Mr Metaphor: ‘Ik ben de naam Metaphor een beetje zat’

Je hebt net een contract getekend bij Rawkus…
Ik heb een deal voor digitale distributie, het is niet echt een vast contract ofzo. We hebben beide wat aan de deal, we zijn allebei tevreden. Ik kan lekker bezig blijven en kijken wat m’n mogelijkheden zijn.

Waarom eigenlijk een digitale deal?
Dat was de deal die zij aanboden en het is voor mij op het gebied van marketing en promotie een goede deal. Ze komen met een wereldwijde lancering van het nieuwe Rawkus rond eind november. Daarnaast ga ik deze plaat ook nog fysiek lanceren via Rawkus en ben ik bezig met een volgende plaat. Ik doe wat dingen met de Lyricists Lounge en hopelijk gaan daar grote dingen uit voortkomen.

Rawkus heeft een geschiedenis met hoge pieken en diepe dalen, was je niet bang dat ze, net als in de jaren ’90, het uiteindelijk weer gaan verprutsen?
Volledig niet, ik heb namelijk niets te verliezen. Ik stop er zelf geen geld in ofzo. Rawkus is in mijn ogen nog steeds een gerespecteerd ‘merk’ en ze willen nu graag iets goeds doen voor hiphop.

Geef eens een kleine introductie tot je album.
Het album heet The Evolution Of Marc Bars en het leidt uiteindelijk tot mijn naamsverandering. Ik ben de naam Metaphor een beetje zat, er zijn een paar gasten met die naam. Maar ik was wel de eerste. The Evolution Of Marc Bars is een prequel van het album Marc Bars, vandaar dat ik ook die digitale deal heb gedaan, om mensen alvast op te hypen voor het Marc Bars album. Het album bestaat uit een hoeveelheid dope tracks, echte hiphop, geen bullshit. Een nummer doe ik in het Frans, iets wat ik in de toekomst vaker ga doen trouwens.

Een van de tofste dingen op het album vond ik de skits waarop jij als 3-jarige te horen bent. Hoe kom je aan die opnames?
Nadat mijn opa in Frankrijk overleed, zo’n 7 à 8 jaar geleden, ging mijn moeder even terug naar Frankrijk. Ik vroeg haar zoveel mogelijk dingen met emotionele waarde mee terug te nemen en ze kwam terug met een zooi cassettes. Die stonden vol met opnames van mij als klein kind dus ik zette ze om en gebruikte het voor m’n cd. Gooide er een simpele drumbeat achter en uiteindelijk klinkt het best tof.

Je moeder is Frans, je vader Amerikaans, ben je tweetalig opgevoed?
Niet echt, mijn moeder heeft me thuis nooit echt Frans geleerd. Maar elke zomer ging ik naar Frankrijk: Parijs, Normandië en nog een aantal plaatsen. Toen ik er voor het eerst heenging sprak ik na twee weken gewoon vloeiend Frans.

Hoe vinden gasten in New York het dat je ook in het Frans rapt op je album?
Ze stonden wel even raar te kijken. Veel mensen weten niet dat ik ook in het Frans kan rappen, maar uiteindelijk vinden ze het vet.

Hoe gaat het met Brooklyn Academy?
Het gaat heel goed. We hebben een aanbod voor een platencontract liggen. Ik kan de platenmaatschappij nog niet noemen, maar het is een distributiemaatschappij met een goede reputatie. Killah Priest komt op het album, Jean Grae en nog wat verrassingen die ik nu nog niet ga verklappen. Maar we gaan echt knallen, je gaat binnenkort nog heel veel van Brooklyn Academy horen.

Je hebt nog steeds een gewone baan naast het rappen, is het moeilijk om die twee dingen naast elkaar te doen?
Het is gekkenwerk. Ik ben nu zo’n vijfeneenhalf jaar sociaal werker, ik werk met slachtoffers van het World Trade Center. Het is zwaar, van 9 tot 5 werken en dan van 5 tot 9 bezig zijn met rap. Het stopt niet. Ik ben sociaal werker, ik ben een artiest, een producer, een studio engineer, ik promoot feesten, ik doe dingen met Lyricists Lounge, ik boek shows, het is gekkenwerk. Maar uiteindelijk is het goed dat ik veel te doen heb. Als ik niks doe, krijg ik ook geen inspiratie. Maar wat meer vrije dagen zou dingen wel makkelijker maken, plus je zou me heel wat vaker hier zien. Maar ik kan niet zonder mijn baan want dat betaalt de rekeningen.

Heb je ooit je muziek gebruikt in je werk?
Nog niet, maar ik zit er wel over te denken. Ik heb zoveel verhalen gehoord tijdens mijn werk. Maar ik wil niet profiteren van een tragedie. Ik kan er wel een andere inkijk op geven, vanuit de sociaal werker in plaats vanuit de slachtoffers. Ik run ook al anderhalf jaar een daklozen opvang en daar kan ik op zich ook wel iets mee doen.

Ik bedoelde eigenlijk of muziek gebruikt om mensen te helpen met het uiten van hun gevoelens.
Nee… Ik praat met hen niet over wat ik buiten mijn werk doe. Er moeten grenzen zijn tussen je werk en je privé leven en ik wil het graag gescheiden houden.

Denk je dat je ooit alleen van je muziek zal kunnen leven?
Dat is een moeilijke vraag… Maar ik denk dat de kans er zeker inzit. Het gaat nu beter dan ooit, er gaan een hoop deuren voor me open. Ik heb veel belangrijke namen die achter me staan, de grootste is Lyricists Lounge. Ik doe ook dingen met Okayplayer, heb een contract bij Rawkus, dat zijn namen die wat betekenen. Plus ik heb de fans die altijd benieuwd zijn naar mijn werk. Ik hou ze bezig met wat collabo’s hier en daar en hopelijk zet dit nieuwe digitale album me weer volledig in de spotlights en kunnen we vanaf daar weer verder werken.

Je komt uit Brooklyn, een plaats waar vele legendarische MC’s vandaan komen, is het moeilijk om daar als artiest bezig te zijn terwijl je als het ware in de schaduw van al die legendes staat?
Ik had het geluk dat ik tijdens de Golden Age al te horen was. Tijdens die periode, begin jaren 90, toen het nog echt om de muziek ging en de echtheid van de teksten, heb ik het geluk gehad dat ik op een aantal releases stond waarop ik heb kunnen laten zien wat ik kan. Voor veel artiesten die nu beginnen is het vrijwel onmogelijk om exposure te krijgen. Dat ik op de Lyricists Lounge plaat stond is zo belangrijk voor mijn carrière. Als ik die tracks doe kent iedereen, of ik nu in de VS of Europa ben, de teksten en gaan ze los. Ik heb gewoon geluk gehad, het is eigenlijk best makkelijk gegaan.

Toch heeft het best lang geduurd voordat je echt een platendeal hebt gehad.
Ik heb nog steeds niet een deal, Brooklyn Academy heeft ook nog nooit een echt album uitgebracht. Er ligt wat op tafel, daar gaat de komende maanden zeker wat mee gebeuren. Wat ik nu doe op Rawkus is ook mijn eerste echte plaat. Het heeft lang geduurd maar beter laat dan nooit.

Denk je dat het internet, waar elke artiest een kans krijgt en de echt goede rappers op websites, blogs en forums worden opgemerkt, er een soort van nieuwe Golden Age kan onstaan?
Ik denk dat die mogelijkheid er zeker in zit. In de jaren 90 draaide het om vinyl, het promoten van shows ging makkelijk. De platenindustrie zit nu in een neerwaartse spiraal, alles is digitaal. Iedereen heeft toegang tot het internet wat er ook wel voor zorgt dat er een soort van verzadiging ontstaat. Maar niemand weet wat er echt gaat gebeuren, de digitale revolutie maakt het promoten van artiesten en feesten een stuk makkelijker. Ik ben echt benieuwd hoe het uiteindelijk allemaal uitpakt.

Nu je het toch over vinyl hebt, er wordt veel gesproken over ‘de dood van vinyl’. Wat vind jij daarvan?
Als artiest vind ik vinyl prachtig, het gevoel van het draaien van platen en het uitbrengen van singles is echt mooi. De teruglopende populariteit heeft op mij persoonlijk geen negatieve invloed. De originele cultuur is prachtig, maar de nieuwe digitale cultuur brengt ook een hoop voordelen met zich mee. Het is voor mij niet echt een belangrijk vraagstuk.

Dit is je eerste terugkeer naar Nederland sinds de 5 jaar HIJS show met Brooklyn Academy, wat kun je je nog herinneren van die show?
Het was dope, het was echt helemaal te gek. Er was iets van 500 man en als we onze klassiekers deden was de response zo geweldig. Mensen bouwden moshpits, gingen helemaal leip, er was een rij voor handtekeningen, ik heb zelfs het shirt dat ik aanhad verkocht. Iemand liet me zelfs zijn rug signeren met een permanente marker. Het was echt gekkenhuis, zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Heb je dezelfde verwachtingen voor vanavond?
Zeker.

Geplaatst door bowie op 18 november 2007