RA The Rugged Man

‘What does that t-shirt stand for, the amount of candybars you ate before the show?’ VSOP rapper Tim moet zelf ook lachen om de opmerking die R.A. The Rugged Man over zijn Jordan t-shirt, met daarop een grote 23, vanaf het podium naar zijn hoofd slingert. Rugged Man is volledig in zijn element: hij schreeuwt, springt, stript, schopt, slaat, smijt en entertaint de volledige LVC. Op het podium lijkt R.A. een hele andere man dan de persoon die ik die middag ontmoette op Amsterdam Centraal Station.

‘You my guy?’ vraagt een lange, behaarde Amerikaan met een buikje me. Hij ziet er wat shabby uit. Zijn haar zit in een paardenstaart onder een pet. Hij draagt een groen, binnenstebuiten gekeerd Fruit Of The Loom t-shirt, een Ecko joggingbroek en versleten werkschoenen. Met enig tempo loop ik over het perron zijn kant op. Door vertraging van Rugged Man’s trein en het onduidelijke omroepsysteem van de NS was het even zoeken, maar toch wist ik nog op tijd het juiste spoor te bereiken. Een kleine minuut later worden we vergezeld door mijn partner in crime, Zino. R.A. vraagt of we kunnen helpen met zijn tassen, een grote koffer en een groot uitgevallen sporttas; beiden vallen onder de categorie flink zwaar. De New Yorker klaagt over het gewicht. De wieltjes van de koffer zijn gebroken tijdens de vlucht van New York naar Europa en nu zeulde hij al een tijdje met twee loodzware tassen rond, hij was moe en zijn rug was kapot. Als we in de rij voor de kaartautomaat staan volgt de officiële introductie. Met Zino’s naam heeft hij weinig moeite, maar zoals bij veel Amerikanen wordt mijn naam (Maarten) verbasterd tot Marty. De rij mensen voor ons beweegt langzaam en R.A. neemt de tijd om eens om zich heen te kijken. Vrijwel elke jonge vrouwelijke voorbijganger wordt uitgebreid en van top tot teen bekeken. Na het switchen van automaat en het kopen van een kaartje slepen we de bagage naar de andere kant van het station en stappen in de trein naar Leiden.

‘I wonder what happens if I put this on a chick’s clit.’ R.A. houdt met een grijns een potje geïmporteerde Thaise tijgerbalsem in de lucht. Het potje komt uit een plastic zakje van de Amerikaanse supermarktketen 7-Eleven, dat tijdelijk dienst doet als toilettas. R.A. schudt het leeg in zijn tas. Naast de tijgerbalsem vallen een tandenborstel, een scheermesje en een aantal potjes pillen uit het tasje. ‘Voor m’n rug,’ bekent hij. Rugged Man is bezig met een kleine tour door Europa; de trein die hem deze middag in Amsterdam afzette had als vertrekpunt Stuttgart. In Duitsland had hij meteen wat familie (oma en neven) opgezocht. Zijn moeder is een Duitse, iets waar zijn opa van zijn vaders kant hem nog graag mee pest. Het kan R.A. niet veel schelen dat zijn opa waarschijnlijk fout was in de oorlog, hij is het zelf immers niet. Rugged Man komt verrassend rustig over, waarschijnlijk is hij nog moe van de reis en de show van gisteravond. Een show die, tegen de wil van Rugged Man, uit de hand was gelopen. Tijdens de show schopte hij een van de fans tegen de grond, en die kwam met zijn vrienden na de show verhaal halen. Rugged Man, die naar eigen zeggen probeert zich wat meer volwassen te gedragen, had de jongen een handtekening gegeven en dacht dat het daarmee klaar was. Toen de vrienden van de jongen maar terug bleven komen raakte hij langzaamaan gefrustreerd en toen een fles zijn richting op vloog had hij het gehad. Rugged Man greep zijn kruk en smeet deze richting zijn “belagers”. Security moest tussenbeide komen om de boel te sussen.

‘I could’ve banged this bad ass bitch in Oslo, but C-Rayz cockblocked me.’ We zijn inmiddels de trein uit en zitten in een Chinees restaurant tegenover Leiden Centraal Station. R.A. eet het liefst lokale gerechten, maar aangezien de Nederlandse pot vooral uit wintervoer en snacks bestaat hebben we het dichtstbijzijnde restaurant maar gepakt. R.A. bestelt een kipgerecht met nasi, wat thee en loempia’s bij de serveerster die perfect in het stereotype Aziaat past (‘Nasi, bami of witte lijst?’). Als het over dames gaat heeft R.A. een flinke koker vol verhalen. Eerder in de trein vertelde hij al over zijn Duitse stalker, maar aan tafel komen de echte verhalen naar boven. Met enige trots vertelt hij hoe hij op een avond drie Poolse meisjes verschalkte, waaronder één vlak voor het optreden, wat zijn performance overigens niet ten goede kwam. Lichtelijk teleurgesteld vertelt hij over de dame die hij in Oslo scoorde: ‘Ze was niet lelijk, maar niet zo spectaculair als de andere twee.’ Daarmee doelt hij op twee andere inwoonsters van de Noorse hoofdstad waar hij een kans bij maakte. De eerste was een prachtige Noorse die hij een jaar eerder ontmoet had. Haar vriend maakte het haar iets te moeilijk om haar favoriete rapper te ontmoeten, dus moest hij haar van de lijst schrappen. Backstage ontmoette hij nog een Noorse schone, maar collega C-Rayz Walz deed een goed staaltje cockblocking. ‘C-Rayz is echt irritant. Aardige gast maar hij wil altijd de aandacht hebben. Als je hem ontmoet vind je hem tof, maar zodra je langer dan een dag met hem optrekt gaat ie je irriteren.’ Over tourmaatje Reef The Lost Cause was hij een stuk positiever. Rugged Man omschreef hem als een van de aardigste rappers, zo aardig dat het hem serieus verbaasde.

‘Prince Paul and I are doing an album, we’re still thinking about the concept though,’ vertelt de rapper als we hem naar zijn muzikale plannen vragen. ‘We ontmoetten elkaar in een vliegtuig en spraken over een samenwerking, zonder echt iets vast te leggen. Na een tijdje komen ineens allemaal mensen naar me toe met vragen over die samenwerking. Blijkt Prince Paul in interviews al over het project te praten. Toen heb ik hem maar opgebeld en hebben we het officieel gemaakt.’ Verder zal R.A. te horen zijn op het aankomende Jedi Mind Tricks album (‘Ik heb een vettere verse dan wie dan ook op die plaat.’), en wordt er gewerkt aan een album samen met JMT frontman Vinny Paz. Waarschijnlijk komt er ook nog nieuw materiaal uit op het Nature Sounds label. Donkere kant van het maken van muziek is volgens Rugged Man de journalisten. ‘Mijn album is gerecenseerd door mensen die er niet eens naar geluisterd hebben. Het was de bedoeling dat er een track met Saigon en Jean Grae op zou komen. Deze stond ook in de originele tracklist die o.a. naar magazines werd gestuurd. De track verscheen niet op de plaat, omdat de producer meer geld wilde hebben. Vervolgens zeikt die gozer mijn album af, maar noemt die track een van de beste underground tracks in tijden. Ik heb hem opgebeld. Hij zei dat hij de track toch in bezit had, maar toen ik hem vroeg die track naar mij op te sturen krabbelde hij terug.’ Ook magazines, internetgeruchten en fora frustreren hem. ‘In Duitsland kwamen ze me vertellen dat ze gelezen hadden dat ik zwarten haat. Ik heb tracks met Killah Priest, Masta Killa en Timbo King op m’n album, ik hing altijd rond met Biggie, hoe komen ze er op! Net als dat neppe Biggie interview waarin hij zogenaamd zegt dat hij alleen met mij werkte voor het geld. Waarschijnlijk geschreven door een fan die het niet uit kon staan dat Big zoveel met mij rondhing.’

’I’m thankful for what I’ve got,’ antwoordt R.A. op de vraag of hij zijn droom leeft. R.A. geeft aan dat het bekende gezegde dat je pas weet wat je hebt tot je het kwijt bent, absoluut waar is. ‘Door die last aan m’n rug leer ik waarderen hoe geweldig het is dat ik er normaal geen last van heb.’ Voor iemand die zowel de absolute top als de absolute bodem van het leven heeft gezien, is het een logische uitspraak. Inmiddels is onze “taxi” van het LVC gearriveerd en zetten we Rugged Man af bij zijn hotel in Oegstgeest. Hij bedankt ons voor het verslepen van zijn spullen, checkt nog even zijn mail voor de vluchttijden van de volgende dag en duikt zijn bed in. Een paar uur later staat de man die de hele middag rustig zijn verhaal zat te doen volledig los te gaan op het podium. Na de show zie ik hem de trap afkomen waar hij opgewacht wordt door drie meiden. De verhalen van die middag bleken echt waar te zijn: Da Girlz, They Luv Him!

Geplaatst door bowie op 1 juni 2006