Praktisch naast het kantoor van Hiphop In Je Smoel zit de bedrijfsruimte van Music Matters; een stichting die zich inzet voor de Rotterdamse jeugd door middel van muziek. Sinds 2007 organiseren zij in samenwerking met Epitome Entertainment de Music Matters Award, een talentenshow waarbij een muziekambassadeur voor de stad wordt gekozen. Volgende week zondag, 13 december, is de finale van 2015 waarin elf finalisten tegen elkaar strijden. HIJS sprak af met de vier hiphopfinalisten: P. Sparkss, Dichter, Monta en Dr. Rum (v.l.n.r. op de header foto).
“Mensen zeggen dat ze ‘rapper’ zijn, of ‘R&B-artiest’. Nee, je bent gewoon een artiest.” – Dr. Rum
Het Music Matters-pand is een grote ruimte. Als de jongens binnenkomen wordt het hele kantoor vrolijk en luid begroet en omarmd. We nemen plaats in een aparte ruimte waar de M&M’s en stroopwafeltjes op tafel staan. Vooral Dr. Rum is zichtbaar fan van het Nederlandse koekje, de momenten tijdens het interview dat hij er geen in zijn mond heeft, zijn op één hand te tellen. Die zijn vooral als hij antwoord geeft op de vragen. De 25-jarige Jernaldo Thielman, zoals hij echt heet, verhuisde na zijn middelbare school van Sint Maarten naar Nederland om aan zijn muziekcarrière te werken. Hij is ‘the island boy living in the big city’, zoals hij zichzelf omschrijft. Hij rondde vorig jaar de opleiding Muzikant/Producer aan het Albeda College af én deed mee aan The Voice of Holland, waarbij hij tot de halve finale kwam. Aan de andere kant van de tafel zit MC Monta, het is de artiestennaam van de 26-jarige Yannick Cabral. Op zijn vijftiende werkte hij al in de McDonalds om zijn eigen microfoon te kunnen kopen. Iets waar hij thuis nog een tijdje ruzie om heeft gehad, vertelt hij ons lachend. Zijn stiefvader had een grote hekel aan hiphop. Monta deed al mee aan verschillende talentenjachten en stond daardoor bijvoorbeeld in 2013 in de finale van de Grote Prijs van Rotterdam. Met zijn 23 jaar is Mitchell Mestre a.k.a. P. Sparkss de jongste van het viertal. De new school hiphopartiest deed ook vorig jaar mee aan de Music Matters Awards waar hij het, net zoals nu, tot de finale schopte. Door een ziekenhuisopname heeft hij de finale uiteindelijk af moeten zeggen. Voor hem reden genoeg om dit jaar extra graag mee te willen doen. Tegenover hem zit de 25-jarige Ferewe van Vugt, oftewel Dichter. Afgelopen zomer bracht hij zijn mini-album Nieuw Leven uit. Met dat project bouwt hij een brug tussen muziek en kunst door jonge kunstenaars en fotografen zijn nummers om te laten zetten in een kunstwerk.
Jazzy sounds & oldskool rap
Het project sluit aan bij de Music Matters Award. De bedoeling is dat er uiteindelijk een muziekambassadeur wordt gekozen. Een voorbeeld voor Rotterdamse jongeren, die hen door middel van muziek probeert te inspireren en de Rotterdamse muziekscene kan vertegenwoordigen. De rol is mogelijk voor elk genre. Naast vier hiphopfinalisten zijn er nog zeven andere kandidaten met ieder een eigen stijl. Maar ook binnen het genre hiphop zijn er duidelijke verschillen te merken bij de finalisten. Dichter is vooral van de jaren 90 rap wat hij probeert te vertalen naar de hiphop anno 2015. “Ik werk veel met platen. Ik neem bijvoorbeeld de drums en samples van soul- en bluesplaten waar ik dan mee ga werken. Maar dan wil ik het wat meer technologischer laten klinken. Zo ontdek ik ook andere invloeden. Daarnaast treed ik veel op met een liveband. Daarmee probeer ik dan een andere setting te creëren. De samples in mijn muziek probeer ik ook live mee te nemen.”
“Altijd als ik naar jazz, klassiek of soul luisterde, gooide ik er in mijn hoofd een hiphopbeat onder.” – Monta
De meest overeenkomende artiest met Dichter is Monta. Ook hij richt zich op de iets oudere hiphop, jaren 90, begin 00’s. En ook hij speelt sinds een paar maanden met een eigen liveband. Maar waar Dichter zich bezighoudt met technologische muziek, is Monta meer van de jazz. “Mijn stiefvader luisterde vroeger veel naar jazz, klassiek en soul. Dat is heel erg blijven hangen. Altijd als ik er naar luisterde, gooide ik er in mijn hoofd een hiphopbeat onder.” Ook P. Sparkss houdt van de ‘jazzy sounds’ en gebruikt dezelfde soort invloeden als soul en funk. “Ik waardeer jazz heel erg voor het genre dat het is. Er is heel veel muziek om te bestuderen, maar je moet één ding goed oefenen om er goed in te worden. Als je van alles wilt oefenen, blijf je uiteindelijk aan de oppervlakte. Op een gegeven moment merkte ik dat ik new soul hele mooie muziek vind en daarom wil ik dat laten blijken in mijn muziek.” Hij vindt het vooral belangrijk dat er een boodschap in zijn tracks zit. “Wanneer iemand ernaar luistert, moet diegene het gevoel hebben van ‘oké, hier kan ik iets mee.’ Maar er moet niet teveel pressure op liggen natuurlijk. Niet dat je luistert en dat je denkt: ‘de wereld is verkloot, het moet allemaal op een andere manier.’ Je moet luchtig overkomen maar met een daadwerkelijk maatschappelijke daadkracht.”
In de tracks van Dr. Rum hoor je van alles terug. Van reggae tot dancehall en van hiphop tot R&B. Zelf vindt ie dat zijn muziek geen genre heeft. “Muziek is een universele taal, je kunt het niet in een hoek plaatsen. Als ik de studio in ga, bedenk ik niet: vandaag ga ik rappen. Muziek kun je niet in een hoek stoppen, wij moeten dat breken. Mensen zeggen dat ze ‘rapper’ zijn, of ‘R&B-artiest’. Nee, je bent gewoon een artiest.” P. Sparkss vult hem aan: “Muziek is muziek en hiphop is sowieso al een genre waar je invloeden hebt van van alles en nog wat. Dus om dan te zeggen dat je geen rock in een track wilt hebben, dat is gewoon stupid.”
“Ik houd helemaal niet van competities en al helemaal niet als het om muziek gaat. Dat vind ik haaks op elkaar staan” – Dichter
“Het gaat niet om de winst maar om het niet winnen”
P. Sparkss stond ook vorig jaar al in de finale, maar door een ziekenhuisopname moest hij zijn deelname laten varen. Hoe belangrijk is het voor hem om dit jaar weer mee te doen? “Het is een gevoel van dingen afsluiten. Ik heb alle voorbereidingen meegenomen en kwam daardoor op een bepaald punt in mijn ontwikkeling die ik nooit heb kunnen afronden. Je werkt naar iets toe en dan gaat dat moment dat je jouw visie op het podium neer kan zetten niet meer door. Het ging mij niet meer om het winnen, ik wilde gewoon laten zien wat ik voor ogen had. Dus toen ik dit jaar gebeld werd, heb ik natuurlijk meteen ja gezegd.” Dichter zei niet meteen volmondig ‘ja’. “Ik houd helemaal niet van competities en al helemaal niet als het om muziek gaat. Dat vind ik haaks op elkaar staan. Maar het muziekambassadeurschap vind ik iets heel moois. Vanuit de hiphopkant vind ik dat dat altijd een beetje onderbelicht wordt. Er zijn goeie artiesten die hard werken aan hun carrière, maar die kansen laten liggen voor de stad. Hoe trek je de stad mee in jouw succes? Dat is natuurlijk ook geen gemakkelijk iets, het heeft meer te maken dan met jouw positie alleen.”
Waar Dichter geen liefhebber van competities is, heeft Monta juist wel een heel lijstje opgebouwd aan deelnames aan wedstrijden. In 2011 stond hij bijvoorbeeld in de finale van de Helderheid Bokaal, in 2012 behaalde hij een finaleplek bij Fanatics, een jaar later won hij de 010 Rookie Of The Year Award en dit jaar won hij ook nog de RDM Sneaker Event Hiphop Contest. “In mijn hoofd zag ik het nooit als competities”, legt Monta uit. “Optreden, dat is gewoon mijn ding. Als je het als competitie gaat bekijken dan moet je inderdaad gaan denken: ‘ik ben beter als hem en ik kan dat beter dan hij.’ En zo ben ik helemaal niet. Ik wil gewoon mezelf zijn en doen waar ik goed in ben. Voor mij is het gewoon lekker optreden en lekker genieten. En als ik er dan een prijs mee win is dat mooi meegenomen.” “Ik houd wel van winnen”, geeft P. Sparkss toe als het even stilvalt. “Ik ga niet liegen, ik houd van winnen. Het gaat me niet om de winst, maar om het niet winnen. Om het gevoel dat je niet doorgaat, of dat je niet goed genoeg bent. In je hoofd weet je dat je goed genoeg bent, maar ben je wat ze zoeken? Het is aan jou om te zijn wat ze zoeken.” “En soms moet je verliezen om daar achter te komen”, vult Monta hem aan. Maar de Music Matters Award is niet zomaar een competitie. Hier gaat het om een jaar muziekambassadeurschap en 10.000 euro. Maar ook daarvan zijn ze zich allemaal bewust. Monta: “Ik ben veel bezig met jongeren. Ik ga soms langs gevangenissen met een gospelzangeres en ik geef workshops op middelbare scholen. Ik wil graag positiviteit brengen.” Voor Dr. Rum geldt hetzelfde. Ook hij gaat regelmatig langs jeugdgevangenissen. “Daarom vind ik het ook belangrijk om te winnen. Niet voor het geld, maar voor de positie. Ik kom van een klein eiland waar misschien net 100.000 mensen wonen. Daar zijn ze bang voor grote dromen. Ik dacht als kind: ‘I’m gonna be the first one from Sint Maarten to make it happen.’ En dat heb ik gedaan. Door The Voice bijvoorbeeld ben ik al een ambassadeur op het eiland. Als je hier zo’n titel als muziekambassadeur krijgt, krijg je meer aandacht. En dan kan ik aan de jeugd laten zien dat het gewoon allemaal écht kan.”
“Hier kun je het maken, maar je moet wel die stappen zetten. Dat geeft me inspiratie.” – Dr. Rum
Ronnie Flex & gospelzangeres Joany Muskiet
“Op Sint Maarten zijn ze zo small minded”, vervolgt Dr. Rum. “Je wilt artiest worden? Nee joh, ga lekker bij de gemeente werken. Hier is het mogelijk om door te breken in de muziek. Nederland heeft echt een liefde voor alle soorten muziek, ook al is het hard. Hier kun je het maken, maar je moet wel die stappen zetten. Dat geeft me inspiratie.” En waar Dr. Rum ‘the island boy, living in a big city is’, is P. Sparkss juist het tegenovergestelde: de cityboy die af en toe teruggaat naar zijn eiland zo legt ie het aan ons uit. Met Kaapverdië als afkomst is dat een van zijn inspiratiebronnen. “Het is niet zo dat ik schrijf over mijn inspiratiebronnen, maar wel wat ze mij geleerd hebben. De Kaapverdianen hebben vroeger moeten zwoegen om naar Rotterdam te kunnen komen en een bestaan te creëren voor de volgende generatie. Mijn opa heeft voor veel Kaapverdianen gezorgd destijds. Dat ze eten hadden, onderdak en werk. Dat vind ik heel tof.”
Monta: “Mijn vader had echt een hekel aan hiphop, ik mocht eigenlijk niet van hem gaan rappen. “Maar mijn moeder heeft hem uiteindelijk overgehaald. Zij heeft me altijd vrij gelaten en gesteund, dat inspireert me.” En andere inspiratie voor de artiest is gospelzangeres Joany Muskiet. “Zij zegt altijd: je moet nooit denken dat mensen je niet accepteren. Ze neemt me vaak mee in kerken om op te treden en dan zeg ik vaak tegen haar; wat gaan ze ervan vinden? Zij zegt gewoon: gewoon gaan.” “Dat vind ik mooi”, zegt Dichter. “Ik vind het mooi als iemand zijn verhaal vertelt, en ondanks alles toch nog door gaat. Ronnie Flex vind ik bijvoorbeeld heel dope. Ik kende hem al voordat ’ie bekend werd, en ik heb gezien wat hij heeft moeten doorstaan om te komen waar hij nu is.” Monta sluit het rijtje uiteindelijk af met een verhaal dat niet anders kan dan iedereen inspireren. “Een tijdje geleden waren we in een dorp om op te treden, en een vriend en ik kwamen die kerk binnen met een petje op, als een soort van gangster weet je wel”, zegt hij terwijl ze alle vier hard beginnen te lachen. “Daar zaten een oude man en vrouw en toen ze ons binnen zagen komen, schrokken ze heel erg. Ze pakten meteen hun tas vast enzo. Later zag ze die jongen en mij het podium opkomen en zag ze ons rappen. Na dat optreden kwam diezelfde vrouw naar ons toe om te vertellen dat ze dat echt niet verwacht had en dat ze had genoten. Dat soort dingen geven me een boost om door te gaan.”
“Ik ga niet liegen, ik houd van winnen.” – P. Sparkss
Het is duidelijk dat deze jongens allemaal veel passie voor wat ze doen, en dat ze met hun muziek ook écht verandering willen brengen voor zowel de mensen nu als de komende generatie. Want zoals Dr. Rum vertelde: “Als de jongeren geen hoop meer hebben, dan is heel onze toekomst kwijt.” En terwijl de laatste stroopwafeltjes opgegeten worden, wordt ons gesprek afgerond. Net zo vrolijk als het viertal het kantoor begroette, wordt er ook weer afscheid genomen. Zondag 13 december is in Theater Zuidplein de finale van de Music Matters Award en wordt duidelijk wie zich een jaar lang muziekambassadeur van Rotterdam mag noemen.
