Wat is het verhaal achter het stoppen met de Stropstrikkers?
“In één zin kan ik zeggen: mijn hart volgen. Het ging gewoon goed, zeker voor het publieke oog, maar achter de schermen was ik niet zo blij over hoe bepaalde dingen er aan toe gingen. Ik wil daar verder niet teveel over in details treden, maar ik was gewoon niet happy over hoe het allemaal liep. Toen ik 17 was en begon met rappen had ik een droom en die droom strookte niet met wat ik nu in real life meemaakte. Het was voor mij dus tijd om verder te gaan, alleen. Ik ben eigenlijk geen groepspersoon. Dan functioneer ik niet goed, omdat ik een idee direct wil uitvoeren zonder rekening te hoeven houden met anderen. Samenwerken wil ik wel, maar niet in groepsverband. Ik kom gewoon beter tot mijn recht als ik in mijn eentje werk. Zodoende heb ik enige tijd geleden ik voor mezelf de knoop doorgehakt om solo te gaan.”
Hoe kijk je terug op het Stropstrikkerstijdperk? Heb je hier alles uit gehaald wat er in zat?
“Ja! Alles en zelfs meer! Het succes was groter dan we verwacht hadden. Ik heb in die tijd ook heel veel geleerd over de scene en veel mensen leren kennen. Het was een mooie tijd en kijk daar ook absoluut niet negatief op terug.”
De Stropstrikkers hebben na hun afscheid de draad toch weer opgepakt. Er bestaat al enige tijd onduidelijkheid over het feit of jij er nu wel of niet bij zit. Vertel.
“Ik zit er niet meer bij. Ik ben echter nog steeds fan van hun (Klaas Vaak en Skafalau red.), en zij van mij. Ze staan ook beiden op mijn album: Klaas Vaak heeft de openingstrack geproduceerd en Skafalau featured op de track Stamp Op Ze. Als ze ergens optreden en ik ben er ook, dan kun je er wel vanuit gaan dat ik meedoe. Maar ik ben geen vast onderdeel meer van de groep.”
Met de Strikkers maakten jullie rauwe boombap. Solo klinkt je muziek gevarieerder. Is dit een bewuste keuze?
“Ik hou heel erg van boombap. Op een boombapbeat hoor je namelijk pas écht of een mc goed is. Boombapbeats zijn vrij kaal en als je dan niet goed bent, val je gelijk door de mand. Een productie van bijvoorbeeld Timbaland is zonder mc al bijna ‘af’. Na twee albums met de Stropstrikkers heb ik samen met Herb ook nog een boombap album gemaakt: Striklie Boembap. Toen had ik voor mezelf het gevoel dat ik die stijl wel beheerste. Ik vond het daarom ook een uitdaging om vervolgens verschillende beats aan te pakken. Kijk, een beat moet gewoon hard zijn, dat is mijn main issue: pompen, harde drums, maar ook verschillende ritmes hebben en verschillende feelings. Ik vond het erg belangrijk om mijn skills up the graden en niet alleen over boombapbeats te spitten.”
Hoe zou je je album omschrijven in één of twee zinnen?
“Mijn album is mad gevarieerd. Qua beats, qua set-up, maar het is wel één geheel. Je hoort een J.A.E. die aan het strijden is, strijden voor vrijheid, liefde, erkenning en voor hiphop als cultuur. Verder hoor je een J.A.E. die qua skills mad geupgrade is: J.A.E. 3.0! Ik heb het beste uit mezelf gehaald.”
Wat wil je vertellen met Koning Der Armen?
“Ik heb die titel heel bewust gekozen. De Armen zijn degenen die van binnen heel getalenteerd zijn, maar hier vanuit de buitenwereld geen erkenning voor krijgen: ik voelde mij zelf ook zo vroeger. Na het Stropstrikkerstijdperk kwam ik heel moeilijk aan de bak, hoe erg ik mijn best ook deed. Inmiddels heb ik wél het nodige bereikt en dat is voor mij een drijfveer om ook iets voor anderen te kunnen betekenen. Het overgrote deel van de mensen waarmee ik werk op het album bestaat uit onbekend talent. Beatmakers die met keiharde producties komen bijvoorbeeld. Ik wil er op deze manier voor zorgen dat de getalenteerden, de Armen, erkenning krijgen.”
In Zelfservice zeg je “2008, valse start” en “Van mijn fouten heb ik geleerd, ik doe het zelf wel”. Kun je deze lines toelichten? Waarom had 2008 voor jou een valse start en welke fouten heb je gemaakt waarvan je hebt geleerd?
“In 2008 begon ik met een goede motivatie en ideeën. Maar ik merkte dat ik het niet goed aanpakte. Mensen waren wel enthousiast, maar ik had mijn plannen beter moeten onderbouwen, ik had meer moeten pushen. Met Avi had ik er bijvoorbeeld ook meer uit kunnen halen. Dit is niet gebeurd, omdat ik wél met enthousiasme en passie, maar niet echt met een goed plan te werk ging. In 2009 heb ik daarvan ook geleerd met mijn album. Het netwerken eromheen, de marketing. Ik wilde mezelf zo goed mogelijk in de markt zetten.”
In Als Je Mij Niet Kent zeg je “Als je mij niet kent werk ik niet hard genoeg.” Wat bedoel je daar precies mee? Wat voor doelen stel je jezelf? Ben je veeleisend voor jezelf?
“Met Striklie Boembap begon ik het gevoel te krijgen dat het allemaal niet lukte. Als iemand mij in Lutjebroek niet kent, dan ligt dat aan mij. Dan moet ik nog harder werken om te zorgen dat ze mij wél gaan kennen. Ik leg gewoon heel veel verantwoordelijkheid bij mezelf. Als je hard werkt dwing je geluk af. Dus als je mij niet kent, werk ik niet hard genoeg en zal ik nóg harder aan de slag moeten.”
In Deze Kracht zeg je “Ik was boos en verbitterd, want ik besta om loyaal te blijven aan de vrijdenkende geest”. Waarom was je boos en verbitterd? Hebben bepaalde mensen je teleurgesteld?
“Die verse moet je in zijn context plaatsen. Want in die verse spreek ik niet vanuit mezelf maar vanuit de cultuur hiphop. Als ik hiphop was, wat zou ik dan van rappers vinden op het moment? Dan zou ik denken: fok die rappers! Ik schaam mij voor mijn kinderen. Ik hou heel erg van hiphop en alles wat erbij komt kijken, maar je moet het niet zien als een populair ding, maar als een kunstvorm. Heel veel mensen bouwen helaas niet mee aan deze kunstvorm. Ze maken mad doekoe met hiphop, maar werken er niet aan mee om het groot te maken. En als ik dan hiphop zou zijn, zou ik boos en verbitterd zijn. Zelf ben ik niet wantrouwig. Mensen hebben me wel teleurgesteld en waren mijn vertrouwen niet waard. Maar ik geef iedereen een kans, je moet alleen wel mijn vertrouwen winnen.”
In het dagelijks leven ben je docent. Wat voor beeld heb jij van de jeugd van tegenwoordig?
“De jeugd van tegenwoordig is heel getalenteerd, want ze hebben goede voorbeelden om naar te kijken. De hiphopscene zit nu vol met harde mc’s. Ze moeten echter wel beseffen dat ze moeten ploeteren om zo ver te komen als de artiest waar ze tegen opkijken. Ze hebben heel erg een gevoel van: ik zet een track op YouTube en nu gaat het gebeuren. Nu ga ik mijn carrière starten. Zo werkt het echter niet. Een liveshow is bijvoorbeeld heel belangrijk. Daar moet je werk in steken, je moet repeteren. Ook moet je je hoofd overal laten zien, fysiek aanwezig zijn en verder geld investeren en hard werken.”
Dat is duidelijk, maar je hebt ook natuurtalenten. Hoe zie jij jezelf?
“Je hebt in alles natuurtalenten en keiharde werkers. Neem bijvoorbeeld Michael Jordan: hij is gewoon een natuurtalent. Hij hoefde relatief weinig moeite te doen om prestaties te leveren. Daarnaast had je ook Charles Barkley. Toen hij begon was hij wack, maar door wilskracht en het eindeloos blijven oefenen op zijn zwakheden, zijn sprongkracht, zijn shots, is hij bijna net zo groot geworden als Jordan. Ik ben een Charles Barkley: ik moet het hebben van mijn wilskracht en passie. Ik vind het ook niet erg dat ik dan meer moeite moet doen dan een ander.”
Je hebt een eigen label, een party (Overdosis) en een radioshow (Featuring). Waar komt deze ondernemingsdrang vandaan?
“Simpelweg omdat ik het leuk vind om met hiphop bezig te zijn. Ik sta nu op met het idee van: ja lekker, ik ga wat tofs doen vandaag. Ik werkte eerst bij een bank en had daar een kantoorbaan van 9 tot 5. Als ik daar klaar was had ik geen zin meer in muziek maken en als ik ziek was belde ik gelijk op dat ik niet kwam. Kortom: zo’n baan is niet goed voor mijn leven, in het bijzonder als artiest. Als ik nu ziek ben heb ik toch de motivatie om nog wat te gaan doen. Ik heb mijn doel en passie gevonden en ben gelukkig met wat ik nu aan het doen ben. Ik ben de hele dag bezig met hiphop.”
Je hebt een aantal acts getekend op het Hof. Wat vind je van het niveau in de Domstad in het algemeen? En op wie moeten we letten?
“Verdomd, Steach & Dobleye, ML, Avi, Ongezond, Stabiel en natuurlijk ook J.A.E.! Het niveau in Utrecht ligt erg hoog. Ik had het er gisteren met Verdomd toevallig over. Wij doen tof met skills en niet met chickies, geld en drugs. Wij willen op tracks laten zien dat we een betere rapper zijn dan de ander. Het draait gewoon puur om de skills. Dat is kenmerkend voor hier in Utrecht.”
Wat wil je bereiken met het Hof van Jaeden?
“Ik kan niemand een carrière garanderen, maar ik kan er wel voor zorgen dat mensen gezien worden. Ik heb in het kader van deze gedachte in 2009 het project Overdosis bedacht. Dit is een project waarop zeven albums van verschillende artiesten uit gaan komen op het Hof van Jaeden. Ik ben dus het startschot en nu komen debuutalbums uit van Steach & Dobleye, ML, Stabiel, Ongezond, Verdomd en Avi. Hier zit ook een heel team achter met, naast de artiesten, ook fotografen en grafische ontwerpers. Ik ben vorig jaar bezig geweest met een planning en heb diverse zaken uitgestippeld van wanneer wat moet gebeuren.”
“Mocht het gebeuren dat iemand groter wordt dan ik, dan vind ik dat alleen maar vet. Als Top Notch straks bijvoorbeeld Verdomd zou willen tekenen, dan ben ik daar alleen maar trots op en zal ik dat aanmoedigen. Ik ben namelijk niet met het Hof begonnen om geld mee te verdienen. Ik ben dit traject ingegaan met de gedachte om dingen te ondernemen en mensen onder de aandacht te brengen. Door de hiphop word ik geïnterviewd, geef ik workshops en heb ik een toffe baan. Ik wil mensen gewoon de kans geven in de schijnwerpers te komen. Als dat lukt is mijn doel bereikt.”
J.A.E. presenteert vanavond (vrijdag) zijn album in Tivoli De Helling. Klik hier voor meer info. Het album Koning Der Armen bestel je via deze link.
