MutiaraTEC: Broederschap van de Parel

De groep is getekend op RAEN Music en de geboorte van hun baby Dode Hoek was daar op 24 februari. MutiaraTEC – oftewel Broederschap van de Parel – kent zijn oorsprong in Doesburg en Ede-Zuid. Een vierkoppige formatie bestaande uit Drexx, Luidje, L’Empereur en Rogero, die helaas niet bij het interview aanwezig kon zijn. Ze staan op één lijn en met dezelfde benen in de muziek. Laten we beginnen met Drexx, 21 jaar, geboren en getogen in Doesburg, rapper en producer. Vanaf zijn dertiende levensjaar is hij samen met Luidje al bezig met ouwehoeren en een beetje beats maken. Hij is verantwoordelijk voor alle producties op het album. Luidje is naast rapper ook de kwaliteitsman van de groep; hij laat zichzelf ook gelden als producer. Opnemen, afmixen en arrangeren, en dat op 21 jarige leeftijd. Zowel Luidje als Drexx studeren aan de Herman Brood Academie; Luidje doet Rap en Drexx doet Producen. L’Empereur – aka Ome Lemp – is 23 jaar en komt uit Ede-Zuid. Hij is een dichter, een echte poëet en een keiharde en intelligente MC. Onlangs is hij gestopt met zijn studie Media Entertainment Management omdat hij zich volledig wil focussen op de muziek. Rogero – aka Beardface – wordt door zijn groepsgenoten de meest energieke MC van de groep genoemd. Rogero is 26 jaar oud, is fulltime glazenwasser en doet parttime jongerenwerk bij de organisatie Younger at Heart.


Vlnr: Luidje, Drexx, Rogero, L’Empereur en vaste DJ Syte

De krachtige hiphop van MutiaraTEC is volgens hen geen geheim meer binnen de Nederlandse hiphopscene. Afgelopen jaar kwam de groep tot en met de Publieksprijs in de halve finale. Hoewel er dus geen finale voor het collectief in zat, bracht de ervaring misschien wel iets beters: de zeer sterke live reputatie en de goed bekeken 101Barz sessie bereikten het kantoor van RAEN Music in Amsterdam. Drexx: “Ik vond het een goede en mooie ervaring. Ik ga niet slecht praten, maar we hadden echt door moeten gaan.” Lemp vervolgt: “Ik ga je een dvd geven en dan mag je zelf oordelen. We waren met een bus erheen en we hadden een grote aanhang mee. De show was echt tight; iedereen ging helemaal los. Halve finale hadden we echt geknald. Bij de kwartfinale dacht ik juist dat we niet door zouden gaan want de show was niet gegaan zoals het moest; het was een beetje droogjes. Maar toen gingen we door.” Drexx: “Het was een teleurstelling, maar die dingen gebeuren. Verder geen kwaad woord maar we denken allemaal hetzelfde over de GPVNL. Je doet mee om te winnen en de finale zou voor ons al heel tof zijn geweest; waardering voor je harde werk. Iedereen zegt dat we het ons niet moeten aantrekken, maar toch doe je dat omdat je daar hebt gestaan en je best hebt gedaan.” Luidje: “Volgens de jury hadden we teveel showelementen, wel hard voor festivals. Origineel geluid, maar niet divers genoeg. Fuck it.”

De heren zijn getekend bij Blaxtar. Wanneer je kijkt naar Kern Koppen, Manu en Blaxtar maken zij zwart-wit gesteld toch wat meer abstracte, poëtische muziek, terwijl de TEC een vrij harde sound heeft. Lemp vertelt: “Contact met Blaxtar is ontstaan doordat we een 101Barz sessie hebben gehad. Toen besloten we om die bij alles en iedereen te posten totdat ze er helemaal gek van werden. Blaxtar was eigenlijk de enige bekende artiest die reageerde en daarnaast was hij enthousiast. Toen we rond de tafel gingen, hadden we het album waar we in 2009 aan begonnen waren al af. Eerst zouden we het album in samenwerking met hem gaan uitbrengen, maar naarmate we elkaar beter leerden kennen heeft Blaxtar tot onze verbazing toch besloten om ons toe te laten in de RAEN familie.” Drexx haakt erop in en vertelt: “Blaxtar wilde zien wat wij konden doen met de scene. Hij verwacht dat wij het een beetje kunnen veranderen, dat wij het een andere richting geven.” Luidje: “Uiteindelijk draait het allemaal ook om de muziek en dezelfde denkwijze; dat is gewoon heel erg belangrijk. Tuurlijk, we hebben elkaar leren kennen en het voelde heel goed, maar daarnaast doen we alles dat we zelf kunnen doen gewoon zelf. Dit is voor ons de beste keuze geweest, omdat we nu veel vrijheid hebben.”

De Nederlandse scene is de afgelopen jaren explosief gegroeid en iedere dag komen er meer rappers bij. Waarin onderscheidt MutiaraTEC zich van de rest? Luidje: “Ten eerste omdat we gewoon hard zijn. Daarnaast moet men Profielschets horen om ons te leren kennen. We hebben alle vier een verse en het gaat om het hoe, wat, wie en waarom.” Drexx vult aan: “We zijn vier verschillende mc’s. Het is niet dat wij vanuit één kant komen en dan meteen dezelfde stijl hebben. Lemp komt uit Ede, wij uit Doesburg. We hebben allemaal verschillende achtergronden. Samen zijn we één, maar los van elkaar zijn we ook allemaal individuen.” Lemp: “Dat is het ook gewoon, het is niet zo dat wij lijken op andere mc’s. Onze manier is helemaal anders, en daarom kan het meer mensen aanspreken. Misschien vind jij Drexx tof of Luidje, maar uiteindelijk is het allemaal één geheel. Noem jij eens een groep die nu hard is. Er zijn weinig tot geen groepen van vier mc’s. Het is soms moeilijk, maar we hebben samen een gulden middenweg gevonden.” Drexx: “We staan allemaal met beide benen op de grond in de muziek. We hebben genoeg issues, maar we komen altijd samen tot een oplossing.”

MutiaraTEC heeft met optredens op onder meer de laatste Definitie van Dopeheid een goede live-reputatie opgebouwd. Drexx: “Kijk, we oefenen veel. We proberen elke week te oefenen ook al lukt dat niet altijd; we zijn geen machines.” Rogero heeft ook veel ervaring en leert ons veel, want we zijn, of moet ik zeggen waren, broekies." Lemp gaat verder: “Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik heel trots ben op deze jongens. In 2008 hebben we een EP uitgebracht. Ik vroeg Drexx ook of hij interesse had om nu serieus muziek te gaan maken. We hebben hem hard laten werken en hij is toen gaan klimmen als een gek. Met het album hebben we Luidje erbij gehaald en die is ook vanuit het diepe razendsnel naar boven geklommen. Op dit moment voelt het voor ons op het podium en op tracks als een geheel. Eerst was het veel zoeken naar een identiteit en compleetheid.” Drexx kijkt Luidje aan en vraagt of hij ook namens hem mag spreken en vertelt met een sneaky glimlach: “We zijn van nature ook best lui. We maakten muziek, maar niet echt serieus. Uiteindelijk moest Luidje rappen en ik moest beats maken. We zijn gegroeid.” Ik kijk Luidje aan en vraag hem of hij altijd zo rustig is, waarop Drexx vertelt dat Luidje als mooiboy dient. Luidje: “Ik praat niet zoveel, ben altijd rustig. Zij zijn goede praters, ik vul alleen aan.”

Het album Dode Hoek is een eerste kennismaking met het broederschap, maar is tegelijkertijd niet meer dan een tipje van de sluier. Het project Dode Hoek bestaat namelijk uit een dubbel album, waarvan nu de eerste schijf als losse cd zal worden uitgegeven. Een originele manier om je debuut naar voren te brengen. Lemp: “We hebben hiervoor gekozen omdat we ongeveer 30 tracks hebben gemaakt. Het eerste album zou eigenlijk 23 tracks bevatten. We hebben daarover met Blaxtar een redelijk aantal gesprekken gehad en we kwamen tot de conclusie dat het teveel zou zijn voor ons debuutalbum. Toen hebben we besloten om het te splitten. Het eerste deel is een kennismaking en het tweede deel is een vervolg ervan.” Drexx: “Het zijn harde nummers en die konden we niet laten liggen, anders is het gewoon zonde.” Lemp kijkt mij aan en vertelt verder met volle overtuiging: “Wij doen ook nooit aan losse tracks. We willen het professioneel houden en bij de essentie blijven. Een muzikaal product willen we naar voren brengen, geen losse tracks. Ik hoef maar één keer op het internet te kijken en je ziet duizend losse tracks die elke dag uitkomen. Als je daar in valt maak je niet het verschil. We willen niet meegaan met de stroming die alleen maar dingen uitbrengt om anderen een plezier te doen.”

Drexx vervolgt: “Het album heet Dode Hoek. Ik wil niet zeggen dat het emo is, maar de cover zegt al heel veel; GEWOON BAM. Leg jij het uit?”, vraagt hij aan Ome Lemp. Lemp: “Hoe kan ik dit het beste uitleggen? Je hebt de cover waarin een spiegel te zien is. Als je ons ziet heb je een heel ander beeld van ons dan wanneer je onze muziek beluistert. Je hebt kijken en zien en je hebt horen en luisteren. Dat is het grote probleem met de scene van nu; iedereen hoort maar het is allemaal makkelijke feelgood-muziek. We meten aan de spiegel waarin we dagelijks moeten kijken. De dagelijkse confrontaties, we geven ons meer bloot dan een standaard rapper. Het is geen we-hebben-pussy-om-de-hoek-staan-muziek.” Hoe verloopt het samenwerken voor een album dan? Drexx: “Ik maak thuis gewoon beats. Ik laat wat beats horen en als het gevoel er is schrijven we er met z’n vieren op. Het kan een hele lange dag zijn maar het kan ook snel klaar zijn. Soms stuur ik ook digitaal een beat en dan komt iemand met een onderwerp. Schrijven bestaat uit dingen die we kwijt moeten.” Lemp: “Het hele creatieve proces, zoals Drexx al omschreef, bestaat uit veel brainstormen en overleggen zodat het allemaal passend is voor ons vier. Je gaat niet heel veel blije dingen horen op het album en we hebben een ander soort beats.” Drexx drukt heel erg zijn eigen stempel op de beats; het is heel erg hard, maar wel soulful hiphop." Drexx vertelt verder: “Ik hoop dat ze verrast zijn. Dat is het allerbelangrijkste. Op het eerste deel zullen jullie ook samenwerkingen te horen krijgen met Lood de Kloot en SID.”

De toekomst van MutiaraTEC. Hoe ziet die eruit? Drexx: “Album Dode Hoek kan je natuurlijk verwachten. Daarnaast laat ieder van ons ook wat van zichzelf zien.” Waarop Lemp inhaakt en op een lachwekkende manier half loopt te schreeuwen: “Niet teveel vrijgeven!” Drexx: “Ik zeg amper wat, jongen. Ik heb niks gezegd,” vertelt hij lachend en gaat verder. “Jullie kunnen van ons allemaal als individu van MutiaraTEC wat verwachten. Misschien gaan we met RAEN wat dingen doen. Op 24 februari komt Dode Hoek I uit. Dit is ook de aanloop; focus wordt meer gelegd op deel II. Jullie zullen dus nog veel meer van ons horen.”

Beeld door Joel Frijhoff (www.joelfrijhoff.com)

Geplaatst door bowie op 7 maart 2011