Macro blijft knokken voor een groter publiek

Macro, tegenwoordig bekend onder zijn echte naam Marco Martens, viert deze maand zijn 15-jarig jubileum als rapper. Naast een speciale show waarbij er een reünie op het programma staat met Che en DJ Native verschijnt er een unieke cassette met (hoe kan het ook anders) 15 tracks uit de afgelopen 15 jaar. De oplage bestaat ook uit slechts 15 exemplaren waarbij ieder exemplaar voorzien is van uniek artwork. De werken worden van 5 t/m 8 maart geëxposeerd en geveild in Kelderman & Van Noort in Eindhoven.

MarcoMertens-AmyvanLeiden-hiphopinjesmoel-07

15 jaar in de scene, Macro. Welke herinnering komt er als eerste naar boven?
“Ik moet meteen aan een van de laatste DVD-feesten denken. Ik speelde er die editie niet, maar liep er als bezoeker rond. Op het ene podium zag ik collega-rappers die ik al een jaar of tien kende, op het andere podium zag ik studenten die ik lesgeef aan de HBA. Vond ik een mooie metafoor van ergens middenin staan.”

Zie je jezelf ook als een artiest die midden in het wereldje staat?
“Ik ben graag productief en heb met veel fijne mensen in het wereldje veel contact, zowel publiek als artiesten. Dat vind ik minstens zo interessant als de muziek zelf. Ik kom nog graag op hiphopfeestjes, maar dat zijn doorgaans niet de feestjes waar een Ronnie Flex speelt of waar het jongere publiek op af komt. Met een deel van dat wereldje heb ik dus minder te maken. Dat vind je ook muzikaal bij me terug, ik zoek graag de creatieve grenzen op.”

Jij vindt Ronnie Flex niet creatief?
“Op een andere manier. Naar mijn smaak is de sound te gladjes. Ook de happy hardcore-invloeden spreken mij niet zo aan, dat is me te carnavalesk. Dat is niet per se een waardeoordeel, maar ik houd er niet van. Ik zie graag wat verdieping in tekst en muziek, iets meer dan alleen een leuk liedje om op los te gaan. Een mc die dat naar mijn idee goed doet, is bijvoorbeeld Fresku. Ook de EP van De Kunstenaars vind ik een mooi voorbeeld trouwens. Een fijn stukje storytelling, dat zou wat mij betreft vaker gedaan mogen worden.”

MarcoMertens-AmyvanLeiden-hiphopinjesmoel-02

Is dat storytelling nou iets dat je mist uit de tijd toen je begon met hiphop?
“Internationaal gebeurt het meer dan in Nederland, lijkt wel. Al kan dat ook te maken hebben met wat je op de bekende kanalen tegenkomt. Ik kom genoeg jonge rappers tegen die zoeken naar originele manieren om teksten te schrijven. Maar zodra het budget voor een clipje bij elkaar is gespaard, wordt toch eerder voor een ‘veilige’ single gekozen met het oog op views. We hebben qua storytelling een paar magere jaren gehad, maar volgens mij begint dat langzaamaan weer een beetje te veranderen. Ik heb goede hoop voor de komende jaren.”

Op welke namen is die hoop gebaseerd of is het puur een gevoel?
“Vanuit mijn werk op de HBA en voor Poetry Circle Nowhere werk ik veel met jonge rappers. Namen die me positief opvallen zijn bijvoorbeeld Mill en JayWay. De EP van De Kunstenaars vond ik erg tof. Dat Typhoon het zo goed doet, vind ik positief, dat inspireert ongetwijfeld ook jonge gasten. Verder is het ook een gevoel, ik heb het idee dat steeds meer rappers die ik spreek de behoefte hebben aan wat meer verhaal.”

Voor we de toekomst induiken even terug naar het jaar 2000 toen je begon met rappen. Hoe waren die eerste stappen als rapper?
Heel impulsief. Ik luisterde graag naar Osdorp Posse en had wel eens het idee gehad om zelf wat teksten te schrijven. Dat was er nog niet van gekomen toen ik Zira (Dwaalspoor) sprak en hij me uitnodigde voor een optreden. Twee uur later was mijn eerste tekst klaar en vroeg Zira of ik die live wilde doen. Zo geschiedde. Daarna stortte ik me er volledig op. Een paar maanden later stond ik mijn eerste demo op te nemen in een analoge studio. Ik zou een ander aanraden om het wat beheerster aan te pakken, maar ik zou het zo weer doen. Minstens even impulsief en blind op het doel af, zo steek ik in elkaar. Maar het voordeel nu is dat je geen analoge studio meer hoeft te huren. Je hebt dus iets meer tijd en ruimte om tot een goed eindresultaat te komen.”

MarcoMertens-AmyvanLeiden-hiphopinjesmoel-03

Je gebruikt de termen impulsief en blind maar als je kijkt naar je rapcarrière dan blijkt het tegenovergestelde. Of zie je dat anders?
“Als ik naar mijn creatieve stappen kijk, zijn die denk ik toch wel impulsief. Dat ik nu actief ben in het theater, komt doordat ik in 2011 door Wintertuin voor een theaterproductie werd gevraagd. Dat is geen uitgedachte stap geweest. Maar ik denk dat je dat soort dingen onbewust toch wel in gang zet. Wintertuin had me niet gevraagd als mijn werk zich daar niet voor leende, dus dat is een kip-of-het-ei verhaal. In 2010 had ik niet gedacht dat ik de theaters in zou gaan. Hetzelfde geldt voor de akoestische shows die ik gedaan heb. Dat kwam omdat een organisator uit Den Haag vroeg of dat niks voor mij was, hij wilde het graag op die manier boeken. En sinds ik in Rotterdam woon, ben ik meer gedichten gaan schrijven omdat ik hier een aantal dichters heb leren kennen waarmee ik regelmatig op spoken word avonden kom. Ik laat me makkelijk beïnvloeden door prikkels. Volgende maand speel ik een show met Björn van der Doelen, oud-PSV’er. Zul je zien dat ik me dan op een carrière als profvoetballer ga richten, haha. Wat overigens niet wegneemt dat ik de stappen die ik zet wel heel gecontroleerd probeer aan te pakken, het moet wel goed zijn en ergens heengaan.”

“Het is een verre droom om ooit eens een film te maken.”

Dat je veelzijdig bent, blijkt al uit je vorige antwoord. Is er nou echt iets waarvan je zegt: dit is hoe dan ook iets wat ik echt moet doen als muzikant?
“Ik zou nog altijd graag als bassist in een punkband spelen, maar heb helaas geen tijd om dat vol overgave te doen. Als muzikant wil ik nog een aantal toffe platen maken. Volgende maand ga ik met HARM de studio in, daar ben ik voor het eerst meer verteller dan rapper. Ik ben heel benieuwd hoe die plaat gaat klinken. Verder ontwikkel ik me graag als verhalenverteller. Het is een verre droom om ooit eens een film te maken. Niet als acteur, maar als regisseur.”

Er zijn nog steeds relatief weinig rappers in Nederland die kunnen leven van hun muziek. Iets dat jij wel kan zeggen en ook nog eens zonder concessies te hoeven doen. Is dat nou eigenlijk je grootste succes?
“Ik leef niet volledig van muziek omdat ik ook een paar dagen per week als gediplomeerd docent voor de klas sta op de HBA, maar die positie en ook al mijn andere opdrachten heb ik wel te danken aan mijn activiteiten als rapper/schrijver/kunstenaar. Het is geen vetpot, maar ik kan er prima van leven. Ik realiseer me dat dat een unieke en fijne positie is. Hierdoor ben ik in de gelegenheid op creatief gebied te doen wat ik wil, niet al mijn uitspattingen zijn even lucratief. Dat ik daar toch mijn ziel en zaligheid in kan steken, beschouw ik als een voorrecht en misschien is dat wel mijn grootste succes.”

MarcoMertens-AmyvanLeiden-hiphopinjesmoel-05

Heb je ook echte dieptepunten gekend voor jouw gevoel?
“We hebben een paar vreselijke shows gespeeld links en rechts, al dan niet door ons eigen toedoen, maar dat zijn geen zaken die heel lang blijven hangen. Misschien is dieptepunten daarvoor een te groot woord. En natuurlijk zijn er dingen die niet lukken, als gevolg van muzikale keuzes. We hebben bijvoorbeeld nog nooit een minuut bij DWDD gespeeld, sinds Giel weg is in de nacht op 3FM hebben we niet meer op mainstream radio gespeeld. Het wordt er niet makkelijker op om shows te boeken als je niet gedraaid wordt of op andere manieren heel veel views vergaart. De toegenomen marktwerking op dat gebied werkt niet in mijn voordeel. Maar ook dat zou ik geen dieptepunten willen noemen. Ik houd vooral vast aan de dingen die wel lukken.”

“Als kunstenaar ontkom je er niet aan dat je gewoon altijd hard moet blijven werken.”

Wat is dan toch die drive om continu door te blijven gaan?
“Creatieve drang op één, en verder de dingen die wel lukken. Zo kijk ik uit naar de nieuwe plaat die uitkomt en we spelen ieder jaar wel weer een aantal toffe shows. Steeds als er een nieuw project tot stand is gekomen dat een mooi product of leuke shows oplevert, geeft dat energie. Zo ook nu met Vijftien. Ik heb heel veel zin in de reünieshow en de werken die de kunstenaars bij de tape gemaakt hebben zijn te gek. Alleen dat al maakt dat het voor mij geslaagd is. En je ontkomt er als kunstenaar niet aan dat je gewoon altijd hard moet blijven werken.”

Op welk gebied heb je de meeste progressie geboekt?
“De meeste progressie heb ik geboekt als tekstschrijver; ik heb meer vormen (spoken word, theater) gevonden om verhalen te vertellen en die verhalen ben ik door de jaren heen beter gaan neerzetten. Daarnaast heb ik door zoveel meters te maken alle facetten van het artiest zijn leren kennen en daar mijn weg in weten te vinden. Mij moet je bijvoorbeeld niet in een spelshow neerzetten om grappig te doen, daar ligt mijn kwaliteit niet. Maar als het gaat om het coachen en prikkelen van jonge schrijvers, ben ik wel de juiste man.”

Ben je van mening dat je op voldoende waardering kan rekenen?
“Jawel, ik krijg nog altijd veel positieve respons op mijn werk en er komen nog steeds mensen kijken naar mijn shows. De mensen die het kennen, kunnen het op waarde schatten. Ook van de media heb ik altijd liefde gevoeld. Niet van de mainstream-media, maar daar verwacht ik ook weinig van. Ik heb alleen nog niet het gevoel dat we iedereen die het tof zou kunnen vinden al bereikt hebben, dus daar blijven we hard voor knokken.”

Alle info over de reünieshow van Macro (met Che en DJ Native) lees je hier.

Geplaatst door bowie op 2 maart 2015