People Hear What They See
“Het grootste deel van dit album heb ik buiten geschreven, terwijl ik verschillende dingen observeerde. Mijn inspiratie haalde ik uit mijn omgeving. Ik wilde een album maken waarvoor ik de inspiratie haalde uit de realiteit, maar niet per se mijn eigen realiteit. Je hoeft iets niet per se zelf meegemaakt te hebben. ‘Echt’ blijft het omdat ik het wel zelf heb geobserveerd. Ik denk dat hiphop altijd teveel bezig is met het ‘keeping it real’ cliché. Dat weerhoudt hiphop ervan om serieus genomen te worden als een muziekgenre waar iedereen zich aan verbonden kan voelen. Mijn eigen leven is een andere inspiratiebron. De dingen die ik zie en hoe ik over bepaalde ervaringen en situaties denk.”
Ontwikkelingen als artiest
“De manier waarop ik mijzelf als artiest blijf ontwikkelen, is door open te staan voor nieuwe inspiratie en nooit de deur te sluiten voor andere invloeden. Jezelf beperken door deuren te sluiten en teveel naar meningen en kritiek van anderen te luisteren, kan op den duur killing zijn voor een artiest. Maar zelfs ook de onderscheidingen en het applaus kunnen teveel druk op je leggen, dat kan je breken. Daarom sta ik open voor alles, maar kies ik uiteindelijk mijn eigen weg.
Tastbare dromen
“Het is voor mij, in tegenstelling tot anderen, helemaal niet belangrijk om geen mainstream artiest te zijn. Ik ben juist down met mainstream artiesten. Beter nog, ik wil er zelf een zijn! Ik luister waarschijnlijk meer naar mainstream muziek dan naar onafhankelijke hiphop. Goede muziek zit overal en ik ga bepaalde genres niet negeren omdat ze vaak op de radio komen. Mainstream muziek is de enige hiphopmuziek die nog een boodschap kan leveren, goed of slecht. Ik denk dat veel underground hiphopartiesten teveel bezig zijn met het rappen over het rappen. Als alledaagse luisteraar kun je je daar niet verbonden mee voelen. Helaas maken mainstream artiesten eenzijdige muziek over ontastbare dromen, geld uitgeven in clubs en onbereikbare vrouwen. Allemaal wel ‘echte’ dingen, maar eenzijdig gebracht. Ik hoop een mainstream artiest te worden zodat ik de andere kant kan leveren. De kant die gaat over de beproevingen van de alledaagse man of vrouw. Ik wil dat mensen gelukkig zijn met de normale dingen in het leven. Daarom staat mijn muziek in contrast met de boodschappen van mainstream artiesten. Rappers zoals Jay-Z en Kanye maken een track zoals Niggas In Paris, reizen af naar Parijs en showen daar hun geld en auto’s. Ik ben de artiest die mensen verteld dat als je je geld spaart, je zelf naar Parijs kan gaan en zelfs nog een foto vóór de Eiffeltoren kan maken. Mijn concept gaat over tastbare dromen. Ik kan ook naar Parijs en ik kan net als hen ook de Mona Lisa gaan bezichtigen. Met mij, ieder ander.”
Toeren versus Internet
“Ik houd van structuur en het toeren geeft me daar veel van. Ik heb dus ook strikte regels voor mijn crew. We worden wakker op een bepaalde tijd, eten op een bepaalde tijd en vertrekken op een bepaalde tijd. Mijn crew weet dat zij kleding voor niet meer dan een week hoeven in te pakken, ook al blijven we een maand weg. We wassen eenmaal per week onze kleding, dus verwacht ik dat alle tassen van dezelfde grootte zijn. Ik maak geen grappen. Naast structuur geniet ik ook van de invloeden die ik meekrijg van de verschillende culturen. Toeren is als artiest de beste sociale ervaring voor het testen van je muziek in verschillende bevolkingsgroepen. Het leert je om flexibel te zijn en andere culturen tegemoet te komen met jouw muziek. Dat kan het internet je nooit geven. Het publiek in Rotterdam is weer anders dan het publiek in Parijs, als je toert kun je de verschillen begrijpen. Als je met die kennis en invloeden terug naar huis keert, kun je dat verwerken in je muziek en bijvoorbeeld exclusives doen in Rotterdam of samenwerkingen aangaan met Rotterdamse artiesten. Zo kan dat in elke nieuwe omgeving en ben je in elke stad populair, maar op verschillende manieren.”
Toekomst
“Ik denk dat ik nu vooral gewoon verder wil gaan met wat ik doe. Elk jaar wil ik meer geven dan het jaar daarvoor en erop vooruitgaan. Of dat nou op muzikaal of financieel vlak is, als er maar groei in zit. De richting die ik nu opga, zal uiteindelijk betekenen dat ik meer mainstream word, met meer namen zal gaan samenwerken en meer waardering voor mijn werk krijg. Al zit het met dat laatste wel goed. Ik word in elk facet van mijn carrière benaderd door grote labels, maar ik heb nog geen beslissingen gemaakt. Artiesten van grote labels vragen om mijn producties, uitgeverijen zijn geïnteresseerd in licenties, en labels willen mij tekenen als soloartiest. Opties zijn er dus volop. Wat ik wil is meer ruimte voor onderhandeling en na dit jaar en deze tour zal ik met sommigen ook zeker rond de tafel gaan zitten.
