dat, dat bepaal je toch zelf?” Een platenmaatschappij tekent jou omdat ze jou leuk vinden, niet omdat ze zoiets hebben van: “Die jongen gaan we helemaal kleien in een nieuw poppetje.” Dat zijn ook van die heilige hiphop huisjes waar iedereen zich maar aan vast blijft houden. Zo bizar, maar goed.
Het vertrek van drummer Jonas, gitarist Niels en DJ Elected is opgevangen. Hoe zijn de nieuwe bandleden bij jullie terecht gekomen?
Llewy: De trompettist hebben we gevonden toen we de opnames in gingen. Heel veel beats waren al af, maar we hadden zoiets van: “Er mist iets.” Toen hadden we eerst in een kroeg Joseph Bowie gevonden, die oude gast van Defunkt. En toen op een gegeven moment wist Burdell een trompettist en hadden we zoiets van: “Laten we dat een keertje checken.” Hij heeft een keer voor ons gespeeld, toen hadden we allemaal lijntjes verzonnen en had hij zelf ook wat ideetjes. Op een gegeven moment hadden we binnen één dag iets van vier of vijf tracks al af. Toen heb ik hem nog een keer gebeld en gevraagd van: “Wat denk je ervan op bij Relax te komen spelen?” En toen kwam het verhaal dat hij al jaren fan bleek te zijn, dus dat was wel erg grappig.
De drummer Satin zit er echt al iets van anderhalf jaar bij. De oude drummer had ik gewoon geen zin meer om mee verder te werken, punt. Ik kende Satin al van Tasha’s World waar hij eerst speelde, en bij Anouk natuurlijk. Ik vond altijd dat hij aaide, dat hij zachtjes sloeg. Toen kwam hij bij ons op de auditie en hij heeft vier maten geslagen en iedereen was meteen verkocht, het was klaar. In the pocket, dus dat was te gek.
In een interview met LiveXS las ik dat jullie sommige nummers van Odeur de Clochard nog niet live konden spelen. Hoe is dat inmiddels?
Llewy: Het is meer ook ‘wilden spelen’. Die producties zitten zo vol. Op een gegeven moment zaten er tachtig sporen op een track. Tijdens de eerste shows hadden we een computer sampler meelopen, wat tegenwoordig veel acts hebben, waar geluiden en stemmen op zaten. Dat hebben we één show gedaan en het was echt helemaal niks. Tijdens die show hebben we dat ding uit gedaan, zo van “Fuck it, we gaan het anders aanpakken” en we hebben gewoon een heleboel dingen geremixed en er drum ’n bass stukjes aan gemaakt.
Jullie geven af en toe een show in het buitenland, hoe slaat het nieuwe album daar aan?
Llewy: We zijn nu heel hard bezig om de platenmaatschappij de wereld van Relax in te laten stappen. Maar qua spelen gaat het echt heel erg goed. We komen net terug uit Italië, Frankrijk, Zwitserland… Ik weet het niet eens meer. We zijn in ieder geval veel aan het spelen. Hebben allemaal op jazz festivals gespeeld. Het is overal de mensen overhalen. En dat werkt keer op keer. Dat is gewoon goed. Alleen nu moeten de platenmaatschappijen dus ook hun steentje bij gaan dragen in ieder land. Universal is wel gewoon een major, dus die hebben ook in ieder land gewoon de 50 Cents, de Eminems. We hebben ook iedere keer gewoon zelf platen mee genomen. We hadden laatst in Italië tweehonderd platen mee, en die waren ook allemaal in één keer uitverkocht. We doen het gewoon op die manier. Maar we zijn wel aan het checken dat het ook bij de labels neer wordt gelegd. Ik ga morgen ook naar Italië om afspraken te maken met mensen.
Tijdens optredens in het buitenland, merk je dan dat muziek anders wordt beleefd in het buitenland, vergeleken met Nederland?
Llewy: Nee, op zich nog niet. De beleving in Nederland is gewoon hetzelfde weet je, die mensen gaan helemaal buck wild, gaan helemaal uit hun dak. Dat is puur om het gevoel en de vibe. En in ieder land is dat hetzelfde.
Tijdens live shows speel je zelf zo nu en dan gitaar. Hoe is dat zo ontstaan?
Llewy: Dat doe ik al jaren. Ik ben eigenlijk gitarist. Bij de eerste band had ik een gitarist en nu niet meer. Ik houd heel erg van rock dingen, dus op een gegeven moment dacht ik van: “Ja, laat ik het gewoon zelf een keer oppakken.” En Burdell zei van: “Doe het gewoon zelf.” En ik vind het ook echt te gek om dat weer te doen. En het geeft ook meer dimensie eraan. Het is gewoon iedere keer dat er andere dingetjes gebeuren. Gitaar spelen is ook erg leuk en het voegt wat toe aan de live waarde van de show.
Op 13 augustus zijn jullie de openingsact voor Kane’s strandshow in Almere. Verrassende combinatie, aangezien jullie een heel ander soort muziek maken. Hoe is dat tot stand gekomen?
Llewy: Ik ken sowieso Dennis en Martijn, Dinand een beetje. Ik weet dat ze Relax erg tof vinden, plus dat wij ook nog bij AT zitten. Dus op een gegeven moment, als je dan toch zo’n grote show geeft, zet dan ook meteen de beste live band van Nederland als supportact neer.
Een uitverkochte show, 33.000 man, wat verwacht je ervan?
Llewy: Dat was wel grappig, ik kreeg een mailtje van 3 fans… Zij hebben namelijk echt fanatieke fans, wat eigenlijk ook heel cool is aan de ene kant. Maar die hadden dus een vragenlijstje opgesteld van: “Wat denken jullie dat de Kane fans van jullie vinden?” Dat was meteen ook de eerste vraag. Die stappen er dus al zo in. Ik had gelijk geantwoord en toen werd het ook gelijk een andere emailwisseling. Ik denk namelijk zelf dat als mensen het zien… Bij Relax is het gewoon “zien is geloven.” Het is niet anders. Op jazz festivals kan het, op de Pinkpops waar we staan kan het. Ik denk dat het hier ook niet anders zal zijn. Alleen, ik hoor altijd van bands van: “Het moeilijkste wat je kan doen is support act spelen.” Maar ja, voor mij is het altijd een race. Als ik zo’n support act van iemand ben dan is het mijn bedoeling om over die band heen te gaan. Dat is de enige instelling die ik daarbij heb. En ja, dat lukt vaak. Ik ben benieuwd hoe het hier gaat hoor, ik bedoel, het zijn 33.000 Kane fans. Maar het is wel een goede uitdaging.
Ik sprak laatst de mannen van Kane, ze vertelden me dat ze het een uitdaging vinden om voor hun shows de meest aparte locaties uit te zoeken. Op welke plek zou je graag een keer staan met Relax en waarom?
Llewy: Dan zou ik het toch over Engeland hebben. Royal Albert Hall ofzo, dat soort grappige dingen. Dus dat ga ik maar doen dan. Wat ik altijd wilde doen, als je in een bandje zit, je hebt gewoon een paar grote festivals waar je wil spelen en je wil in je eigen stad je ding doen. Nou dat hebben we gedaan hier op de Grote Markt, daar was een podium waar we hebben gespeeld. En de Lowlands, de Pinkpops en de North Sea Jazz. Dus in Nederland zijn we wel een beetje klaar daarin. Vandaar dat ik graag wel in Engeland een ding neer zou willen zetten.
Ik heb begrepen dat je graag shows van nieuwe en onbekende artiesten bezoekt. Heb je op hiphop gebied nog wat leuks ontdekt de afgelopen tijd?
Llewy: We hebben net een nieuwe jongen getekend bij ons. Findel heet ie, maar dat is geen hiphop. Het is een soort electro pop. Want wij doen ook The Sheer, dat soort dingen. Maar het laatste nieuwe hiphop ding wat ik gezien heb… Sowieso dat Opgezwolle en Kubus ding is het laatste vette ding wat is uitgekomen. Dus dat vond ik echt heel dope. Pete (Pete Philly) heeft een nieuw album uit. Ik vind Pete een dope MC, maar ik vind het album gewoon niet dope. Dat Kubus ding omdat het ook een vernieuwend ding is. Het zit nog wel erg in de hiphop hoek, maar meer omdat gewoon Sticks en al die gasten erop zitten. Maar ik vind het wel dope. En ik moet zeggen, ik ben we altijd erg gecharmeerd van DAC, dat vind ik gewoon dope. En die is ook echt één van de dopeste MC’s van Nederland. Wat ik sowieso grappig vind is waarom het nu niet lukt op dit moment, terwijl alle Nederlandstalige dingen op dit moment best wel boomen. Maar DAC lukt het gewoon niet. Ik gun het hun echt. Ik hoorde laatst dat er een nieuw soort hiphop ding was… Nee, dat was een R&B zanger ofzo…
Big Boy Caprice ofzo?
Llewy: Nee, want dat is alweer een tijdje uit toch. Ja, ik heb het album nog niet gehoord. Ik vind Big Boy een aardige gast, die heeft op ons eerste album ook mee gedaan. Alleen ik had een tijdje geleden een concert van hem gezien en dat vond ik zo van “Oh okay” weet je wel. Ik heb het nog niet goed gezien.
Hoe vind je de huidige staat waarin hiphop verkeerd?
Llewy: Ik vind het jammer dat iedereen zich aan die heilige hiphop huisjes houdt. Ik sprak een keertje met Pete, en iedereen lijkt wel bang om niet meer dope genoeg gevonden te worden door hiphop heads. Fuck a hiphop head weet je, het maakt mij echt helemaal niks uit. Ik doe gewoon mijn ding en als mensen het niet dope vinden, dan vind ik het goed. En als je niet wil komen kijken, is het nog beter. Het maakt mij niet uit. Waarom moet je met de regels van anderen je ding maken? Het grappige is ook dat veel mensen zeggen van: “Ja, op je eerste album heb je geen diepgang” en dit en dat. Ik zeg dan: “Ja, maar Live At Panama was een live album, een feestplaat, punt.” En het tweede album, zeg ik van: “Heb je dat geluisterd?” “Ja, ja, ik hoorde dat liefdesliedje ‘2-gether’.” Dan denk ik van: “Ja, je hebt echt niet geluisterd.” Want ‘2-gether’ is een nummer wat over een stalker gaat. Je dacht dat je dat eerste album van Llewy had gehoord, dus had je de rest ook al gehoord. Maar dat is gewoon niet zo. Odeur de Clochard bestaat gewoon uit verschillende verhaaltjes, die meer dubbele bodemdingetjes erin hebben, maar gewoon wel verder gaan dan de dingetjes die er op het eerste album waren. En ik vind het gewoon jammer dat mensen zich aan die regeltjes houden weet je wel. Wie bepaalt die regeltjes? Ik vraag me soms weleens af, is er stiekem ergens in Nederland een hiphop raad die ik niet ken, die zegt van: “Jongens, jullie moeten dat doen, en dat is dope, en be real, en dat is cool.” Dat snap ik niet. Dus ik heb daar ook niks mee. Terwijl ik hiphop echt te dope vind. En ik vind het echt cool dat, sowieso, om het effe in een hokje te plaatsen, dat urban gevoel dat er nu is. Waar iedereen nu trouwens ook heel moeilijk over doet. Maar wat maakt het nu uit? Als er geen hokje is, dan kan ook niemand het vinden. Zo simpel is dat. Want je kan wel zeggen: “Ik maak hiphop delicious” bla bla bla… Ga dat maar zoeken bij de Free Record Shop. Dat is er niet. Dat er een hokje urban is, wat maakt dat uit? Zolang jij jezelf bent, dan ontstijg je dat hele plaatje toch wel. Maar ik vind het wel cool dat die gasten zoals Lange Frans, Baas B, DAC het allemaal zelf doen.
Ze krijgen nu wel de kans.
Llewy: Precies. En zelfs de K-Libers, tot de Opgezwolles, tot de Pete Phillys. Dat is gewoon wel allemaal cool dat iedereen zijn ding doet. Je hoeft niet van iedere vorm van hiphop te houden. Ik vind niet alles dope en dat hoeft ook niet. Maar het is wel cool dat iedereen zijn ding kan doen. En daar moeten mensen het gewoon een keer bij laten. Wat wel heel cool zou zijn is als men elkaar een keer zou gaan steunen. Ik denk dat dat de reden is dat Nederland nooit verder gaat of groter wordt in de hele hiphop scene. Want iedereen denkt dat het groot is, maar uiteindelijk zijn er volgens mij vijftien acts die hiphop maken en die een beetje bubbelen en dingetjes doen en verder is er niets. Iedereen in de States kan lachen om de G-Units en de Eminems omdat het commercieel is, want het is gewoon hiphop-pop… En dat maakt ook niet uit, want die gasten helpen elkaar wel omhoog. Of dat een Busta Rhymes stiekem op The Game staat, weet je wel. Dat soort dingen gebeuren er, en nu gebeurt dat niet want iedereen houdt gewoon zijn eigen click en dat is gewoon zonde.
Nu even iets heel anders, klopt het dat er weer een nieuwe DVD aan zit te komen?
Llewy: Ja dat klopt. Twee weken geleden op North Sea Jazz hebben we een live DVD opgenomen en een nieuw live album. We konden het niet laten. Dus het komt er wel aan. We wilden het doen omdat de nummers live ook wel anders zijn dan op de plaat. De DVD komt eraan, maar ik denk dat het wel begin volgend jaar wordt ofzo.
De onlangs uitgebrachte single “No Sunrise” is een samenwerking met Boris. Waarom heb je hem benaderd om mee te werken aan deze track?
Llewy: De man hierachter, Menno, deed de A&R voor de eerste plaat van Boris. Toen raakten ze aan de praat over wie wat zou produceren en Burdell en ik hebben toen drie nummers voor…(wordt onderbroken door Menno)
Menno: Wel de waarheid vertellen hè, waarom vertel je altijd van die bullshit verhalen?
Llewy: Nou, vertel het zelf.
Menno: Dat is eigenlijk heel simpel. Zij hebben drie tracks geproduceerd voor het album van Boris. Het verhaal dat ie uit Idols kwam is bekend. We hadden een laan van productieteams en songs enzo, de meeste heb ik in de prullenbak geveegd, omdat ik het anders wilde doen. Eén van de dingen die ik wilde doen was hun (Relax) als productieteam inschakelen, omdat ik daar vertrouwen in had. Dus hebben ze drie songs gedaan en dat klikte heel erg. En Boris wilde eerst in Haarlem gaan wonen en komt hier over de vloer en zo is de connectie eigenlijk ontstaan.
Llewy: En toen was ie hier een keer en hoorde ie die beat en zei ie van: “Nou daar wil ik wel op meedoen.” We hadden al best wel veel met hem. Ook met zijn nieuwe album zijn we alweer een beetje aan het schrijven. Jac (Jacqueline Govaert van Krezip) idem dito, die kwam op de koffie. En Stuurbaard Bakkebaard vind ik gewoon een hele dope band. Daar kwam Menno ook weer mee. Dat nummer is het enige nummer op het album dat een sample had. Maar we konden er niks mee doen, omdat we het wel op en neer wilde laten bewegen. En toen hebben we het hun uiteindelijk laten naspelen, omdat dat eigenlijk perfect bij hun paste.
Heb je nog wat te zeggen tegen de bezoekers van Hiphopinjesmoel.com?
Llewy: Koop het album en kom vooral een keer kijken. Al die hiphop heads, kom vooral een keertje kijken. Omdat het echt dope is. Ik weet dat het een ander ding is en volgens die hiphop raad in Nederland niet typisch hiphop is, maar het gaat gewoon een andere richting op.
