“Nosa vlucht, de groeten uit de rimboe” hoorden we op De Reünie, een van de vroegere Zo Moeilijk-tracks. Na de release van het album Nieuwe Moves in 2011 leek het inderdaad even alsof hij gevlucht was. De formatie waarvan hij deel uitmaakte samen met rapper Roscovitsch en producer Nikes leek uit elkaar te gaan: Rosco kondigde aan solo te gaan en van Nosa zagen we maar heel af en toe wat nieuws verschijnen. Voor de fans was het dus een verrassing toen vorige maand de track Papa met Duvel online kwam met de aankondiging dat er een nieuw Nosa x Nikes album aan zat te komen. Dit project, getiteld Novi, is inmiddels te beluisteren op Spotify en wordt goed ontvangen. We spraken Nosa in café De Lux in zijn thuisstad over zijn muziek, kinderen en toekomstplannen.

“Het vaderschap heeft mij ook als mc veranderd.”

In je Twitter-bio staat ‘Nijmegen, niet Nimma’. Wat was de gedachtegang daarachter?

Lacht Da’s een grappige, ja. Ik ging in het begin door het hele land heen en toen zei iedereen altijd ‘represent Nimma, Nimma, Nimma dit en dat’ en ik was toen nog niet van het woord. Ik was echt zo’n trotse Nijmegenaar en ik had zoiets van, het is gewoon Nijmegen. Toen ik nog jong was, bestond het hele woord niet. Je had wel Agga en Utca enzo, maar Nijmegen had nog niet echt zo’n Surinaams koosnaampje. Later is het er wel in gekomen.

Tussen Nieuwe Moves en de nieuwe plaat zitten alweer vijf jaar. In de tussentijd is de track Will met producer SamuelKareem gedropt, waardoor het even leek alsof jullie samen een tape gingen releasen. Wat is daarmee gebeurd?

Die zijn allemaal op de plank blijven liggen, helaas. Ik vind het heel jammer. Ik had zeker vijf tracks ofzo die zeker de moeite waard waren om te droppen, maar het is er niet meer van gekomen. Het was wel even moeilijk voor me, maar het is wat het is. Het had niet met iets zakelijks te maken. Het is gewoon nooit afgemaakt zoals een product afgemaakt moet worden zodat je het naar buiten kunt gooien. Maar ja, it’s all good.

Ben je als artiest veranderd toen je vader werd?

Ja, mijn hele persoon is daardoor veranderd. De MC in mij verandert dan mee. Ik heb ook een track voor mijn zoontje en mijn vrouw op Novi staan. Dat soort gevoelens had ik voordat ik vader werd natuurlijk niet op kunnen wekken. Ik zal wel altijd over vrouwen blijven rappen, want ik heb nog steeds die man in me die dol is op alle vrouwen.

“Ik heb zo veel blauwtjes gelopen in mijn leven, dat ik dacht ‘het is leuk als ik daar een track over maak’.”

Speaking of the ladies, Blauwtjes is geen typische lovesong. Wat was de inspiratie voor die track?

Kijk, vroeger vond ik het altijd heel erg om een blauwtje lopen als ik in de discotheek aan een meisje vroeg of ze met me wilde dansen. Die drempel was heel hoog, maar gaandeweg verlies je die drempel. Dan denk je bij jezelf, ja boeiend als ze nee zegt, ik kan ook tien anderen vragen. Ik heb zo veel blauwtjes gelopen in mijn leven, dat ik dacht het is leuk als ik daar een track over maak. Vooral een beetje om mensen te laten lachen.

Novi is nu dus je eerste soloproject. Was het proces van de creatie van het album heel anders dan bij de Zo Moeilijk-albums?

Nee, helemaal niet. Eigenlijk precies hetzelfde. Nikes stuurt gewoon beats naar me op en ik schrijf thuis. Ik ga opnemen, we drinken wat koffie, we roken een sigaretje en ik ga weer naar huis. Dan is de avond alweer voorbij lacht. Het creatieve proces is helemaal hetzelfde gebleven. Het enige wat anders is, is dat we het zelf uitbrengen.

De vorige releases waren inderdaad allemaal via Top Notch. Hoe was het om een indie plaat eruit te gooien?

Als je het via Top Notch doet, dat is gewoon een gevestigd label, waar ook aan een bepaalde kwaliteitswaarborg aan vastzit. Door alle partijen die zij aanspreken, wordt je gewoon serieus genomen. Nu moet je al die partijen in de eerste instantie weten te vinden, zodat je ze zelf aan kunt spreken. Dan moet je ook nog serieus worden genomen en je moet met goede media naar buiten weten te komen. Ook timing is belangrijk. Het is een ingewikkeld verhaal, maar ik moet wel zeggen dat het heel bevredigend is. Ik heb dus eigenlijk alles zelf moeten regelen. Brian (Elstak, red.) wilde heel graag de voorkant van mijn hoes doen, daar was ik heel blij mee. Verder hebben mijn vrienden me geholpen om de hoes in elkaar te zetten, de cd te laten drukken samen met Nikes, de t-shirts, persberichten eruit sturen en noem maar op. Het is allemaal nu nog bezig en het is best wel gecompliceerd. We hebben ook onze muziek op Spotify, iTunes en dergelijke. Ik ben best vaak op mijn bek gegaan moet ik zeggen, maar ik weet nu wel voor een volgend project hoe we dingen aan kunnen pakken. Ros zei me al dat het meer voldoening geeft als je het zelf releaset.

Hoe is de titel, Novi, tot stand gekomen?

Novi is eigenlijk gewoon een koosnaampje voor Noviomagus, Nijmegen. We wilden eigenlijk mijn dochtertje zo noemen. Toen zei ik ‘ja, mijn album heet ook Novi dus dat doen we toch maar niet.’ Ook betekent het ‘nieuw’ en ‘wedergeboorte’ in de taal van Nikes. Dat trok ons wel, omdat we zo lang weg zijn geweest en nu zijn we terug.

“Ik wil nog steeds rappers irriteren aan de hand van mijn raps.”

Op de eerste drie tracks van Novi verzorgt Nikes vooral hele rauwe beats, die doen denken aan Nijmeegse Modo-tijden. Vanaf dat moment worden de tracks wat meer laidback en soulful. Wat kun je ons vertellen over de structurering van het album?

Het was in de eerste instantie mijn idee om een hele rustige plaat te maken. Dat was gewoon de fase waar ik in zat. Als je een zoontje krijgt en een dochter, ben je best wel melodramatisch en emotioneel. Het zou tof zijn als ik dat van me af kan schrijven en op een plaat zetten, dacht ik. Maar op gegeven moment zei Nikes tegen me “Noes man, als we toch die plaat uit gaan brengen, moeten we ook wat rauwe shit maken. Wat mensen van je gewend zijn.” Zo is het eigenlijk ontstaan. Sowieso ben ik van de oude stempel. Ik ben opgegroeid in het tijdperk dat hiphop opbloeide, jaren ‘90. Ik denk dat de muziek die je in je puberteit luistert, die komt het meest bij je binnen. En dat was voor mij hiphop. Ik heb dat gevoel eigenlijk altijd weten vast te houden, want ik houd nog steeds heel veel van hiphop. Toentertijd was het ook zo dat je een rapper’s rapper bent, je wil altijd beter zijn dan je next man. Plus ik ben nu op een leeftijd dat het vuur er eigenlijk een beetje uit is. In het dagelijks leven ben veel kalmer en ik ga niet zo vaak meer uit. Ik had wel zo iets van, als ik nog een plaat doe, dan wil ik dat vuur wat ik had als jongeman wel behouden. Met die insteek benader ik tracks. Ik wil nog steeds rappers irriteren aan de hand van mijn raps.

Ben je tevreden met hoe dat is gegaan?

Ja, het was ook wel makkelijk hoor. Ik houd niet van verliezen. Ook met voetbal en dergelijke ben ik heel onsportief. Als Nikes bijvoorbeeld tegen me zegt in de booth ‘Yo Noes man, je spit alsof je op de wc zit’, dan kan ik best wel boos worden. Plus als ik dingen krom vind in de game, of mensen gedragen zich raar ofzo, dan kan ik die oude gevoelens nog heel makkelijk naar boven halen. It ain’t no thing.

Op de track Guilty Pleasure geef je aan dat je het jammer vindt dat hedendaagse rappers zich steeds meer naar het stereotype zijn gaan gedragen. Toch geef je in dezelfde track aan dat je begrijpt dat er voor elke generatie nieuwe helden zijn. Probeer je je zoontje wel eens te sturen qua muziek?

Ik probeer hem rap te laten luisteren, maar vooralsnog houdt hij nog alleen van Kabouter Plop. Kijk, thuis wordt er eigenlijk alleen maar hiphop en oude soul gedraaid, dus hij gaat daar sowieso van houden, omdat dat de muziek is waarmee hij opgroeit. grinnikt Ook is mijn vriendin echt fan van Beyoncé, dus dat zal hij ook wel tof gaan vinden. Wat die track betreft, het beschrijft eigenlijk precies wat ik voel. Ik heb gemengde gevoelens daarover. Aan de ene kant vind ik het jammer dat het stereotype rapper hier in Nederland wordt bevestigd. Ik denk dat dat iets politieks en raciaals als achtergrond heeft. Ik denk dat we daarboven uit moeten stijgen. Aan de andere kant snap ik het ook heel goed. Als ik nu een jonge jongen was van 18, had ik helemaal geen platenmaatschappij nodig. Ik hoef alleen maar views op YouTube te hebben, ik kan gaan vloggen, en daarmee kan ik mijn money maken. En als ik dan muziek maak die zogenaamd niet volgens de regels van de old school is, wat boeit mij dat nou! Ik ben 18 man. Ik vind het jammer, maar er zijn genoeg gasten in Amerika die bewijzen dat het samen kan gaan. Kendrick Lamar, al die TDE-gasten, J. Cole, dan denk ik bij mezelf: dat kan ook! Er is nog steeds een markt voor.

Zijn er dan überhaupt wel Nederlandse nieuwkomers die je voelt? Als we kijken naar de featurings op Novi zien we vooral oudgedienden.

Ik ben best wel fan van Cho, omdat hij een lyricist is. Maar ik merk wel dat ik niet al die tracks kan luisteren, omdat die gewoon zijn gemaakt voor de pop, weet je wel. Ik begrijp het sowieso, want je moet ervan eten. En hij heeft ook de mogelijkheid om dat te doen. En verder, qua nieuwe artiesten, ik houd van Yung Nnelg, Yung Internet vind ik top, ik kan zelfs genieten van Wilde Westen. Ik ben alleen minder van de bubbling-achtige liedjes. Als het een soort trap-achtige muziek is, dat maakt me helemaal niet uit. En ook al hebben ze het alleen maar over drugs, wat boeit mij dat nou? Dat vind ik keitof.

Op het album wordt duidelijk dat je al je tracks na werktijd hebt opgenomen. Is er een tijd geweest dat je kon leven van muziek?

Nooit. Ik ben wel op vakantie gegaan van mijn muziek, en ik heb er een motor van kunnen kopen. Maar ik heb altijd gewoon gewerkt man.

“Duvel is een soort superman voor mij.”

Op Novi Nove horen we je weer samen met Roscovitsch. Naar mijn idee hoor je eigenlijk diezelfde chemistry van wanneer jullie drie vroeger samen kwamen. Waarom was het voor je belangrijk om deze plaat toch solo te doen?

Ik denk dat ik meerdere aspecten van mijn karakter heb kunnen belichten, doordat ik een soloplaat heb gemaakt. Ik wat gevoelige tracks erop gezet, tracks die ik aan oude en vergeten vrienden heb geschreven. In de eerste track beschrijf ik mijn hele gevoel over Nijmegen. Sowieso in mijn eentje op een track met Duvel. Die papi is een soort superman voor mij. Een soort stripheld. Ik vind hem de king in Nederland. Rico, Sticks en Ty vind ik ook helemaal te gek weet je, maar Duuv heeft gewoon iets speciaals, iets ongrijpbaars. Plus ik heb de eer dat ik hem persoonlijk ken. Ik houd ook gewoon van zijn persoon, goede gast.

Hoe zit het met de toekomstplannen voor Nosa, de artiest?

Mijn vriendin zegt altijd tegen me “Noes, je kan me wel vertellen dat je stopt, maar je gaat toch niet stoppen”. Ik denk dat dit mijn laatste plaat wordt waarbij ik optredens doe. Ik blijf gewoon toffe rapmuziek maken en releasen. Daar wil ik gewoon wat experimenteler in worden. Dan wordt het gewoon van, jongens, hier is wat nieuws. Ik hoop dat jullie het tof vinden, geniet ervan. Ik ga er sowieso wel van genieten. Ik vind het ook lelijk om hele oude mannen op het podium te zien staan.

Denk je dan dat er nog samenwerkingen met Rosco in zitten?

Ja, ik heb sowieso nog wel wat ideeën die geknipt zijn voor mij en Ros. Alleen hebben we het allebei keidruk. Op korte termijn wil ik sowieso iets met hem doen, want ik heb iets in mijn hoofd, en ik weet dat we over dat onderwerp allebei precies hetzelfde denken. Het lijkt me ook wel fijn om gewoon weer even met hem te chillen. We hebben het zo druk dat we elkaar misschien maar een keer in de twee maanden zien. Het lijkt me wel leuk om weer even lekker bij te praten en in de studio te hangen.

14 januari presenteren Nosa x Nikes het album live in Merleyn in Nijmegen. Alle info lees je hier. Stream Novi via Spotify: