Michael Jackson tijden
“De liefde voor muziek heb ik al sinds kleins af aan. In de Michael Jackson tijden. Ik was best een moeilijk kind, dat mag iedereen wel weten, maar mijn moeder kon me altijd thuislaten als ze een Michael Jackson videoband opzette. Alles wat hij deed klopte gewoon. De muziek, de dans, de hele show! Ik was dan zo gefocust op die videoband, dat ik niet eens doorhad dat mijn moeder boodschappen ging doen. Vanaf toen wist ik dat ik on stage wilde staan.
Toen ik later de leeftijd bereikte waarop ik zelf op onderzoek uitging en een eigen smaak ontwikkelde, hoorde ik 50 Cent. Ik was toen een jaar of 14. In eerste instantie was ik nog niet helemaal overtuigd, maar toen hij kwam met Just A Lil Bit was ik verkocht. De beat was gewoon de mooiste beat die ik ooit had gehoord. * neuriet *. Ik begon na het horen daarvan meteen met schrijven en ik hoorde ook meteen van anderen dat het nergens naar klonk. Toch had ik zoiets van: ooit op een dag gaat dit goed komen. En met die mindstate ben ik doorgegaan.”
“Ik vind mijzelf gewoon de beste”
Miggs de Bruijn is waarschijnlijk het meest bekend van zijn deelname aan The Next MC, De Grote Prijs Van Nederland en het label ‘belofte voor 2014’ door State Magazine. Dat zijn naam de laatste tijd zo vaak valt, is volgens de rapper geen toeval:
“Dat je nu veel over mij hoort, heeft sowieso met hard werken te maken, maar daarnaast vind ik mijzelf gewoon de beste. Mijn eigen boys staan soms zelfs versteld van wat ze horen. Ik ben divers en daardoor niet in een hokje te plaatsen. Wie weet hoor je mij morgen ineens op een track met U2. Het kan allemaal. Ik doe het ook omdat ik het echt leuk vind. Ik kan mijn ei erin kwijt. Ik wil gewoon laten zien dat je van niks iets kan maken als je er maar in gelooft en realistisch bent naar jezelf toe. Op die manier wil ik anderen inspireren. Ik las laatst op Twitter dat iemand gemotiveerd was door een interview dat hij van mij had gezien bij 101. Als ik dat lees, doet dat mij gewoon goed, weet je?
Monster is mijn eerste officiële EP onder 040 Records. Een zeer diverse plaat waar ik heel trots op ben. Ik kan geen enkele track langs een ander leggen, zo verschillend zijn de stijlen. Waar ik het meest trots op ben, is de track Veel Te Laat. Daarop is echt te horen dat ik muzikaal ben; dat blijkt uit het feit dat ik naast rappen ook zing.”
“Ik wil een bijdrage leveren”
Het muzikale pad was niet altijd het enige pad dat Miggs de Bruijn bewandelde. Een tijd lang belandde hij ook op het criminele pad. Zijn talent bracht hem echter bij de Dynamo waar hij allerlei mogelijkheden vond om wat met dat talent te toen.
“Gebrek aan geld bracht mij op het verkeerde pad. Je wordt sowieso al gezien als crimineel door je uiterlijk, dus daardoor word je ook niet snel aangenomen voor baantjes. Van die geintjes weet je? Als ik dan tien keer in de week zonder resultaat langs het uitzendbureau was geweest en ik dan zwart met de trein moest omdat ik geen geld had, moest die boete alsnog betaald worden. Het was dus niet om stoer te doen, zo van: kijk mijn nieuwe Nikes. Terwijl andere boys erover opschepten, wilde ik eigenlijk niet eens dat mensen er van wisten, want ik ben niet zo. En dat pad is nog steeds om de hoek, maar ik ben gewoon positief. Ik ben elke fucking dag hier bij de Dynamo in Eindhoven. Ben ik niet aan het rappen dan ben ik wel aan het coachen, editen, repeteren of iets anders. Wij organiseren het feest Word Up, werken aan videoclips, creëren onze eigen merchandise en zijn gewoon met alles bezig wat betreft muziek. En buiten muziek organiseren we ook voetbaltoernooien. Eigenlijk doen we gewoon alles wat we leuk vinden en waarmee we geld kunnen verdienen op een legale manier. Ik wil ook gewoon een bijdrage leveren. Niet per se aan de maatschappij, want de maatschappij heeft ook schijt aan mij, maar aan de kleine kinderen. Om hun blij te zien doet me goed. Dat ze in plaats van een jointje halen die zes euro besteden aan een kaartje voor Miggs de Bruijn. Dat vind ik dope.”
“In Afrika ga je ook niet zitten janken”
Op achtjarige leeftijd emigreerde Miggs de Bruijn met zijn moeder en broertje naar Nederland waar ze in een asielzoekerscentrum terecht kwamen. Ondanks deze heftige ervaring kan hij er naast een traan ook met een lach naar terugkijken.
“Ik ben geen prater. Ik heb wel tracks liggen, dus ik kan mezelf wel uiten, maar ondanks dat ik veel meegemaakt heb, ben ik niet zo iemand die zielig wil zijn. Ik probeer altijd zelf uit de put te klimmen in plaats van hulp te gaan halen. Soms moet je wel om hulp vragen, maar daar ben ik gewoon slecht in. Dat komt door mijn Afrikaanse roots. Daar in Afrika ga je ook niet zitten janken. Plus dat niemand je gaat helpen omdat iedereen zichzelf aan het helpen is. Daarom probeer ik de dingen altijd positief in te zien. Ik heb een tijd in een asielzoekerscentrum gezeten, maar vreemd genoeg was dat toch wel een van de leukste tijden die ik heb meegemaakt. Je zit dan in een gebouw met keiveel jongeren, ouderen en gezinnen van allerlei afkomsten. Toevallig zit je bijvoorbeeld dan ook nog eens met je buurman in de klas, dus zie je elkaar heel de tijd. Je speelt, voetbalt, huilt en vecht met elkaar. Andere stress had ik niet. Stress van ‘Mamske we moeten verblijfsdocumenten krijgen of we lopen risico teruggestuurd te worden’ had ik niet want mijn moeder ging me die dingen niet vertellen. Natuurlijk zag ik haar wel eens bezorgd kijken, maar ze deelde die zorgen dan niet met mij. Dat snap ik want ik zou mijn kinderen daar zelf ook niet mee opzadelen. Ik heb dus best wel genoten daar! Het klinkt misschien wel heftig, maar het woord ghetto klinkt ook heftig. Maar daar eten de mensen ook gewoon rijst, douchen ze ook en kijken ze ook tv.”
Trots
“Waar ik trots op ben? Stiekem wel een beetje op mezelf en op mijn muziek waar het goed mee gaat. Ik denk dat als ik blijf werken en erin blijf geloven, ik één van die rappers in Nederland zal zijn die ze nooit meer zullen vergeten. Ik wil geschiedenis schrijven. Of dat gaat gebeuren, kan alleen ik bepalen. Verder ben ik trots op mijn begeleider Kareem, Skinny en Shaun Figaroa van 040 Records. Ik was er niet helemaal vanaf de start van zijn label 040 Records bij, maar we zijn wel samen gegroeid. Ik ben zelfs met hem meegegaan naar de Kamer van Koophandel om het officieel te maken.
Tot slot ben ik trots op het feit dat ik mijn moeder een keer heb laten huilen om iets goeds. Ik heb haar vaak om de verkeerde redenen laten huilen, maar toen ik op tv was met The Next MC heeft ze een traantje van blijdschap laten vallen.”
Voor meer info over de Monster EP en merchandise: www.040records.nl
