Soms zijn er mensen binnen hiphop die achter de schermen keihard werken en zich in het openbaar afzijdig houden. Een van die mensen is Mike Redman die al tientallen projecten op zijn naam heeft staan. Wij vonden het dan ook de hoogste tijd om deze man aan de tand te voelen…
Wie is Mike Redman?
Zo, dat is moeilijk te zeggen. Ik hou ervan om zoveel mogelijk verschillende dingen te doen. En dat als ik dan op mijn sterfbed lig en iemand vraagt me wat ik nou zou willen doen, dat ik dan kan zeggen dat ik dat al heb gedaan.
In welk jaar is voor jou hiphop begonnen?
Ja, dat is er eigenlijk met de paplepel in gegoten. Via vrienden en familie kwam ik aanraking met tapes die werden verspreid en die kopieerde je dan. Een hele selectie tapes was wel aanwezig!
Wat waren de eerste dingen die je hoorde in het algemeen?
Rocksteady Crew! Was mijn eerste, eigenlijk me tweede singletje. Dat was gewoon helemaal te gek! Als klein jongetje meteen die moves nadoen bij de tv met een kartonnen doos. Het is natuurlijk nooit wat geworden met mij, dat breakdance.
Dat is volgens mij ook het enige, want voor de rest doe je ongelofelijk veel dingen: je hebt een documentaire gemaakt, je organiseert dingen, je hebt cd’s uitgebracht, waarmee is dat allemaal begonnen?
Het is begonnen met een cassette deck en volgens mij de eerste plaat van Public Enemy. Daarmee ging ik loopjes maken met de pauze knop en tapes knippen en omdraaien, gewoon een beetje experimenteren. Op die manier kon ik instrumentals maken. Ik heb wel gemerkt dat die beperkte middelen later toch van pas komen op een andere manier. Er waren ook al gasten bezig met een drumcomputer en die had ik zelf niet, die haalden gewoon dingen uit die drumcomputer waarvoor die helemaal niet geschikt was. Dat is misschien wel weer het nadeel van het digitale tijdperk dat je minder kan experimenteren met de hardware zelf, of ik heb er niet genoeg verstand van, maar dat was voor mij wel een hele belangrijke basis. En ik was begonnen met drummen op een heel cheap drumstelletje, ooit een keer 2e hands gekocht. Op een gegeven moment was het al snel dat ik alle beats moest gaan maken voor school en dat is uitgegroeid tot het produceren.
Wanneer is Rotterdam RedRum precies begonnen? Wat was de belangrijkste gedachte erachter?
De mensen die RedRum vormden die waren al heel lang bezig, ook onder andere namen zoals P-Mode. Hij zat bijvoorbeeld in Garanties Roll vroeger en die had een 12 inch uitgebracht in ’90 of ’91. Eni-Less heeft ook een lang verleden, zo heeft Eni-Less een achtergrond met gitaarspelen en heeft hij in veel bands gespeeld. Ik zelf heb ook in metalbands gespeeld terwijl ik wel altijd naar hiphop luisterde, maar ik heb ook de metal gevolgd vanaf de beginperiode. Ik vond het begin van house ook wel interessant, dat klonk lekker rebels en daar hou ik toch wel van. Daar hoef je nu ook niet meer bij mij mee aan te komen. In de jaren ’90 werd er vanuit die losse groep feesten georganiseerd, de RedRum parties. Dat is echt gefocust op die underground stroming dus geen r&b bijvoorbeeld. Zelfs voor de beetje standaard hiphop luisteraar misschien zelfs iets TE af en toe. Die hardcore underground stroming moest naar boven worden gebracht en het was precies een goede timing, want parties werden niet meer georganiseerd op die manier. Uiteindelijk bleek het eigenlijk een toevalstreffer en ontstond er een grote aanloop. Er was ook een periode dat er voor de deuren open waren gasten buiten stonden te beatboxen en te freestylen. Dat was echt te gek! Nu heb je dat wel incidenteel, maar in Rotterdam niet op een continuë basis.
Hoezo niet?
Sowieso zijn de clubs vrij moeilijk als het om hiphop gaat. Toen ging dat wat makkelijker, want die smaak lag anders. Nu heb ik het idee dat het allemaal ‘fashion’ is geworden en dat er mensen komen die niet eens van hiphop houden. Ik weet nog wel dat ik bij de latere parties niet meer kon zien aan wie ik me flyers moest uitdelen, omdat iedereen er wel hiphop uitzag. Uiteindelijk zijn we gestopt met die parties op een hoogtepunt. Ten eerste omdat we ons eerst wilden focussen op het platenlabel waar we net mee waren gestart. En omdat ik toch ook wel zag, doordat mensen erachter kwamen wie achter die parties zaten, dat het moeilijker werd om het neutraal te organiseren.
Wie zitten er nu in de RedRum crew?
P-Mode, Eni-Less, Unorthadox, Th’aquisition, en heel veel mensen die we erbij betrekken. Die iets bij kunnen dragen en hun eigen specialiteit hebben, zoals cameramensen en grafische ontwerpers. In die jaren hebben we met z’n allen veel contacten gelegd en een netwerk gecreëerd.
Wat was de belangrijkste reden om die eerste cd uit te brengen? Om te laten zien wat Rotterdam te bieden had?
De eerste cd was niet echt een heel serieus project. Je had er meerdere stromingen op zoals Jungle. Het was meer een frustratie die geuit moest worden. In de tijd van de tapes wilde je gewoon een plaat uitbrengen. Nu heb je het gebundeld voor jezelf. Als product lijkt het echter. Het slaat nergens op, vooral nu niet, omdat iedereen cd’s kan branden. Maar het was natuurlijk veel moeilijker. Vinyl was even moeilijk als cd. Het kostte veel geld en je moest een minimale oplage laten persen. Nu is het allemaal veel makkelijker.
Heb je het nu over underground hits deel 1 of over een andere?
Ja, dat is een andere, een hele onbekende. Die heette Forever Yours. Een kleine oplage die overigens niet verkocht is, alleen maar weg gegeven.
What about Underground Hits deel 1?
Ja, dat is een latere release eigenlijk en die is dan ook veel later verschenen. Dat is meer een compilatie met Rotterdamse acts waarvan het merendeel nog nooit was uitgekomen puur om de scène hier te supporten. Dat deden we dan al door die parties en die cd was weer een extensie daarvan om het weer wat verder te brengen. Zo’n party is natuurlijk een moment opname en een cd kan je altijd nog pakken. Op die cd staan mindere acts en goede acts om te laten zien wat er aan de hand is in Rotterdam.
Je had echt zoiets van iedereen uit Rotterdam moet op die cd?
Ja, mensen moesten natuurlijk niet te laks overkomen, zodat je geen track kreeg die heel kut afgemixt is. Dus er was wel een soort van selectie natuurlijk. Heel veel mensen waren ook wel heel sceptisch dat we een cd gingen uitbrengen met alleen maar Rotterdamse acts. Maar het was juist de bedoeling om de scène hier te promoten. Er kwamen hele goede reacties op die cd toen hij uit kwam en over het algemeen ook goede recensies. Toen hadden we wel zoiets van: “Shit, het is er toch wel van gekomen!” En toen kwam het plan om een 2e deel uit te brengen wat op dat moment financieel niet haalbaar was.
Wat was de belangrijkste reden voor een opvolger?
Om een soort continuïteit te houden, mensen zijn toch doorgegaan met tracks maken en dingen opnemen waardoor het ook een dubbel cd is geworden. Omdat er 1 jaar tussen zit. Hier staan ook tracks op van buiten Rotterdam zoals uit Delft, Amsterdam, Den Haag, en dat vond ik ook wel leuk. Het is leuk om de plek waar je bent opgegroeid te promoten. Maar ik hou gewoon van hiphop in het algemeen. Het maakt niet uit waar het vandaan komt dus vond ik het leuk om acts vanuit andere plaatsen op de cd te zetten. Het zijn er niet heel veel, omdat er zoveel jongens hier bezig zijn. Dus ik wil ook nog een cd maken met specifiek acts buiten Rotterdam.
Maar richt je dan op die hardcore hiphop waarmee je begonnen bent? Of heb je nu zoiets van ‘het publiek denkt breder dus denk ik ook breder’?
Nou, het is toch allemaal vanuit diezelfde hardcore hiphop smaak eigenlijk dat het wordt gedaan. Het is niet zoetsappig eigenlijk. Als je die cd openslaat zie je wel meteen dat het rugged is. Mensen moeten dat label ook niet zien als iets officieels, het is toch meer de smaak van een aantal boys die naar buiten treedt door middel van een label en proberen daar zoveel mogelijk mensen bij te betrekken. Maar we zijn geen label om hits te maken en daarom heet het ook ‘underground hits’. Het is ook een dubbele titel: hits als muziek hits, maar ook de underground hits zoals: het slaat gewoon in. Het gaat gewoon om die underground tracks, maar ja, smaken variëren. Heel veel mensen vinden het misschien kut, maar aan de andere kant zijn er mensen die het ook hopelijk kunnen waarderen, omdat het altijd de basis is geweest van de muziek die je nu hoort. Die underground vanuit New York is natuurlijk hier opgepikt en dat is natuurlijk opgenomen met smerige geluiden en crooked decks. Dat is ook weer het mooie ervan: sommige dingen hoeven ook niet mooi te klinken, want als ze weer mooi klinken, heeft het weer niet de vibe die het zou moeten hebben. We hebben Unorthadox, en die wil vaak zijn tracks ongemixt houden, omdat het dan die echte hardcore vibe en die essentie goed overbrengt. Als het allemaal te clean klinkt, dan is dat gevoel weg. Ik had een keer een beat voor hem gemaakt en dat dekte niet de lading waar die track over ging. Uiteindelijk hebben we die ook niet gebruikt, omdat het gewoon te clean klonk. Het is een keuze en als je hits wil maken, is het totaal onverantwoord. Maar wij maken het voor ons plezier, dus hebben we geen restricties!
Wat gaat er nog uitkomen bij RedRum Records?
Ja, er komt een RedRum Squad album!
Wie zitten daar eigenlijk allemaal in?
De vaste squad daarvan is eigenlijk P-Mode, Eni-Less, Unorthadox, Th’aquisition en ik zelf en daarbij hebben we wat guest MC’s benaderd. En daar hebben we gewoon een track mee opgenomen. Verder is het gewoon de vaste squad met veel featurings. Verder komt er een solo van Unorthadox uit en van Eni-Less. Er komt een nieuwe Turntablized Tekkel twee aan: een breakbeat battle plaat. Er komt een jungle/drum & bass plaat uit van me onder de naam Deformer. Daar komt een 12 inch en album van. Dat komt allemaal in 2004. Er is net een nieuwe single “Enjoy” uitgebracht van RedRum Squad met een videoclip maar die wordt door de kerst geboycot doordat de grotere artiesten voorgaan.
Daar was een clip van gemaakt in het skatepark en moet gaan komen op The Box gaan verschijnen en TMF?
Ja, klopt, nou op TMF niet dat is niet echt de doelgroep en daar ben ik wel eigenlijk ook wel blij om. Ja, The Box vind ik een goede zender want die geven de kans aan veel beginnende artiesten en veel lowbudget clips.
Laten we het even over de docu Walkmen hebben. Hoe ben je daarmee begonnen? Hoe ben je aan je materiaal gekomen? Want het was zo veel materiaal!
Het idee was ontstaan om een compilatie te maken van de leukste momenten van die RedRum parties. Op een gegeven moment wilde ik achtergrond informatie maar toen kwam ik erachter dat er niks van die hele hiphop scene van Rotterdam nooit goed gearchiveerd is geweest. En toen kwam ik op het idee om mensen te benaderen en eigenlijk een plan uit te werken om een documentaire te maken over de geschiedenis van hiphop in Rotterdam. Ik heb ook voor Rotterdam gekozen, omdat ik daar nog een beetje verstand van heb. Van wat zich in andere steden heeft afgespeeld weet ik niet zo heel goed de deal, behalve de essentiële dingen. Het was ook heel moeilijk om een objectief beeld te scheppen en ook een realistisch ding, dus heb ik heel veel mensen benaderd vanuit die oldschool scene uit Rotterdam. En die verhalen kwamen allemaal overheen, er werd niks bij gefantaseerd, dus daar was ik wel heel blij om. Die gasten kwamen dus ook uit die oldschool tijd waaronder Edzon, de eerste breaker samen met Henk Bakboord uit Amsterdam. Dat waren de eerste twee mannen die de elektromoves geïntroduceerd hadden. Van daaruit probeerde ik een chronologisch verhaal samen te stellen naar aanleiding van allerlei gesprekken met mensen die ik sowieso al kende. Het was dus vrij makkelijk om hun te benaderen.
Er stond ook heel veel archief materiaal tussen, hoe ben je daar aan gekomen?
Ja, dat was heel erg moeilijk en duurde het ook heel lang voordat ik er mee klaar was. Ik ben ook heel Nederland doorgereisd om in allerlei stoffige keldertjes terecht te komen en ik moest tien keer bellen om ze te bereiken. Mensen wilden weinig uit handen geven omdat niet iedereen weet wie ik ben en waarmee ik me bezig hou. Het was heel moeilijk om het allemaal voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk heeft het lang geduurd, omdat ik vond dat er een paar essentiële groepen en beelden in moesten. Zoals CBT, die was moeilijk te krijgen en Bad Boys wat hele belangrijke namen zijn voor eigenlijk heel Nederland. Maar er is zo weinig gearchiveerd, ook door die gasten zelf, dus uiteindelijk moest ik heel veel kopies maken, ook voor die gasten zelf. Het kwam ook uit vreemde hoeken: ik werd gebeld door mensen en er kwamen zelfs dingen uit België. Ik kreeg al vaak gekopieerde tapes wat dan weer slechte kwaliteit was. Ik ben ook heel erg geholpen door Git Hyper. Hij heeft heel veel materiaal voor mij geregeld.
Ik was op de presentatie, en toen was er ook sprake van dat hij op DVD zou verschijnen, is hier nog steeds sprake van?
Hij verschijnt nog op DVD. Tot nu toe is hij alleen in een gelimiteerde oplage op video uitgekomen. Waar ook nog een kleine joke bij zat, want aan het einde zat nog een kleine porno clip van drie minuten bij een aantal tapes. Wat de nodige discussies vooral op internet opleverde haha.
Dus jij gaat binnenkort ook Porno films uitbrengen?
Haha! Nee, het was gewoon een joke. Zo krijg je een beetje dat mensen erover praten, ja toch? Zo geef je ze wat extra’s.
Heb je een release datum voor die DVD?
Het is de bedoeling dat die DVD rond maart uitkomt. Er zitten veel extra’s bij, heel veel nieuw ‘oud’ materiaal.
Kan je ook al iets over de DVD vertellen?
Ja, een van de eerste hiphop-events staat erop, in de Arena (nu Nighttown)… Want ik kreeg een band van drie uur, dus ik ging helemaal uit me dak. Daar staan heel veel oude gasten op uit Amsterdam zoals Mikey G, maar ook die bassist die later bij Urban Dance Squad zat. Maar ook Dynamite Rockaz. Je kan wel stellen dat het een legendarische tape is. Daarna is er namelijk niks meer georganiseerd. Het was helemaal uit de hand gelopen. Die tent was blijkbaar niet op de hoogte wat de hiphop cultuur inhield. Want gasten kwamen binnen met spuitbussen en hebben werkelijk heel die tent onder getagt. Met stiften, met bussen, van op de vloer tot in de focking toilet pot aan toe!
Over welk jaar spreken we dan?
1985! Die opnames zijn echt bizar.
Je ziet ook mensen taggen?
Ja, alles, uiteindelijk, toen die party klaar was, hebben ze met groot licht die zaal nog gefilmd. Echt te gek: duizenden tags van verschillende mensen. Je ziet echt mensen rappen, maar ook in black books ontwerpen en schetsen. Iedereen was gewoon bezig.
Staan er ook nog internationale dingen op die tape die er nog inkomen?
Nee, het is echt vanuit Rotterdam. Er zijn natuurlijk ontzettend veel artiesten in Rotterdam geweest. Het is puur Rotterdams en dat probeer ik ook wel zo te houden. Er komen ook heel veel videoclips op die nog nooit zijn uitgezonden. Zoals Supasonic Crew die je op de aftiteling zag. Zo zijn er heel veel clips van artiesten die onbekend zijn gebleven. Maar ik probeer ook veel clips toe te voegen van bekende artiesten. Er komt ook een samenvatting van hoe die première was. Ik was blij dat ik zag voor wie ik het had gemaakt en dat die mensen ook aanwezig waren en er heel goed over te spreken waren. Dat was geweldig. Er waren enkele slechte reacties van mensen die vonden dat ze zelf ook in de docu hadden moeten zitten. Na het zien van die film zijn er nog wel meer gasten bij gekomen die ook in Walkmen hoorde te zitten. Zoals DMX, hij is toch wel echt een icoon. Hij was van Moonrunners en was een echte inspiratiebron voor velen. Niemand had nog van de DMX uit Amerika gehoord, want hij was de eerste! Hij verdient gewoon z’n credits.
Er was ook sprake van dat je een kledinglijn ging doen, is die nog actief?
Was actief, ja. Ik had een kledinglijn, maar ik had geen zin om daar nog meer energie in te steken. Het kostte te veel tijd. Het heeft wel goed gewerkt, want die RedRum shirts waren op een gegeven moment overal. Er zijn er meer gejat, eigenlijk, dan verkocht, maar ja: dat is toch een compliment, want mensen willen die shit wel hebben!
Wat wil je nog per se doen? Je hebt al zoveel gedaan de afgelopen jaren!
Ik ga gewoon door met wat ik doe en probeer met nieuwe ideeën te komen waarmee ik mezelf kan verrassen en iets kan bijdragen aan de hele scène.
Is het reëel dat jij een crew formeert en daarmee gaat touren?
Ja, ik had een gesprek met MOJO om een tour te doen. Uiteindelijk is daar iets anders voor in de plaats gekomen, maar het plan loopt nog steeds. Ik wil me nu vooral richten op het label. Zo veel mogelijk dingen uitbrengen en ook de kwaliteit nog meer upgraden. Meer albums en meer clips maken! Ik heb ook muziek gemaakt voor een kinderprogramma dat is nu elke zondag op de VPRO te zien. Dat is echt voor kleine kids. Om kinderen ook al vroeg in contact te laten komen met hiphop. We proberen in ieder geval ons ding goed te doen zo. Ik ben nu ook bezig met een andere documentaire over een kunstenaar waarin ik zijn visie wil uitbeelden. Het is een erkende Rotterdamse kunstenaar die weer veel respect geniet in de kunst scene.
Wat heb jij dan met kunst?
Ja, ik ben altijd geïnteresseerd geweest in kunst. Mijn vader is ook kunstenaar en er was altijd materiaal voor handen om te experimenteren.
Denk je dat hiphop over zijn hoogte punt heen is in Rotterdam of in Nederland?
Nee, het is zeker niet over z’n hoogtepunt heen. Ik denk wel dat de sfeer even veranderd is. Dingen zoals ‘Best Hiphop award goes to Jennifer Lopez and Nelly’. Dat is voor mij meer R&B related dan hiphop. Dus er wordt anders tegen hiphop aangekeken. Het lijkt heel erg populair onder de noemer ‘Urban’.
Hoe kijk je daar tegenaan, tegen die term?
Ja het is een zwaar gedateerd ding al. Het draagt ook niet meer de lading waar het om gaat alles is nu ‘Urban’. Als ik hoor dat er nu iets ‘urbans’ aan de hand is, heb ik er al geen trek meer in. Het gaat ook helemaal niet meer om de muziek. Het gaat alleen nog maar over politiek, marketing strategieën, en geld. En zo kan iedereen een goede hit maken, als er maar genoeg geld in gepompt wordt. Wat ik hoop en wat ik ook denk qua hiphop is dat het weer een stuk experimenteler zal worden, dat het een stukje terug gaat qua sfeer. Je hebt nu natuurlijk de Neptunes. Dat is al bijna geen hiphop meer, dat is alweer pop. Iedereen heeft het in de gaten en iedereen wil met ze werken natuurlijk. Als je echt geïnteresseerd bent en verder kijkt voorbij de top-40 en je komt meer in die underground terecht, waarvan een heel klein gedeelte terecht komt. Dan kom je echt te gekke dingen tegen, dingen als Def Jux bijvoorbeeld. Veel mensen houden er niet van die wel hiphop luisteren. Ik vind het te gek, omdat het weer een soort pure vorm is. Het is origineel en niet standaard. Onvoorspelbaar. En zo zijn er heel veel gasten die bezig zijn en die gasten blijven undercover. Hoeveel goeie platen zijn er in het verleden wel niet gemaakt zoals Public Enemy en Big Daddy Kane en K-Solo, noem maar op. Maar er zijn zoveel artiesten waar ik nog nooit van heb gehoord, want die bleven in Amerika. Ik denk dat hiphop weer een stap terug gaat qua creativiteit dus eigenlijk weer een stap vooruit, vind ik. En dat er meer geëxperimenteerd gaat worden. En dat zou te gek zijn. Ik had een drum&bass plaat gemaakt en die wilde ik de dag van de releaseparty ophalen, maar het vinyl was niet geperst, omdat volgens hun de beats niet goed liepen. Maar dat was dus met opzet! Dat was dus voor de luisteraar bedoeld. Haha, dus ik had een releaseparty zonder plaat, dat werkte wel weer mee in de recensies, haha, maar dat laat wel weer zien hoe erg bekrompen mensen denken en hoe ze naar muziek luisteren. Als ze denken dat er iets niet klopt, vinden ze het meteen niet goed. Daarom heb ik heel veel waardering voor Dox (Unorthadox, red.), die zingt soms een refreintje vals, maar dat is dan juist de bedoeling, omdat je dan een bepaald gevoel creëert. Dat het net op die rand zit. Alles moet ‘on the edge’ zijn. Dat is ook wat RedRum Records uitbrengt. Het moet op het randje liggen. Want we hebben genoeg dingen gekregen, zelfs van backup MC’s van Puff Daddy aan toe, maar die sound is het gewoon niet voor ons. En ja, misschien zouden we wel een hit kunnen scoren, maar nogmaals: daar gaat het niet om.
Je zou bijvoorbeeld niet een hit willen scoren onder een andere naam om dan meer geld te kunnen pompen in RedRum?
Ja, tuurlijk zitten we daar aan te denken, die kansen zijn er ook wel. Misschien gebeurt het ook. Maar we zijn ook allemaal heel erg moeilijk met muziek in opdracht maken vaak. We kunnen van heel hardcore dat het bijna metal wordt t/m love songs maar die worden weer gemaakt op het moment dat gasten gewoon verliefd zijn. Dat is even hardcore als de agressieve track die je maakt, als je boos bent. Daarom is het echt op gevoelsritme voor ons. We proberen ook heel erg in de gaten te houden, wanneer we een stap te ver gaan en het alleen voor het geld gaan doen. Dat was ook een gerucht dat rondging. Omdat mensen die namen van ons veel zagen staan op flyers, dacht men dat we veel geld hadden. Maar dat is niet het geval. Dat belemmerde ook gewoon heel veel samenwerkingen. Omdat mensen heel veel geld gingen vragen. We hebben af en toe net genoeg geld om een cd uit te brengen en proberen die ook zo goedkoop in de winkel te leggen. Underground Hits Back, ligt voor 10 euro in de winkel.
Je hebt het over financieel gebeuren, kan je er van leven wat je nu doet?
Ik kan leven van de dingen die ernaast gebeuren. Zoals DJ werk en MC werk.
Het is dus niet zo dat je een baantje erbij hebt.
Nee, ik ben constant met muziek bezig. En het zijn heel veel verschillende dingen. Het is heel vermoeiend en het is niet van: “Ok, we gaan lekker 3 dagen lang ergens zitten en dezelfde routine uitvoeren.” Het zijn allemaal verschillende dingen. Het is met pieken en dalen. Het is ook moeilijk om continuïteit in het label te houden. Het heeft veel meer effort nodig om een steady label te krijgen en vooral omdat het in Nederland is en omdat het hiphop is en vooral omdat het underground is.
